Fálkinn - 18.06.1943, Blaðsíða 11

fALEINN
11
R. WAGNER:
PARSIFAL.
Frh. af bls. 6.
þess að vera síhlæjandi um alla
eilífð vegna þess að hún spottaði
Krist, er hann leið kvalirnar á kross-
inum. Það hafði verið hún, sem
tældi Amfortas konung með töfr-
andi fegurð sinni og rændi hann
hinum guðdómlega þrótti, þannig að
Klingsor varð auðið að ná af honum
heilögu spjóti hans, Longinusi, sem
liann hafði síðan sært hann með
svöðusárinu, sem ekki var hægt að
græða og gerði konungi nú lifið
kvalafult. Kundry er klædd sem
Grails-þjónn, og kemur með smyrsl
lianda konunginum, en liann er nú
borinn til þeirra á börum. Smyrslin
gagna þó ekkert, því að konungi
hefir verið opinberað, að það eitt
geti grætt sár hans, að „saklíjus fá-
bjáni“ sem sje hjartalireinn sem
barn, færi honum aftur hið heilaga
spjót og snerti hann með þvi.
Nú vill svo til, að deyjandi svan-
ur fellur úr lofti til jarðar, og Parsi-
fal, sem er ungur kappi, kemur
þarna að á hlaupum. Gurnemanz
ávitar hann liarðlega fyrir að liafa
skotið svaninn, en pilturinn virðist
vera alveg út á þekjti um það, að
nokkuð sje athugavert við þennan
verknað, og þegar hann er að þvi
spurður, hverra manna hann sje,
veit hann ekkert um það. Hann veit
það eitt, að móðir hans hafði heitið
Herzeleid (Hjartasorg). En Kundry
kannast við piltinn og skýrir frá
því, að faðir hans hafi lieitið Ga-
muret, og liafi hann fallið i hernaði,
en móðir drengsins alið hann upp
í óbygðum og liafi hann verið tal-
inn saklaus fábjáni. Kundry segir
ennfremur frá þvi, að móðir Parsi-
fals sje látin, og hafi hún lýst bless-
un yfir son sinn, i andaslitrunum.
Parsifal verður mikið um, þegar
hann frjettir andlát móður sinnar.
En Gurnemanz hugsar sitt, tekur
Parsifal að sjer og fer með hann til
kastalans.
Grails-kapparnir eru þar saman-
komnir í stórum sal, en um Am-
fortas er búið á legubekk. Heyrist nú
rödd Titurels, þó að hann sje ósýni-
legur, og hvetur hann son sinn,
Amfortas, til þess að játa syndir sin-
ar i bæn. Amfortas lilýðir því; liann
þjáist mjög, en hann er huggaður
með þvi fyrirheiti, að nú sje vakin
meðaumkvun með honum, liann skuli
bíða, því að saklaus fábjáni sje til
þess kjörinn að bjarga honum.
Grail, hinn heilagi kaleikur, er nú
afhjúpaður og konungi veitt heilög
kvöldmáltíð. Amfortas vi'-ðist Ijetta
um stund, en þegar líður á athöfn-
ina, opnast sárin að nýju. Þegar
Parsifal heyrir kvalaóp konungs,
þrífur hann hendi um hjartastað,
en skilur þó ekki tilfinningar sínar.
í upphafi annars þáttar er Kling-
sor hinn göldrótli að vekja Kundry,
— en þau eru stödd i turni kastala
þess, sem Klingsor hefst við í og
öruggar hatursmönnum sínum als-
konar vjelráð. Er Kundry nú ekki
norn lík lengur, heldur er hún for-
kunnar fögur kona og vakir það nú
fyrir Klingsor að senda hana til .þess
að tæla Parsifal. Hún hiðst mislc-
unnar, hún þráir svefn og dauðann,
en hún fær ekki viðnám veitt gegn
djöfullegu valdi Klingsors.
