Fálkinn - 07.01.1944, Blaðsíða 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðis fyrirfram
HERBERTSpren/.
SKRADDARAÞANKAR
í þeim mörgu áramótagreinum,
sem birst liafa undanfarið í íslensk-
um blöðum kemur það berlega fram,
að flestir trúa því, að á þessu ári
muni heimsstyrjöidinni ljúka, að
minsta kosti lijerna megin á hnett-
inum. Víst er um það, að likur fyr-
ir þessu eru talsvert miklar og væri
vel að vonirnar rættust. Það er ósk,
en engu getur vilji okkar fámennu
þjóðar eða verknaður liennar um
það ráðið hvort lieimsfriðurinn
endurlieimtist á þessu ári.
En annar er sá friður, sem er á
íslensku þjóðarinnar valdi, friður-
inn innanlands. Og í raun og veru
virðist það liggja nær okkar eigin
dyrum, að liugsa um þann frið en
ófriðinn mikla. Hjer geisar eilífur
ófriður og hjer eru aldrei gerðir
friðarsamningar, síst til frambúðar.
FyHr nær fimm árum var verið að
myndast við það, en svo var friðn-
um slitið, einmitt þegar mest lá við.
Og engin þóttist eiga sökina en all-
ir áttu hana.
Það er oft á það minst að Is-
lendingar sjeu ung þjóð og hafi þar
af leiðandi ekki þann stjórnmála-
þroska, sem reyndari þjóðir og
eldri hafa fengið. Þetta er sagt í
þessu horni, en i hinu horninu
lieyrist kliður gorgeirsins: íslend-
ingar eiga elsta þing í veröldinni,
ergo hljóta þeir að vera miklir
stjórnmálamenn! En hvernig er
þetta elsta þing, sem ekki getur
myndað stjórn? Er það komið i
kör? Eða gengur það í barndómi?
Hvert einasta mannsbarn á ís-
landi nema kanske nokkrir blávatns-
tærir bjartsýnismenn, játa að dimt
sje yfir framtíð íslands. Þingið
stritast við að nöldra um dýrtíðar-
mál og skattamál, en það nöldur
virðist aðeins gert til þess að skemta
skrattanum, þvi að ekkert er að-
hafst. Allir segja: Hag okkar stefnir
í óefni, en ekkert er gert til að
breyta af vandræðabrautinni. Dans-
inn kringum gullkálfinn heldur á-
fram og verður æ tryltari, en þó
er farið að benda á, að tekjur rík-
issjóðs muni ekki hrökkva fyrir
gjöldum á þessu ári.
Þannig hefir verið lialdið á spil-
unum á mestu gróðaárum, sem yfir
fsland hafa gengið. Hvað verður þá
þegar mögru árin koma?
Leikfjelaa Reykjavlknr:
VOPN GUÐANNA
Gardyrkjumennirnir (Rr. Jóhannesson og Haukur Óskarsson).
fíarlam og Jósafat (Lárus Pálsson og Ævar Kvaran.
Dansinn i KleJlaborginni.
Hið nýja leikrit Dáviðs Stefánssonar
var sýnt í fyrsta sinn á annan dag
jóla og hefir verið leikið tvisvar
sinnum síðan. Munu aldrei hafa kom
ið fram í nokkrum leik hjer á landi
fleiri persónur en í þessum og tæp-
lega nokkurntima verið jafn íburð-
armikill umbúnaður um nokkurn
leik lijer. Er það Lárus Pálsson,
sem hefir búið sýninguna til leiks
og leikur hann jafnframt siðbóta-
manninn Barlam, mann krossins, en
krossinn er vopn guðanna. En Lár-
us Ingólfsson hefir málað leiktjöld-
in og gert teikningar að búningun-
um, hvorttveggja af liinni mestu
prýði.
Þó að efnið sje hvorki bundið
við stund nje stað, þá er það mjög
i samræmi við yfirstandandi tíma
Konungurinn (Jón Aðils).
.lósafat konungsson og Lajla (Ævar
Kvaran og Alda Möller).
fíarlam (Lárus Pálsson).
með hinni grimmilegu baráttu milli
einvalds og lýðræðis. Aðalpersónan
er einvaldskonungurinn (Jón Aðils),
sem er 'gjörræðisfullur hernaðar-
sinni og þrautpínir þjóð sína i
sífeldum styrjöldum, með aðstoð
Theodasar ráðgjafa síns (Haraldur
Björnsson), sem er lians illi andi.
Jósafat lieitir sonur konungs (Ævar
Kvaran) og verða leikslok þau, að
þjóðin spyrnir konginum burt og
tekur soninn til konungs i staðinn.
En það er Barlam trúboði og vinir
hans sem valda þessari hyltingu og
láta vopn einræðisherrans og styrj-
aldarvitfirringsins lúta í lægra haldi
fyrir vopnum guðanna.
Frh. á bls. 15.