Fálkinn - 20.11.1942, Blaðsíða 4

4
F Á L K I N N
ÍSLANDSMEISTARAR
GERIR ÞÚ SKYLDU ÞÍNA?
í FRJÁLSUM ÍÞRÓTTUM 1942
Oliver Steinn, F.H.
100 m.: 12,1 sek.
Langstökk: G,57 m.
Þristökk: 13,36 m.
Jóhann Bernhard K.Il.
200 m.: 23,7 sek.
4x100 m.: 46,4 sek.
4x400 m.: 3:37,8 min.
Brynj. Ingólfsson, K.R.
400 m.: 53,4 sek.
4x100 m.: 46,4 sek.
4x400 m.: 3:37,8 mín.
Við lifum á öld hraðans og
byltinganna. Lífi og verðmæt-
urn er sóaS. Hamingja, heilsa
og velmegun ríkja í dag, en á
morgun óhamingja, örbirgS og
dauði. — Þannig eru svipbrigS-
in í daglegu lífi þeirra þjóSa er
nú heyja stvrjöld.
ViS Islendingar höfum borið
gæfu lii að vera fyrir utan að-
al átakasvæði blóðbaða og
luySjúverka. Vondandi veröur
rás viðburðanna sú, aS við
höldum áfram að vera það,
hjer eftir, s*em liingað til.
Jóh. Jóhannesson, A.
110 m. gr.hl.: 19,0 sek.
Sigurg'. - Ársælsson., Á.
800 m.: 2:04,5 mín.
Árni Kjartansson, Á.
1500 m.: 4:29,8 mín.
5000 m.: 17:03,0 mín.
| ;!
«k. &
Sig. Finnsson, R.R.
4x100 m.: 46,4 sek.
4x400 m.: 3:37,8 min.
Haraldur Þórðarson, Á.
10000 m.: 35:29,6 min.
Sverrir Emilsson, K.R.
4x100 m.: 46,4 sek.
4x400 m.: 3:37,8 min.
Magnús Guðm.s., F.H.
Stangarstökk: 3.00 m.
Gunnar Huseby, K.R.
Kúluvarp: 14,63 m.
Kringlukast: 38,84 m.
Jón Hjartar, K.lt.
Spjótkast: 52,27 m.
Hástökk: 1,65 m.
T.v: Vilhj. Guðm.s., K.R.
Sleggjukast: 41,34 m.
T.h.:Anton Björnss.,K.R.
Fimmtarþraut: 2466 st.
Tugþraut: 4794 stig.
Þjóðin hefir meiri fjármuni
handa á milli en nokkur dæmi
er lil um áður. Það er ótvírætt
gleðiefni að velmegun fari vax-
andi i landinu og fátæktaioki
fyrri alda ljetti. Hamingja
hverrar þjóðar liggur jió ekki
öll i handbæru nje föstu fje,
heldur í líkamlegri og andlegri
lireysti og frelsi. Heilsan er dýr-
mætasta eign livers og eins.
Þegar heilsan er farin, verða
hin veraldlegu gæði, auður og
metorS, Ijett á metaskálunum.
„Það þarf sterk bein til að
þola góða daga“, og á þessum
tímum „skeggaldar og skálm-
aldár“ mun mörgiun liætt að
færa jieim guði þvngri fórnir
er brennir Iifið úr eigin æðum,
en þeim er stælir viljann og
gefur afl í æðar.
íslensk jörð bíður ötulla
starfa, en því aðeins að þjóðar
heilsan sje góð, nýtist orka
jijóðarinnar til fulls, bæði til
sjávar og sveita.
Frelsi er fjöri betra, en frels-
ið verður j)ví aðeins eign okkar
í framtiðinni, að við sýnum ])að
í hvívetna, að á bak við orð og
athafnir sje virðulegur persónu-
leiki, er virðir meir hag og vel-
ferð alj)jóðar en stundarhag,
flokka, stjetta eða einstakl-
inga.
Drengilegar íþróttir veila lioll
tækifæri til að skapa hraustan
líkama, djarfmannlega og tepru-
lausa framkomu, harðfylgi og
hugkvæmni, virðingu fyrir sett-
um reglum og lögum og æðru-
leysi ])ó móti blási.
Það er alkunna að garðlönd
eru misjafnlega frjó. Ennfrem-
ur reynist stundum útsæðið
sýkt og vei’ður þá eftirtekjan
rír. Á líkan hátt er oft ástatt
um ýmsar stefnur í uppeldis og
þjóðmálum. Þær geta borið i
sjer hinn sanna gróður lífsins,
en um hverfið „garðlandið“ er
vegna þröngsýni og fáfræði ó-
móttækilegt fyrir önnur áhrif
en þau, sem berasl ættlið fram
af ættlið, „svo gerði l'aðir minn
og svo geri jeg“.
Með ári liverju fer skilningur,
hjer á landi, vaxandi fvrir lioll-
ustu líkamsuppeldis. Með ári
hverju fer þeini bókapjesum
fækkandi, við hjerlenda skóla,
er standa í breiðstöðu gegn öll-
um framförum í líkamsuppeldi
skólabarna og unglinga. Von-
andi vex skilningur þjóðarinnar
svo á næstunni, að lienni verð-
ur ekki lengur haldið í bónda-
beygju heimskunnar, frekar í
þessum málum en öðrum.
En tilgangurinn helgar ekki
ætið meðalið. Við megum aldrei
loka augunum fyrir þeim sann-
indum, að þeir sem bera fram
hugsjónir íþróttamanna og
klæða þær. í veruleika mega
ekki gera það undir fölsku
flaggi. Stjórnmálamenn, sein
ineð löggjöf eða áróðri reyna
að ná yfirt’ökum i iþróttamál-
um þjóðar sinnar, sjerstakri
stjórnmálastefnu til framdátt-
ar. Stjórnendur íþróttafjelaga,
sem með rógsiðju naga mann-
orð hvers annars og öfunda
keppinauta sína af framgangi
og sigrum. Leiðtogar, sem í
blindri keppni ota fram fjelög-
um sínum í sýningar og kapp-
leiki og hika ekki við að stofna
lieilsu þeirra í hættu, aðeins ef
sigurvon er fyrir fjelagið. Al'-
reksmenn, sem aðeins tileinka
sjer leikni í einhverri iþrótt en
ekki anda hennar, verka líkt og
skemt úlsæði í garði, þeir valda
uppskerubresti.
íþróttaleiðtogar sem ekki
skilja tilgang nje takmark í-
þróttanna, eðli þeirra og áhrif,
eru eins og' blindir hafnsögu-
menn.
Sannur íþróttamaður er sá
einn, sem þjálfar sig í þeim til-
gangi að lif lians takist betur,
bæði í andlegum og likamleg-
um skilningi.
fíenedikt Jakobsson.
Fálkinn fflýgur
inn á hvert heimili
*