Fálkinn - 23.06.1939, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
i 2 3 4 1 m 5 6 7 8 9
M m 10 m 5§* m 11 m\m
m 12 | »m 14 1 m
i 6 17 m 18 m 1 9 | 20
21 26 m 22 m 23 24 m 25
m 27 28 m 29
m 30 31 m 32 33 m
m m m m mm m m »11?
34 m 35 36 3 7 38 39 40 m 41
42 j 4 3 m\Ai ! m 45 46
47 4R 49 IMI50 m 51
52 53 m 54 m 55
m 56 | 67! m 58 69 1 m
m m 60 m m 61 m m
62 | íi§? 63 j j !
VEGNA ANNI.
Framh. af bls. 9.
var þess vís, að menn væru hjá hon-
um. Hann gekk inn í stóru káetuna.
iiann settist eitt augnablik við horS-
iö, undir myndinni af Anni. Ósjálf-
rátt tók hann upp vasabókina sína,
eins og hann ætlaSi að fara aS
skrifa. Hann fann, livernig stýri-
maSurinn stóS kyr í dyrunum, sem
lágu inn til skipstjórans. — Fann
spyrjandi augnaráS hans. Nú ætlaöi
hann aS standa á fætur og segja,
aS þaS væri vonlaust. Hann gæti
ekki skoriS. ÞaS væri ekki um neitt
aS tala nema dauSann. Bólgan var
kominn á of hátt stig.
Hann leit á Anni. HiS ljúfa bros,
dálítiS þunglyndislegt, og samt sem
áður var augnaráSiS lukkulegt. ÞaS
hlaut aS vera einveran, sem hafSi
gefiS henni þenna svip. Hann stóS
á fætur. Og hún þráSi. KveiS. En
.... Altaf hjá þjer — þín Anni.
Var hún hjerna á þessum alvai-
legu augnablikum, þegar um líf og
dauSa manns hennar var aS tefla.
Nei, doktor Leith brosti. LifiS var
þá svona meiningarlaust, — svona
miskunnarlaust. Á þessu augnabliki
var haiui dæmdur til dauSa, og hún
vissi ekkert. Hló ef til vill á þessu
augnablikinu, var í samkvæmi, sat
og brosti og var aS leika viS börn-
in sín. Ha, svona var lífiS — og
svona hafSi hann sjálfur kosiS aS
l'.afa þaS.
Doktor Leith hrökk viS.
— Anni!
Hin djúpa karlmannsrödd hljóm-
aöi svo þægilega. StýrimaSurinn
sneri sjer viS i dyrunum og horfði
á skipstjórann. Doktor Leith stóS á
fætur og gekk ósjálfrátt í áttina til
dyranna. Sjúklingurinn horfSi ró-
lega frá einum á annan, og þaS var
eins og bros hvíldi yfir fölu and-
fitinu.
— Hver eruö ])jer?
— ÞaS er læknirinn, skipstjóri.
Doktor Leith af S. S. „Constantia".
Hann ætlar aS hjálpa ySur, ef þjer
viljiS. —-
Stýrimaöurinn stóS viS rúmstokk-
inn. Bros virtist færast yfir andlit
sjúklingsins.
— Ágætl, læknir. Svo aS hún heí-
ir þá haft rjett fyrir sjer. Já, skiljið
þjer. ÞaS var Anni. Konan min. Hún
sat hjerna á rúmstokknum hjá mjer,
og gerSi mig rólegan. Hún hló og
sagöi, aS nú mætti jeg ekki vera
þrár, heldur láta lækninn ráSa.
Læknirinn, sagSi jeg, jeg þarf engan
lækni, jeg fer á fætur á morgun. En
þá lagSi hún höndina á enniS á
mjer og sagSi, aS læknirinn væri
sá eini, sem gæti hjálpaö mjer. Og
hún ætlaSi ekki aS sleppa mjer •—
— skiljiS þjer, læknir? ViS áttum
aS finnast einhverntíma eftir ferö-
ina — eftir margar ferSir. Nei,
hvernig ættuð þjer aS skilja þaS.
Þjer þekkiö ekki Anni. En jeg þori
ekki aS vera óhlýSinn. GeriS þaS,
sem ySur finst nauSsynlegt, læknir.
Anni verS jeg aS hlýSa. Hún •—
hún, — þaS færSist dálítiS bros um
andlitiö um leiö og hann sagöi
þetta.
Doktor Leith brosti. Hann kink-
aSi kolli, og svipurinn lýsti næmum
skilningi.
