Fálkinn - 28.02.1941, Síða 14

u
IÁLIÍNN
Sýning Rauða
SÍÖastliðinn sunnudag opnaöi RauÖi
Kross Islands sýningu i Háskólanum,
í þeim tilgangi að opna augu almenn-
ings fyrir þvi starfi, sem þessi stór-
merki fjelagsskapur vinnur hjer á
landi og i öðru lagi að veita upplýs-
ingar um viðgang fjelagsins og hversu
þvi hefir orðið ágengt i starfi sinu.
Það eru nú bráðum liðin 16 ár
síðan fámenn sveit íslendinga hóf
hvíta merkið með rauða krossinum
Finskur baöstofuofn i Sandgeröi.
hjer á landi. Og fjelagið hefir átt því
láni að fagna, að hafa jafnan áhuga-
sömum mönnum á að skipa, svo að
það hefir aldrei sofið. Róðurinn hefir
verið þungur, en síðustu árin virðist
hann vera að ljettast að mun, svo að
eigi er annað sjáanlegt, en að tekist
hufi að vinna bug á fásinninu, sem
svo mörg fjelög verða að mæta. —
Línuritin á sýningunni i Háskólan-
um bera þetta með sjer. Fjelagsmeð-
limum hefir stórfjölgað á siðasta ári
og þó ber hitt vaxandi vinsældum
R. K. í. betra vitni, hve öskudags-
fjársöfnunin 1940 gekk vel. SafnaÖ-
ist þá á 8. þúsund krónur, eða tvö-
falt meira en 4 árum áður.
Starfsemi R. K. í. er svo margþætt,
að hjer eru eigi tök á að lýsa henni.
AJlir kannast við sjúkrabifreiðar
Rauða-krossins og afskifti R. K. í. af
sjúkraflutningum, þar sem mikið hef-
ir legið við. Margir munu og kannast
við hjúkrunarstöð fjelagsins i Sand-
gerði, þar sem áður var ekkert hæli
handa veikum eða slösuðum. Þar
hefir R. K. f. haft stöð árum sam-
an og lærða hjúkrunarkonu, og nú er
þar komin baðstofa i finskum stíl,
eins og viðar um land. Þessum ó-
dýru og ágætu baðstofum fjölgar óð-
um i landinu og má þakka það á-
róðri Gunnlaugs Einarssonar læknis,
forseta R. K. í., sem fyrstur mun
hafa orðið til þess að greiða götu
þeirra hjer á landi. Á sýningu R.K.l.
i Háskólanum sjást bæði baðofnar,
gerðir fyrir kol, mó, eða annað elds-
neyti, og aðrir, sem gerðir eru fyrir
rafhitun. Eru þeir svo fyrirferðarlitl-
ir, að hægt er að koma þeim fyrir
i sæmilega stóru baðherbergi.
Um næstsíðustu áramót hafði R.K.Í.
i samlögum við Norræna fjelagið,
forgöngu að söfnuninni til Finn-
lands. Söfnuðust alls 174.486 kr. 89
uur. og voru Siglfirðingar rausnarleg-
astir i þátttökunni, því að þar kom
um þreföld hærri upphæð á íbúa en
i sjálfum höfuðstaðnum, sem að jafn-
aði er fremstur, þegar um þessu likt
er að ræða. Þó ekki komi það bein-
línis þessu máli við, þykir mjer rjett
að geta þess, af því að jeg hefi hvergi
sjeð bess getið í islenskum blöðum,
að Islendingar i Kaupmannahöfn
tóku ágætan þátt í Finnlandssam-
skotunum, og hafði sendiherrafrú
Georgina Björnsson forgöngu i þvi
Krossins.
máli. Frá Khöfn var t. d. sent afar
mikiÖ af prjónlesi handa finsku her-
mönnunum, auk margs annars. — Á
sýningunni er þakkarbrjef frá Mann-
erheim hershöfðingja fyrir gjöfun-
um frá íslendingum. Hann er nú
forseti finska Rauða-krossins.
Eitt at þvi, sem R.K.Í. hefir gert
til þess að veita skjóta hjálp í við-
lögum er það, að hann hefir látiö
smiöa 100 rúm, ljett i flutningum og
mjög hagkvæm, og fylgir hverju
rúmi kassi, með öllum sængurfatnaöl.
Ef voöa kynni að bera að höndum,
eru þessi rúm jafnan tilbúin til að
taka þau á bifreiðina og aka þeim
þangað, sem þörfin er mest.. Á sýn-
ingunni er einnig hagkvæm gerð af
sjúkrabörum á skiðum, þannig út-
búin, að lyfta má börunum af skið-
unum þegar til húsa er komið.
Það er yfirleitt margvislegur fróð-
leikur, sem þeim veitist, er lita inn á
sýningu R.K.Í. Og af þeim fróðleik
má læra, að enginn góður íslending-
ur má telja sjer starfsemi fjelagsins
óviðkomandi. Undirtektirnar undir
starfsemi Slysavarnafjelagsins hafa
orðið þjóðinni til sóma. Rauði kross-
inn er samherji Slysavarnafjelagsins
og þess verður, að heild þjóðarinnar
fylki sjer undir fána hans — mesta
mannkærleikamerki veraldarinnar.
REYKJAVÍKUR-ANNÁLL.
Frh. af bls. S.
