Fálkinn - 21.06.1946, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGATA NR. 591
Lárétt skýring:
1. Sama og 1. lóðrétt, 4. ský, 10.
viirðing, 13. gölluð, 15. fornafn,
ef., 16. líffæri, 17.h reinu, 19. sögu-
pérsóna, 20. urga, 21. tek, 22. elska,
^3. fugl, 25. bók af, 27. sjófugla, 29.
sló, 31. bæjarnafn, 34. gróðrarblett-
ur, 35. baun, 37. ósléttur, 38. goð,
40. menn, 41. bardagi, 42. l'anga-
mark, 43. heimili, 44. forslceyti, 45.
stelir, 48. -söm, 49. skammstöfun, 50.
samkoma, 51. alifugl, 53. óregla, 54.
ilmvatnstegund, 55. spurði, 57. siná-
fiskar, 58. maðkur, 60. arfa, 61. há-
tíð, 63. skemmast, 65. blik, 66. ó-
þokkar, 68. þekkt, 69. þrír eins, 70.
örnefni, 71. - vísi.
Lóðrétt skýring:
1. Fornafn, 2. klippur, 3. hreinsa,
5. tónn, 6. vilta, 7. rugg, 8. ríki í
Austurálfu, 9. skammstöfun, 10. mey,
11. gælunafn, 12. spil, 14. ófrínn,
16. sjávardýr, 18. mösuðu, 20. bæj-
arnafn, 24. klípa, 26. mannsnafn,
24. bæjarnafn, 28. göfuglyndur, 30.
tímatal, 32. þraut, 33. ósigur, 34.
húðar, 36. sjúkdómseinkenni, 39.
var kyrr, 45. ógnar, 46. hylki, 47.
ruplar, 50. sykur, 52. heimþrá, 54.
trúr, 56. hreifir, 57. köfnunarhljóð,
59. kvennmannsnafn, 60. und, 61.
hvolfdi, 62. tónverk, 64. espað, 66.
grip, 67. einkennisstafir.
LAUSN Á KROSSG. NR. 590
Lárétt ráðning:
1. Kaffi, 2. krydd, 10. solli, 12.
ósúra, 14. villa, 15. kíf, 17. órétt,
19. öll, 20. nirfill, 23. kýr, 24. klak,
26. leifa, 27. akri, 28. vafla, 30. flá,
31. krits, 32. goll, 34. lofn, 35. kafl-
ar, 36. áklaga, 38. rirt, 40. álka, 42.
loðna, 44. tog, 46. alráð, 48. árar,
49. dorra, 51. óhæf, 52. árr, 53.
Kormáks, 55. ítu, 56. randa, 58. gat,
59. kalls, 61. reist 63. eybúa, (>4.
snati, 65. óglær.
Lóðrétt ráðning:
1. Kollafjarðarnes, 2. AU, 3. flan,
4. FI, 6. ró, 7. isól, dúr, 9. Drekk-
ingarhylur, 10. silla, 11. fífill, 13.
atyrt, 14. vökvi, 15. kref, 16. fífa,
18. trist, 21. il, 22. la, 25. klofinn,
27. arfakló, 29. allra, 31. kolla, 33.
lat, 34. sló, 37. bláir, 39. Þormar, 41.
óðfús, 43. orrar, 44. torg, 45. grát,
47. áætla, 49. do, 50. ak, 53. kasa,
54. skil, 57. dín, 60. Ábæ, 62. TT,
63. eg.
sf; j}; * >fc
inni. Ö'g loftskeytin ern í lagi þegar vélin
er í gangi. En hvað liöfum viö við loft-
skeyti að gera í þessu ljómandi veðri?
Dað gleðui' mig innilega, vinur, sagði
Jegor.
Var það ekki það, sem ég sagði, liéll
flugmaðurinn áfram og sneri sér að börn-
unum, sem stóðu í skugganum innan við
hellisopið grafalvarleg. Þau segja að þú
verðir hryggur þegar við förum.
Birnirnir hafa yfirgefið okkur, sagði
Sergej.
Og hin dýrin líka, bælti Ann-Marie
við. Við höfum reynt að kalla á þau, en
þau koma ekki. Skógurinn er svo einkenni-
lega hljóður.
Við verðum kyrr hjá þér, sagði Sergej
ákveðinn. Og þá koma vinir okkar í skóg-
inum áreiðanlega aftur.
Jegor gleymdi aldrei þessu augnabliki.
Hann vissi nú, að eitt einasta orð af vörum
lians mundi nægja til þess að börnin yrðu
áfram á sínu gamla heimili. Þetta var svo
mikil freisting, að hann varð að beita öllum
sínum sálarkrafti til að standast liana.
Svo beygði hann sig niður að troðnum
bakpokanum til þess að láta síður bera á
geðsbræringunni, sem liann var í.
Þegar hann rétti úr sér aftur var andlit
lians rólegt og ákveðið.
:— Þetta er merkilegt tækifæri, sem kem-
ur kanske aldrei aftur, sagði hann í nærri
því glaðlegum tón. Timothei Jagirof er góð-
ur maður. Við treystum honum. Þið komið
til baka, alveg eins og skógardýrin okkar.
Þetta er ekki nema stundar viðskilnaður. .