— Já, Hudson skipstjóri, jeg lield
a'ö konan ySar liafi á rjettu aS
standa. Þjer eruS alvarlega veikur,
muniS þjer þaS, og einnig þá, þegar
jeg er aftur kominn út í skipiö mitt,
og fariS þjer alveg aö ráSum mín-
uin. Jæja, stýrimaSur, ætliS þjer aS
hjálpa mjer. Og segiS þjer hinum
aS korna. Hjerna, takiS þjer inn
svoIítiS af eter, skipstjóri, veriS þjer
nú ekki aS streitast á móti, þaS er
ekki nauSsynlegt. — Andiö þjer vel
aS ySur, svona, ennþá betur —
vegna konunnar ySar, skipstjóri —
vegna Anni. —
Krossgáta Nr. 302.
Lárjett:
1 blettir. 5 óþokkans. 10 fiskur.
13 blóm. 12 kaf. 14 hnötturinn. 16
skemdir. 18 her. 19 snýtingu. 2i
eySir. 22 fjall. 23 mótorskip. 25
band. 26 alda. 27 jurt. 29 snýkju-
dýr. 30 IjettúSugt líferni. 32 stjett.
35 fiskur. 38 beiSist. 42 dans. 44
hátíSaljóS. 45 mannsnafn. 47 sljetta.
49 óþektur. 50 tónn. 51 knöttur. 52
sérstakur gangur. 54 loga. 56 mun.i-
fylli. 56 stirönaSi. 58 eldfjall. 60
hell. 61 sagnmynd. 62 hreinsaSar.
63 óhreint.
Lóðrjett:
1 greinar. 2 kvalafullar. 3 í horn-
um. 4 hár. 6 grey. 7 ráp, eig.f. 8
ofsi. 9 ganga snúSugt. 12 samsull.
13 matarílát. 14 betra. 16 nýr. 17
hljóS. 20 átrúnaSur. 22 bardaginn.
24 seinasta. 27 líffæri. 28 hersveitir.
31 trje. 33 kvenmannsnafn. 34 fengs-
ins. 35 eldhúsáhald. 36. hreyf. 37 út-
skagi. 38 riddalda. 39 íþróttafjelag.
40 hænsnfugl. 41 grasrót. 43 spúiö.
46 mannsnafn, ef. 48 tal. 51 rúm.
53 endurgjald. 55 tóbak. 57 ríki. 59
sjávardýr.
Lausn á Krossgátu Nr. 301.
Lárjett:
1 frónska. 5 sköllin. 10 Áka. 11 áta.
12 stóll. 14 flutu. 16 nauta. 18 eru.
19 linsu. 21 kula. 22 áS. 23 ra. 25
raul. 26 amt. 27 snuröur. 29 ójá. 30
upsar. 32 arins. 35 slóSi. 38 ásamt.
42 tvö. 44 gullliár. 45 ósa. 47 ræll. 49
G. J. 50 el. 51 smár. 52 Árnes. 54 afi.
55 slculd. 56 annar. 58 tamur. 60
dal. 61 mér. 62 altariS. 63 kirnuna.
Lóðrjett:
1 frankar. 2 nátta. 3 skóa. 4 kal.
6 kál. 7 ötul. 8 latir. 9 Nikulás. 12
sultu. 13 leSur. 14. furöa. 15 Unaós.
17 aum. 20 S. U. J. 22 ánauSug. 24
aurasál. 27 S. S. 28 ri. 31 pál. 33
nám. 34 stranda. 35 sölna. 36 óg. 37
iljar. 38 áheit. 39 ar. 40 tómur. 41
sardína. 43 vær. 46 sál. 48 lenda.
51 skurn. 53 snar. 55 smjer. 57 ali.
59 ami.
* Allt með íslenskuin skipuin! *
hvenær það mundi hafa verið, sem frú
Laidlaw ljet brjefið sitt í póstkassann. —
Ridley gat svarað því, og sendillinn fór aftur.
Undir eins og rjettarhöldunum var lokið,
út af drykkjulátum og óspektum, sem orð-
ið höfðu yfir helgina, fór Ridley aftur á
skrifstofu sína.
„Jeg hefi rekist á ýmislegt, sem þarf itar-
legra skýringa við,“ sagði Drury, undir eins
og Ridley kom inn til hans.
„Það var ekki lengi að ske!“
„Nei, og jeg hugsa, að þegar öllu er á
botninn hvolft, hafi fyrstu grunsemdir þín-
ar ekki farið langt frá markinu. Jeg byrj-
aði með því, að gera þennan tímalista svo
itarlegan og yfirgripsmikinn, sem upplýsing-
ar okkar leyfa og tók öll atriði með, hvort
sem þau virlust nokkurs virði eða ekki. En
hjer er ekki hægt, að festa liönd á neinu.