Það rigndi niður bröndurum frá
upphafi til enda í þessum nýja annál.
Hann er ekki eins nærgöngull stjórn-
málamönnum og ýmsir fyrirrennar-
ar hans voru, en minnist fjölda ann-
ara, auk „ástandsins", sem vitanlega
kemur víða við sögu. Er það vel og
í fullkomna lýðræðisátt, að heiðrin-
um af því, að sin sje minst i ann-
álnum, sje skift milli sem flestra.
Af vísunum verður það „Kalli,
Kalli, Kalli“, sem eflaust flýgur best.
Annars er visan „I den Tid“ til-
kjörin tíðarvísa, en hraðinn á henni
verður að vera i stil við hreyfingar
flytjandans, eftlr að hann hafði lokið
við visuna. Drífa ViÖar hefir afar
mikla tækni til að flytja vel skemti-
Iegar visur, og tókst prýðilega með
„Kalla“.
Yfirleitt tókst flest vel. Sumt þó
„SLÖKKVILIÐSÆFIN G“.
Slökkviliðsmenn komast oft i að
bjarga úr brennandi húsum fólki,
sem fallið er í öngvit eða hálf kafn-
að af reyk. Þessvegna eru þeir látnir
æfa sig á, að taka sem rjettast á
þessu meðvitundarlausa fólki, líkt
og hjúkrunarkonur fá æfingu í, að
bera eða lyfta sjúklingum, sem eru
stundum miklu þyngri en þær sjálf-
ar. En slökkviliðsmennirnir liafa
sjaldnast l'fandi „viðfangsefni". Þess-
vegna eru búnar til þungar trjebrúð-
ur handa þeim til að æfa sig á. Eins
og sjest á myndinni, má slökkvlliðs-
maðurinn ekki nota nema aðra hend-
ina til að halda manninum i skorð-
um yfir öxlina, þvi aö hina verður
hann að nota til nð styðja sig, t. d.
þegar hann fer niður langa slökkvi-
liðsstiga.
illa. Eins og gengur og gerist á frum-
sýningum misti áheyrandinn af mörgu
orðinu, sem ýmist druknaði i hlátri
eða var ekki skýrt mælt. Ef jeg kvart-
aði undan þessu við Sólon Sókrates,
þá mundi hann svara: — Skelfing
ertu vitlaus! Við gerum þetta af
praktiskum ástæðum. Sá, sem vill
heyra alla revyuna verður að sjá
hnnn i þrjú skifti.
Gamallel.
Á HEIMLEIÐ.
NiÖurl. af bls. 11.
öllu því, sem höfuðstaðinn vantaði.
Og af þvi, sem Erna haföi ekki fund-
ið þar: ró. Burt frá ys og þys heim
i faðm náttúrunnar, til hins frjálsa
og óbundna lifs. Nú var hún heima.
Hún átti að taka við störfum móöur
sinnar. Faðir hennar og bræöur gátu
ekki án hennar verið. Og frændi
hennar gat ekki kostað hana áfram
i höfuðstaðnum — það var of dýrt.
Og nú var henni horfinn harmur-
inn. Hún var glöð. Hún hafði fengið
vissu sina þarna inni L hlöðunni áð-
an. Hún ætlaði ekki aö verða málari.
Hún hafði ekki hæfileika til þess.
Hjerna var hennar verkahringur. Hún
átti hvergi annarsstaðar heima. Hún
var fædd til þessa lifs.
Og Jón?
Nú gat hún meira að segja brosað
að þessu. Hrós hans hafði verið jafn
falskt og hann sjálfur. Hann hafði
viljað koma sjer i mjúkinn hjá henni
og til þess var hrósið gert. AÖ hún
skyldi ekki sjá þetta fyr.
Hún gekk inn í húsið. Sólin var að
hníga og óendanlega mörg litbrigði
spegluðust við sjóndeildarhringinn.
En í klefa i lestinni, sem brunaði
áfram, sátu nokkrir farþegar og voru
að tala um unga stúlku i svörtum
kjól.
Ein af svertingjadrotningunum í
Suður-Afriku á tuttugu „konur“, —
ef hægt er að segja, að kona eigi
konur. Þetta er einvaldsdrottningin
Modjadi, sem ræður yfir Balobedu-
ættbálkinum, en hann hefst við upp
til fjalla í Transvaal. Konurnar tutt-
ugu, sem búa með drotningunni og
ganga henni til handa, fá að vera á
almannafæri og eru mikilsvirtar í
þjóðfjelaginu. En öðru máli gegnir
um þennan eina mann, sem drotn-
ingin á. Hann má, samkvæmt lands-
lögum, ekki sýna sig á almannafæri
óg enginn veit einu sinni hvar hann
er. Varðar það dauðasök að ljósta
því upp, hver sje maður drotningar-
innar. Hann er rjettindalaus mað-
ur, en áðurnefndar tuttugu konur
njóta rjettindanna fyrir að vera gift-
ar drotningunni. Ef drotningin deyr
án þess að hafa eignast dóttur, erfir
ein af dætrum kvenna drotningarinn-
ar ríkið.
1 Nörnberg heldur nasistaflokkur-
inn þýski jafnan aðal-ársþing sitt,
því að í þeirri borg var flokkurinn
stofnaður. Þar htldur Hitlar jafnan
sinar stærstu og digurbarkalegustu
ræður, Myndin er af siðasta þinginu.