Börnin horfðu Iivorl á annað.
Eins og þér sýnist, góði pabbi, sögðu
þau að kalla samtímis. En það er enga gleði
að sjá í augum þeirra.
Svo tók Jegor pokann á balí og geklc úl
úr hellinum. Hin komu á eftir. Og úlfurinn
Taras drógst á gigtveikum löppunum á eftir
hópnum og ýlfraði lágt.
— Æ, þessir bjánar, sem eru að tala um
stundar viðskilnað! Þelta er æfilangur við-
skilnaður. Og það hraul tár áf augunum
á honum.
í Jekaterinburg.
I.ATON ABASJEF, kapteinn í flug-
hernum og forstjóri lierflugvallarins
við Jekaterinburg, þar sem askan af
síðasta keisaranum og fjölskyldu hans
dreifðist á sínum tíma fvrir vindum allra
átta, gekk fram og aftur í varðturninum
sínum með kíki i hendinni. Ilann átti auð-
sjáanlega von á lieimsókn. Eina stundina
sneri han sér til austurs og kíkti og rann-
sakaði sjóndeildarliringinn gaumgæfilega,
svo kannaði liann slétturnar í vestri með
sömu nákvæmni. En bláfölur morgunhim-
inninn, var enn sem komið var, auður og
yfirgefinn bæði af fuglum og flugvélum,
og hlustunartækin gálu eklci heldur sagt frá
því að nokkrir flugmenn væru nálægt.
Það var steikjandi hiti og Platon Arasjef
þurrkaði með vissu millibili svitalækjina af
enninu með rauðum vasaklút. Og i hvert sinn,
sem hann gerði þetta andvarpaði hann djúpt
og leit kringum sig með hræðslu í augunum.
Það er ekki hollt að láta tilfinningar sínar
í ljósi í Rússlandi, hvorki fyrir yfirmönnum
né undirgefnum. Eitl lítið andvarp getur
verið fært í frásögur á hærri stöðum, og
haft ýmsar óþægilegar afleiðingar. Og það
var nóg af fólki í Jekaterinburg, sem bafði
nóg að hugsa, að hlusta á félaga sina lýsa
tilfinningum sínum.
En vallarstjórinn var þessa stundina al-
einn i liæsta varðturninum og þessvegna
gat hann, án þess að eiga mikið á liættu,
dregið símskeytið upp úr hægri jakkavas-
anum. Það var skýrsla frá starfsbróður
hans, þess efnis að hann væri á leið til
Jekaterinburg og kæmi austan úr Úralfjöll-
mn, en þar befði hann orðið að nauðlenda
og liaft nokkra vikna töf. Hann hefði brot-
ið skrúfuna, en tekist að smíða sér nýja úr
tré. Hann bað um að hafa aluminiumskrúfu
tilbúna handa sér því að hann ætlaði að
halda áfram til Moskva viðstöðulítið. Sendi
liann Platon bestu kveðju sína.
Undir venjulegum kringumstæðum mundi
vallarstjórinn liafa tekið þessari fregn með
gleði. Því að Tim Jagirof var einn af bestu
vinum lians og einn af viðfeldnustu mönn-
iinuiii í flugliðinu, ótrauður og ágætur
riddari skýjanna.
En þegar hann bar þetta símskeyti úr
liægri jakkavasanum sinum saman við trún
aðartilkynningu, sem liann liafði í vinstri
vasanum, fannst honum ekki efnilega horfa
fyrir hinum fræga flugmanni, sem allir
löldu af fyrir löngu.
í þvi sambandi gat Platon ekki stillt sig
um að hugsa til þess, að ef til vill liefði
það verið hollast, að félagi hans hefði látið
bíða um sinn að tilkynna að liann væri lif-
andi. Jafnvel þó að hægt væri að sanna,
að Tim hefði ekki tekið þátt í samsæri föð-
ur síns, mundi líf hans ekki vera mikils
virði undir þessum kringumstæðum — þó
að hann hefði flogið kringum hnöttinn oft
og mörgum sinnum. Frægur sonur frægs
föðurs gat verið hættulegur þeim, sem nú
fóru með völdin. Það gat verið að honum
dvtti í hug að hefna sín.
Platon Arasjef kreppti sterklega lmefana
um skjölin tvö, sem á vissan hátt neyddu
hann lil að fremja fúlmennskuverk. Hann
átti um það að velja að svíkja reyndan vin
eða stjórn Rússlands. Það var skylda hans
að gefa skýrslu um loftskeyti Tims til
Moskva, en hann kveinkaði sér við því í
lengstu lög.
Svitadroparnir spruttu fram á enninu á
honum.
Æ, þessi bölvaða stjórnmálastefna,
sem alílrei gat látið sér nægja þá sigra, sem
unnir voru. Einn daginn var maður tignað-
aður sem hetja, en næsta dag gat verið að
hann yrði leiddur upp að múr sem land-
ráðamaður og skotinn .... Veslings Tim,
sem liafði bjargast frá bráðum bana i Úral-
fjöllunum - nú vofði yfir lionum ný hætta,
sem litlar likur voru til að hann slyppi hjá.
Jæja hann gat hvíslað honum orð i
eyra, nokkur aðvörunarorð um að taka