Fálkinn - 22.09.1939, Blaðsíða 10

10
V
F Á L K I N N
-ry npf r i
lí/\\
Nr. 566. Óbætanlegur skaði!
S k r f 11 u p.
— Fyrir 25 krónur aukalega getið
þjer fengið skrautaðgerð á uppskurð-
inn, með rennilás og húlsaum.
Jón (við konuna sína): — En hva'ð
liún er ljómandi falleg konan Jians
Jóhannesar. Það er sennilega satt,
sem sagt er, að verstu þorskhausarn-
ir fái altaf fallegustu konurnar.
Konan (feimin, lítur niður fyrir
sig): — Því ertu nú altaf að slá mjer
svona gullhamra, góði.
Hann: — Baðstu Jónu að ná hlett-
unum úr buxunum mínum?
Hún: — Nei, góði minn, jeg gerði
það sjálf. Aumingja stúlkan, hún þol-
ir ekki að finna bensinlykt, siðan
bílstjórinn sveik hana.
A: — Hvað gengur að þjer kunn-
ingi? Þú ert svo hnugginn.
B: — Já, það er nú ekki ástæðu-
laust. Þú manst, að jeg ætJaði að
láta semja ættartöluna mina.
A: — Nú, jæja! Gat liann ekki graf-
ið upp nöfnin á forfeðrinum þínum?
B: — Jú, jú. Hann var einstaklega
duglegur við það, en ....
A: — En hvað er þá að?
B: — Hann heimtar stórfje, ef
hann eigi að þegja um það, sem hann
liefir komist að.
Þegar pabbi átti að svæfa barnið:
— Mamma — ma—ma. Nú sefnr
hann.
Nonni litli: — Mamma, fljúga engl-
arnir ekki?
Móðirin: — Jú drengur minn.
Nonni: — Getur þá nýkomna
kenslukonan flogið?
— Móðirin: Nei, eða því spyrðu
að því?
Óli: — Pabbi sagði i morgun að
hún væri engill.
Móðirin: — Einmitt það. Já,
drengur ininn, Iiún fær að „fljúga“
á morgun.
Frú Petersen: — Við viljum aldrei
rífast hjónin, þegar börnin eru inni.
Ef okkur ætlar að verða sundurorða,
látum við þau altaf fara út.
Frú Hansen: — Nú, þá skil jeg það,
liversvegna börnin yðár eru altaf á
götunni.
A. : — Hvernig maður er hann eig-
inlega þessi Jonni Sveins?
B. : — Hann er einn af þeim, sem
flestir verða fegnir að víkja úr vegi
fyrir.
A. : — Þá fer líklega ekki sem
best orð af honum?
B. : Jú, jú. Hann er ákaflega lieið-
arlegur maður, en hann er Lnlstjóri.
VNCt/Vtf
U/6NMNMIR
tflnliralegt snmartrí.
(Framhaldssaga með myndum).
4) Þegar vörubíllinn var farinn frá
drengjunum, fóru þeir inn í gamalt
veitingahús, sem var þar í nánd. Þar
náðu þeir i mann, sem lánaði þeim
tvo hesta fyrir lítinn pening, til þess
að draga vagninn að klettunum við
ströndina.
SÍVAFNINGURINN í
NÁTTÚRUNNI.
1. skýstrókur,
2. ananas,
3. fílsrani,
h. hrútshorn,
5. stjelfjöður pradlsarfuglsins,
6. hákarlsegg,
7. kuðungar,
8. vafningsjurt,
9. timga fiðrildisins,
10. ýmsar gerðir af bakteríum.
Eitt af því sem vísindamenn og
listamenn hafa fengist við að athuga í
gegnum margar aldir er sívafning-
urinn, sem við finnum í náttúrunni
í svo óendanlega mörgum gerðum.
5) A litlum auðum stað við strönd-
ana, milli liárra grenitrjáa, komu
þeir sjer fyrir. Þegar kvöldaði kom
þrumuveður og þrumugnýrinn þreytti
kapp við hávaða hafsins við strönd-
ina. En drengirnir voru hinir róleg-
ustu í vagninum sínum og hreyfðu
sig hvergi.
6) En alt í einu heyrðu þeir barið
harkalega á dyrnar. Þegar þeir luku
upp, sáu þeir dreng, með lijól. Hann
skýrði þeim frá, að liann hefði vilst
i myrkrinu og hann hefði sjeð ein-
hverja dularfulla veru flökta um
þarna í myrkrinu. Drengjunum datt
undir eins í hug mennirnir, sem þeir
höfðu mætt á gamla bílnum, og þá
grunaði að eittlivað hættulegt væri
á seiði.
Hverjir voru j)að, sem földu
sig í myrkrinu?
Móðirin: — Hættu nú að gráta,
Bjössi minn. Hvaða strákur var það,
sem barði þig?
— Bjössi: Það var þessi með blóð-
uga nefið.
Á ofanskráðri töflu sjáið þið nokl<-
ur sýnishorn alt frá skýstrók niður
bakteríur. Þið munuð veita því at-
hygli, að sívafningurinn i hverju ein-
stÖku lilfelli liefir alveg sjerstaka
þýðingu, eins og t. d. þræðir vafn-
ingsjurtarinnar, sem vefja sig am
livað sem fyrir er til þess að halda
jurtinni uppi, eða hákarlseggið, sem
ei útbúið með þráðum, er það getur
fest sig með, svo að ^ggið þurfi ekki
að berast með straumnum. En veittu
þvi einnig athygli, hvað það er
inargt í hinu daglega lifi, sem hefir
á sjer mynd sivafningsins, eins og
t. d. „korktrekkjarinn“ fjöðrin í úr-
inu þínu o. s. frv.
«