Fálkinn - 23.08.1946, Blaðsíða 3

FÁLKINN
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
Blaðið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiðist fyrirfram
HERBERTSpren/
SKRADDARAÞANKAR
Hún er af sjálfstæðiskenndinni
fædd sú viðleitni, sem nú gerir sín
vart, á þvi að „efla það sem íslenskt
er“. Einkenni hnignandi þjóðar eru
fyrst og fremst l>au, að dásama það,
sem útlent er, og níða alit liið inn-
lenda. Þetta hefir verið hoðorðs-
regla ýmissa svokallaðra forustu-
manna þjóðarinnar á undanförnum
öldum; oftast nær liöfðu þeir feng-
ið emhætti, sem leyfði þeim að bera
danskan einkennisbúning, en jafn-
vel þó að umbúðirnar væri ekki til
staðar var hugurinn þó samur og
jafn. Og hugurinn túlkaði sig í
þessum orðum: íslendingar hljóta
að verða kotungar, utanveltu í öllu
alþjóðastarfi fátæklingar, sem lifa
upp á þá náð guðs, að hann tor-
tími þeim ekki með eldgosi, ísalög-
um eða jarðskjálfta.
Náttúruöflunum og aðfengnum
drepsóttum tókst ekki að murka líf-
ið úr þjóðinni, og nú stendur hún
betur að vígi um að standast þess-
ar plágur en hún hefir nokkurntíma
gert á sínu þúsund ára skeiði. Sið-
an landnám hófst liefir ekkert eld-
gos gerst svo geigvænlegt, að það
liafi getað tortímt allri þjóðinni. Og
ef Skáptáreldar kæmu í sumar þá
er það víst, að þeir mundu qkki
valda nema litlu tugabroti af því
tjóni, sem þeir gerðu með Móðu-
harðindunum. Þó að hafís setji helm
ingin af íslandji i siglingattann
þarf fólk ekki að svelta i hel fyrir
þvi, bæði vegna þess að samgöngur
á landi eru orðnar aðrar og betri
en áður var, og af því að sjálfsbjarg-
armöguleikar og matarforði er meiri
en áður var. Og miðaldapestirnar
geta aldrei orðið eins mannskæðar
og þær voru fyrrum, bæði vegna
framfara læknavísindanna og auk-
innar þekkingar þjóðarinnar á sjúk-
dómum og lieilsuvernd.
ísleinlingar eru orðnir sannfærðir
um, að þeir gela lifað blómlegu
menningarlífi — og þeir eru luettir
að níða landið. Þeir hafa loks skilið,
að fsland er gott land, og að þeir
háfa hetri skilyrði góðrar afkomu
og vaxandi þjóðlífs en flestar aðrar
þjóðir. f þeirri trú ætla þeir að lifa
og „treysta á landið.“
Það er göð trú. Og ef ekki verð-
ur frá henni vikið, á ísland í liönd
marga sólbjarta sumardaga ánægðr-
ar velfarnaðarþjóðar, sem þó lítil sé
getur látið sér líða vel og lialdið
uafni íslands í heiðri meðal þeirra,
sem eru þúsund sinnum stærri og
sterkari.
Reykjavík um 1770
Reykjavíknrbær 160 ára
Um síðastiiðna helgi voru liðin
ltiO ár, frá því að Reykjavík fékk
bæjarréttindi. Var afmælisins minnst
á ýmsan hátt. Síðari hluta dags,
sunnudaginn 18. þ.m. safnaðist fjöldi
manns fyrir framan Mcnntaskólann
í Reykjavík og hlýddi þar á Lúðra-
sveit Reykjavíkur leika nokkur lög.
Einnig söng Kartakórinn Fóstbræð-
ur undir stjórn Jóns Halldórssonar.
Um kvöldið var svo dagskrá út-
varpsins að nokkru feyti helguð
afmælinu, og voru þar fluttar ræð-
ur. Meðal ræðumanna voru þeir
Bjarni Bönediktsson, borgarstjóri,
Vilhjálmur Þ. Gíslason, skólastjóri
og Hjörtur Hansson.
Bæjarstjórn Reykjavíkur efndi til
veislu þetta kvöld til heiðurs For-
setahjónunum. Ávarpaði borgarstjóri
þau og þakkaði hr. Sveini Björns-
syni sérstaklega fyrir þann skerf,
sem hann hefir lagt til framfara-
mála bæjarins. Forsetinn tók næstur
til máls og þakkaði hin hlýju orð
borgarstjóra og einnig þann hlý-
hug sem hann mætti hvarvetna.
A hófi þessu voru ýmsir af fremstu
mönnum þjóðarinnar, sendiherrar
erlendra ríkja o. íl., eða fast að því
200 manns. Þess má einnig geta, að
i sambandi við afmæli þetta var
hinn duglegi og vellátni borgar-
stjóri Reykjavíkurbæjar, hr. Bjarni
Benediktsson, sæmdur riddarakrossi
hinnar islensku fálkaorðu, i viður-
kenningarskyni fyrir þátt sinn í
merkum framfaramálum bæjarins og
skerf þann, sem liann liefir veitt
íslenskum lögfræðinemum, er hann
gegndi prófessorsembætti. Bjarni hef
ir og látið þjóðmál mjög til sín taka.
Svifflugfélag íslands 10 ára
Um síðastliðna helgi efndi Svif-
ftugfélag íslands til fjölbreyttra úti-
hátiðalialda á Reykjavíkurflugvelli
í tilefni af 10 ára afmæti sínu. •—
Skemmtunin hófst kl. 1,30 e. h., og
setti Agnar Kofoed-Hansen hana
með ræðu. Fyrst var svo sýnt svif-
flug á öllum stigum, frá riýliðaflugi
upp í listflug. Voru þarna mörg
góð flugmannsefni, sem skemmtu
áhorfendum liið besta. Svifflugur og
vélftugur voru allmargar og hinar
snotrustu útlits, og margur íslend-
ingurinn hefir áreiðanlega gengið
þess dulinn, að hér á tandi væri
svo mikill ftugfloti til. En eins og
Agnar Kofoed-Hansen sagði, þá loga
])essir ungu íslensku flugmenn og
lærlingar i fluglistinni af áliuga, og
liafa sparað sér saman með tíð og
tíma nægilega uppliæð fyrir svif-
flugum sínum, sem kosta þó drjúg-
an skilding. Þeir þurfa ekki að
vænta neins endurgjalds fyrir þær,
lieldur iðka „listina vegna listar-
innar“, eins og allir sannir lisla-
smiðir og listiðkendur gera. En því
ber reyndar ekki að neita, að liið
opinbera hefir sýnt skilning á flug-
málunum og reynt að grciða götu
þeirra af ýtrasta megni. Og á þessu
ári hafa aðstæður flugmanna hér á
landi batnað til muna, eftir að við
erum sjálfir orðnir æðstráðandi á
Framh. á bls. lfh
Flugvélar þær, er þátt tóka í sýningunni á sunnudaginn var.