Að þvi er jeg get best sjeð, er þetta mál
ekki annað en eintómar spurningar, en eng-
in svör. Hjerna eru nokkrar“. Hann lók
upp þjettskrifað blað. „Hversvegna var
Levinsky i nánd við liús Laidlaws? Hvað
vissi frú Laidlaw um hann, að það skyldi
líða yfir liann? Osborne stundaði Levinsky
og varð ósáttur við hann. Osborne stundaði
Laidlaw. Veit hann nokkuð um þetta mál?
Hefir Levinsky liaft nafnaskrána á burt
með sjer, og ef svo: hversvegna? Eða var
henni stolið? Og hafi lienni verið stolið —
liver stal henni þá? Ef Derrinton stal henni
myrti hann þá Levinsky líka? Hvað
liafðist Tomlin að þessa nótt? Ef liann er
morðinginn — hvað hefir liann þá gert við
líkið? Sem betur fer er Laidlaw laus við
þetta mál, en hvað um alla hina? Jeg talaði
við Osborne í morgun og fjekk skýrslu
um það, sem hann veit, og hefi gert vfirlit.
Líttu á það og sjáðu, hvort þú getur hætt
nokkru við eða orðið fróðari á því. Hjerna
er fyrsta örkin.“
Fyrir 5 árum: Kom Levinsky til South-
bourne.
Fyrir 4 árum: Fór Levinsky að skulda
Osborne peninga. (Spurning: Skuldar Os-
borne honum nokkra peninga?)
18. apríl: Kom dr. Laidlaw til Soutbo-
bourne.
24. apríl: Ógnaði Tomlin Levinsky.
25. apríl: Varð dr. Laidlaw veikur.
26. aþríl, kl. 9 síðdegis: Skrifaði Oshorne
Levinsky, Kl. 10 síðd.: Vitjaði Osborne sjúkl-
ingsins Laidlaw.
27. apríl: Kom Osborne tvisar til Laidlaw.
28. apríl, kl. 8 árd.: Dó dr. Laidlaw.
KI. 9 árd.: Levinsky vantar á skrifstofuna.
Kl. 9.50: Rosenbaum hringir til lögregl-
unnar.
Kl. 10—11: Rannsókn á skrifstofu Le-
vinsky.
Kl. 11—12: Rannsólcn á lieimili Levinsky.
Kl. 12—1: Rannsókn á Castle Road.
Kk 1.—2,30: Roberts spyrst fyrir á Castle
Road. Spurst fyrir á sjúkrahúsunum.
Kl. 2,45: P. C. Jones settur til að hafa gát
á Castle Road.
Kl. 2,50: Frú Laidlaw setur bréf í póst-
kassann.
Kl. 3—5: Pósturinn rannsakaður.
Ridley las skýrsluna nákvæmlega, en var
jafn nær. „Mjer er þetta alt svo kunnugt
áður, að jeg get ekki litið á það frá nýrri
sjónarhæð.“
„Þetta er of fljótt,“ sagði maðurinn frá
Scotland Yard. „Laidlaw dó klukkan 8 að
morgni og konan hans — eða ekkja — setti
brjefið í póst fyrir ldukkan þrjú sama dag.“
„Því skyldi hún ekki gera það ?“ spurði
Ridley. „Fólk er vant að flýta sjer að láta
kunningjana vita, þegar dauðsfall verður í
f jölskvldunni.”
„Alveg rjett. En littu þá aftur á afritið af
brjefinu hennar. Það var annars gott, að þú
skyldir taka afrit af því. Hún var ekki að til-
kynna Ivate dauðsfallið, heldur var hún að
þakka fyrir samúðarbrjef frá þessari sömu
Kate, sem þegar var húin að frjetta andlátið.
Það er auðsjeð á orðalaginu. Með öðrum
orðum: þessi vinkona, sem á lieima í átta
mílna fjarlægð hafði ekki aðeins heyrt um
dauðsfallið, sem varð kl. 8 um morguninn
— hún gat hafa fengið frjettina með síma
heldur hefir liún verið búinn að skrifa
brjef og ekkjan að fá það og svara því aftnr
innan sjö klukkutíma. Með allri virðingu
fyrir póststjórninni, þá verð jeg að segja,
að þetta er ómögulegt. Það er eitthvað bogið