Fálkinn - 13.01.1939, Qupperneq 14

14
F Á L K I N N
Stári: Yndislegt í skóginum, finst þjer ekki?
Litli: Jú, og við höfum matinn með.
Hvenær eigum við að borða?
Stóri: Þú hugsar nú um ekkert nema
matinn. Kanske við fáum okkur annars
bita.
Stóri: Hver hrópar á hjálp, og jeg sem
steinsvaf og dreymdi að jeg væri stórskáld,
sem hefði orl meistaralegt kvæði.
Litli: Það hefir verið leiðinlegur draum-
ur, en finst þjer við eigum að gæta að
hvað þetta er?
Stóri: Sem ærlegir menn verðum við að
gera alt sem i valdi okkar stendur til að
frelsa hana — en hvað er þetta .............
Giillbrá: Ó, hvílík gleði eyrum mínum,
riddari kemur þeysandi á gangvara sínum,
jeg þori að veðja að það er Ráðgeir riddari.
Litli: Við hefðum átt að flýta okkur
ineira, því mundi hún hafa haft meiri á-
nægju af, því það máttu vita, að það getur
ekki verið skemtilegt að kyssa þetta
greppatrýn. Hann hefði getað kipt grind-
inni af hausnum á sjer.
Litli: Skemtilegt í skóginum, maður þyrfti
að geta fengið „Carlsberg“ á heilflöskum.
Stóri: Við skulum ekki hugsa um það,
en nú skulum við klára að borða, svo að
við getum fengið okkur hrotur á eftir.
Litli: Þá vil jeg nú heldur fá mjer blund.
Litli: Heyrðu! Það er þaðan, sem það
kemur, það er eins og einhver sje að kalla.
Stóri: Það er hræðilegt að hugsa sjer
það, ef til vill er einhver nauðulega stadd-
ur.
Litli: Jæja, ekki er hann nú fallegur
ásýndum.
Gallbrá: Jeg vissi það, ó, jeg vissi það,
vertu velkominn, göfugi prins. Dreptu
drekann grimma, og jeg verð brúður þín.
Stóri: Við hefðum átt að flýta okkur
svolítið meira.
Riddarinn: Flýttu þjer að koma með
drykkinn, nú þarf jeg að fá hressingu.
Stóri: En að hugsa sjer að þeir skyldu
hafa „Carlsberg“ á þessum tímum. Og þær
kunnu að púðra sig.
Stóri (í svefni); Hjer er ljúft að liggja
í loftköstulum byggja
og ilm og angan þiggja.
Litli: Svo, hann er þá orðinn ljóðrænn.
þá hlýtur hann að sofa fast.

Lilli: Ja hjerna, skárri er það höggorm-
urinn, og hvaða sykurtoppur er þetta, sem
hún hefur á höfðinu.
Stóri: Þey, þey, einkennilegt, við höfum
sofið olckur aftur í miðaldir, sjerðu ekki,
grimmi drekinn hefir hremt hana.
fíullbrá: Ó, hvað hann er sterkur —- og
karlmannlegur.
Stóri: Já, í svona kafarabúningi er hæg-
ast að vera karlmannlegur, og þar að
auki á hestbaki.
Litli: Mjer finst það eitt vera mjög karl-
mannlegt að sitja á hestbaki.
Kvikmyndastjórinn: Ágætt, þetta er af-
bragðs þáttur, það verður ágæt kvikmynd.
Stóri: Dálaglegt gabb, það var þá bara
kvikmynd, óforskammað, að gabba heið-
arlegt fólk. Komdu, við skulum fara lijeð-
an það bráðasta!