Bregður nú svo við, að turninn,
sem þau liafast við i tekur að
sökkva og umhverfið smábreytist
og verðuc að fögrum garði, þar sem
Parsifal stendur frá sjer numinn
af undrun og hrifningu. Fagrar
meyjar sækja að honum og ákæra
hann fyrir að hafa verið elskhuga
þeirra. En Parsifal sjer ekkert at-
hugavei't við þetta athæfi sitt, —
hann segist hafa orðið að vega menn-
ina, af því að þeir hafi ætlað að
verja sjer að komast til þeirra, þess-
ara fögru meyja. En þegar honum
finst þær vera of ástúðlegar við sig,
stjakar hann þeim frá sjer góðlát-
lega og hygst að flýja. En nú kemur
Kundry og tefur för lians. Hún fer
aftur að tala um móður hans elsku-
legu. Og þegar Parsifal fer að æðr-
ast yfir ])ví, að hafa gleymt henni,
og i þess stað flækst úr einum stað í
annan i hugsunarleysi, reynir Kun-
dry að hugga liann og þrýstir brenn-
heitum kossi á varir hans. Þessi
koss vekur hinn dreymandi ung-
ling. Hann vaknar til meðvitundar
um skyldu sina. Honum finst sár
konungsins svíða i sinu eigin hjarta.
Hinn skynjunarlausi fáviti er nú
ekki fáviti lengur, honum opnast
fullur skilningur á lilutverki sínu,
og getur hann nú gert gre.narmun
ills og góðs. Hann ákallar nú Frels-
arann og biður hann að leysa sig
úr fjötrum fáviskunnar. Stekkur
liann loks á fætur og vill hrinda
Kundry frá sjer með fyrirlitningu.
En hún segir honum frá sínu eigin
afbroti, og að liún hafi tælt Amfor-
tas til falls, og bannfærir allar leið-
ir og vegi, sem hann reynir að
flýja frá henni. Hún talar ærið
hátt, og hefir Klingsor lieyrt til
hennar og runnið á hljóðið. Þegar
hann sjer þau, Parsifal og Kundry,
hendir liann spjótinu helga að Par-
sifal. En þá bregður svo við, að
það staðnæmist yfir höfði Parsi-
fals og svífur þar i lausu lofti.
Unglingurinn gripur spjótið og
grandar galdramanninum með því
að gera fyrir lionum krossmark.
Þriðji þáttur hefst á því að Kun-
dry er sofandi sem dauð væri og er
Gurnemanz að bjástra við að vekja
hana. Er hún nú svo breytt orðin,
að öldunginn furðar stórum. Hún
er nú iðrandi syndari og vill þjóna
Grail. Parsifal ber að, — liann kem-
ur utan úr skóguin. Hann hefir ver-
ið að leita að Grail, liinum lielga
kaleik, árum saman. Gurnemanz
kannast þegar við hann og fagnar
honum. Kundry þvær fætur hans
og þerrar þær með hári sinu Þeg-
ar Parsifal sjer þessa auðmýkt henn-
ar, sækir liann vatn í lind, sem
þar er og skýrir hana, — og um
leið læknast hún af hinni óhugnan-
legu hláturs-ásókn sinni. Grætur hún
nú sáran.
Gurnemanz fylgir nú Parsifal að
sjúkrabeði konungs, og snertir hann
sár Amfortas með spjótinu helga,
og grær þá sárið þegar í stað. .Er
nú borið inn lík Titurels í kistu,
— karl lifnar við sem snöggvast og
lyftir upp höndum til þess að blessa
þá, sem viðstaddir eru.
Nú er Grail afhjúpaður og leggur
af lionuni dýrleg birta, sem upp-
Ijómar alt umhverfið. Kundry horf-
ir starandi augum á Parsifal, hinn
nývígða Grail-konung, og hnigur ör-
end til jarðar, en þeir Amfortas og
Gurnemanz lúta hinum nýja kon-
ungi og hylla hann.
Geg-num bálið.
Frh. af bls. 9.
„Heyrðu, Sonja. Því að leyna
sannleikanum? Jeg elska þig ..
jeg hefi elskað þig lengi .. síð-
an fyrsta daginn, sem jeg sá þig
og Jeg get ekki lifað án þín!
Jeg elska þig svo óumræðilega,
þó að jeg gerði mjer það ekki
ljóst fyr en jeg sá að þú varst
hrædd. Eh jeg hefi altaf elskað
þig, annars hefði jeg ekki kom-
ið hlaupandi hingað upp.“
Hún brosti.
„Upp á hvað eigum við að
gifta okkur? Ekki er jeg dóttir
Schlumbergers.“
„Sonja, nú veit jeg það!“
hrópaði hann.
„Veistu hvað?“
„Jeg veit ráðninguna á gát-
unni. Góðu hugmyndina! Sonja^
jeg gæti til dæmis farið að
vinna!“
„Ójá, en þjer leiðist að vinna,
Dicky.“
„Ekki þegar jeg vinn fyrir þig
elskan mín. Viltu láta mig sjá
fyrir þjer með vinnu minna
eigin handa?“
Á þessu augnabliki, sem varð
svo afdrifaríkt fyrir Sonju,
hurfu henni öll hyggindi og for-
sjálni. Hún lygndi aftur augun-
um og svaraði kossinum hans.
Alt í einu sagði Dicky: „Það
er bara eitt, sem jeg ekki skil.
Jeg sá þig í gærkvöldi inni í
gulu stofunni með Schlumberg-
er — jeg stóð á bak við pálm-
ann ... .“
„Já, jeg sá það ....“
„Sást þú það?“
„Já, í stóra speglinum á þil-
inu! En þú hefir kanske ekki
tekið eftir honum. Nei, það er
þjer líkt
„Þú vissir þá að jeg stóð og
liorfði á þig? Og það var til að
gera mig afbrýðisaman að þú
varst svona góð við Schlum-
berger?“
,Nei, það var kvíðinn.“
„Kvíðinn?“
„Já, jeg var um skeið hrædd
um, að ungfrú Schlumberger
mundi taka þig frá mjer!“
I sama bili heyrðist gróf hassa
rödd:
„Monsieur! Madame!“
Dicky gægðist yfir öxlina á
lienni og sá svartskeggjaðan
mann birtast í glugganum. Hann
sá ekki betur en að yfirskeggið
á manninum titraði af furðu.
„Flýtið þið ykkur! Flýtið þið
ykkur!“
Slökkviliðsmaðurinn lagði
annan skankann inn fyrir
gluggakistuna til þess að gera
síðustu tilraunina.
„Viljið þið gera svo vel?“
Sonja hló.
„Monsieur! Madame! Húsið
er að brenna.
í sama bili opnaðist þunga
eikarhurðin út á ganginn og
logana lagði inn í stofuna.
„Brenna? Herra minn trúr!“
sagði Dicky státinn. „Jú, svei
mjer ef það er ekki að brenna.
Komdu nú, elskan mín,“ sagði
hann svo og lyfti henni og bar
hana út af stiganum gegnum
bálið.
HIB NYJA
handarkrika
CREAM DEODORANT
stöðvar svitan örugglega
1. Skaðar ekki föt eða karl-
mannaskyrtur. Meiðir
ekki hörundið.
2. Þornar samstundis. Not-
ast undir eins eftirrakstur
3. Stöðvar þegar svita,
næstu 1-3 daga. Eyðir
svitalykt, heldur handar-
krikunum þurrum.
4. Hreint, hvitt, fitulaust.
ómengað snyrti-krem.
5. Arrid hefir fengið vott
orð alþjóðlegrar þvottar-
rannsóknarstofu fyrir þv:
að vera skaðlaust fatnaði
A r r i d er svitastööv-
unarmeðalið^sem
selst mest
. . . reynið dós ( dag
ARRID
te«s*
Fæst í ollam betri'búðum
Egils ávaxtadrykkir
MILO ■
Sotrn-c* é
C'l- tnM Ui+v a-
mw Líx
yttc <v
/ • HEILOSOLUBIRGCIR:
í ÁRNI JONSSON,
HAFNARSrif,^ BIVKJAVÍIÍ.