Fálkinn - 23.08.1946, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 600
Lárétt skýring:
1. Eldunartæki, 12. til baka, 13.
eiga afgangs, 14. feikn, 16. nærast,
18. öð'list, 20. flýti, 21. frumefni, 22.
tal, 24. skemmd, 26. fangamark, 27.
endursegja, 29. góðgeng, 30. ósam-
stæðir, 32. barinn, 34. fangamark,
35. bit, 37. leikur, 38. ending, 39.
korn, 40. ræfill, 41. á fæti, 42. timi,
43. íþróttafélag, 44. skóldverk, 45.
ölgerð, 47. frumefni, 49. atviksorð,
50. nútíð, 51. masar, 55. kennari, 56.
herbergi, 57. ljót, 58. upphafsstafir,
60. verk, 62. atviksorð, 63. haf, 64.
greinir, 66. sjór, 68. bið, 69. gælu-
nafn, 71. hænan, 73. gömul borg,
74. trjárækt.
Lóörétt skýring:
1. Stúlkan, gælun., 2. þvertré, 3.
tveir eins, 4. vafi, 5. meðal, 6. morð,
7. flani, 8. ásamstæðir, 9. fanga-
mark, 10. fæða, 11. þjóta, 12. mótor,
15. veisluglaða, 17. eyja, 19. áldæði,
22. nagdýr, 23. afbrot, 24. fé, 25.
svað, 28. últekið, 29. ósamstæðir, 31.
syndir, 33. horfa, 34. falla, 36. op,
39. titill, 45. skorturinn, 46. verk-
færi, 48. innyfla, 51. livildi, 52. ryk,
53. andaðist, 54. fljót, 59. höggorm,
61. komast, 63. rétt, 65. ferðast, 66.
skýli, 67. skip, 68. klæði, 70. keyr,
71. ósamstæðir, 72. hlýt, 73. upp-
hafsstafir.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 599
Lárétt, ráðning.
1. Leynilögregla, 12. tota, 13. laf-
ir, 14. mörg, 16. oki, 18. gul, 20. tíu,
21. La, 22. los, 24. liái, 26. N.L.,
27. marka, 29. rænir, 30. S.H., 32.
styrjunni, 34. B..B., 35. trú, 36. il,
38. U.A., 39. óar, 40. jarl, 41. má,
42. au, 43. edrú, 44. ómi, 45. F.I.,
47. Nf„ 49. orð, 50. R.M., 51, dóna-
legur, 55. I.K., 56. fragt, 57. lamir,
58. Ni, 60. óra, 62. raf, 63. B.U., 64.
Una, 66. þil, 68. lap, 69. mala, 71.
sinar, 73. Dóri, 74. rafmagnsofnar.
Lóðrétt, ráðning.
1. Loka, 2. eti, 3. Y.A., 4. il, 5.
lag, 6. öfug, 7. gil, 8. R.R. 9. G.M.,
10. löt, 11. arin, 12. tollstjóranum,
15. gullbrúðkaupi, 17. korti, 19.
tánna, 22. las, 23. skylminga, 24.
hænuungar, 25. I.I.I., 28. ar, 29. R.U.
31. hramm, 33. jó, 34. barri, 36. úri,
39. ódó, 45. fóarn, 46. ál, 48. fumar,
51. dró, 52. at, 53. el, 54. rif, 59.
inar, 61. einn, 63. barr, 65. ala, 66.
þig, 67. las, 68. lóa, 70. af, 71. S.A.,
72. R.O., 73. D.N.
Svo varð allur norðausturhiminninn eld-
rauður í einu vetfangi. Þokan liafði fengið
hættulegan andstæðing. Sólin stakk geislum
sinum í gráa ófreskjuna og' tætti liana sund-
ur, með aðstoð sterks útnyrðings. Versti
óvinur flugmannsins var að lúta lægra
haldi.
Það var eins og undur stórt tjald væri
dregið til hliðar og nú varð brúngrár litur
ráðandi fyrir neðan þá. Það var rússneska
moldin sjálf, móðir jörð, hin fábreytilega
steppa, með gráhvítum dílum á stöku stað
og bláum, bugðóttum strikum, milli grænna
geira. Þarna sáust og lílil þorp, aum og
fátækleg í allri frjóseminni, og skógar og
fljót, sem slefndu til hans eða til einhverra
stóru vatnanna.
En það var ekki að sjá að Jermak fynd-
ist mikið til um þetta. Það voru þúsund af
árvökum augum þarna niðri, sem störðu
upp i loftið og gáfu þeim gætur.
Hærra! orgaði liann til Sergej.... Við
erum að nálgast Ladoga, og einhver flug-
stöðin gæti liaft það til að senda vopnaða
eltil'lugvél upp, til að skipa okkur að snúa
við.
Ungi flugmaðurinn hlýddi undir eins
skipuninni. En eins og allir vita er það
jenginn liægðarleikur að pressa þunghlaðna
í'iugvél langt upp í þunna loftið. Vindurinn,
sem nú var orðinn stinningskaldi, hjálpaði
liinsvegar talsvert til.
3500 — 4000 metrar, tilkynnti Radev-
í ski, — og tveggja stiga frost.
Það er ekki ráðlegt að- fara hærra,
sagði Sergej. — Ilann er að hvessa, bráð-
; um er komið rok, — litlu vélarnar langar
vísl ekkert að fást við okkur i dag. Jafnvel
þó þeim væri skipað að éta okkur upp til
agna.
— En loftvarnarliðið? sagði Andreas
einfætti.... Að því er mér skilst förum við
bráðum fram hjá loftvarnarvirkjunum i
Moskva, þar sem nýju fallbyssurnar frá
Tula eru.
Þeir skjóta varla á sínar eigin vélar,
sagði Jermak og yppti öxlum. Fyrst síma
þeir í allar áttir lil að fá að vila hverjir við
séum. Og þegar þeir fá ekkert svar senda
þeir kanske nokkur kíló af dynamítsprengj-
um eftir okkur. En þá verðum við komnir
langt úr skotfæri. Enn sem komið er þykir
niér varla ástæða til að lialda, að það liafi
verður tilkynnt frá Moskva að við höfum
flúið. Við höfum ferðaskipun okkar liér
innanborðs og látum ekki stöðva okkur.
Loftskeytastöðin okkar er lokuð og engin
gagnskipun getur borist okkur þangað lil
við erum komnir til Rúðólfeyjar eftir sól-
arhring. Ef við þá komumst svo iangt... .
— En nú finnst mér kominn tími til þess,
góðir hálsar, að við fáum okkur svolítinn
matarbila. Eg finn angan af kaffi úr véla-
rúminu. Andreasi hefir verið sagt að liafa
það eins sterkt og hann getur. Það verður
víst ekki um neinn svefn að ræða fyrr
en við erum komnir norður í fshaf. Kaffi,
brauð og sauðaket. Það er einmitt þetta,
sem syfjaður Rússi þarf til þess að geta
haldið sér vakandi. Við höfum ekkert gott
af að sofa okkur burt frá veruleikanum,
sem við sjáum harðan og grimman undir
íótunum á okkur. Draumar, þrár og lokuð
augu bíða okkar norður í nótt æfintýra-
landsins.
— Hvíti engillinn, muldraði Sergej lágt,
meðan harðar hendur hans héldu um stýr-
ið og vindhviðurnar tóku í vængina á vél-
inni.
En hundurinn Timm var alltaf að ýlfra.
Hvíti jötunninn.
AÐ varð kaldara og kaldara. Og þegar
minnst varði hvarf sólin í grugg-
ugt haf af blýgráum skýjum, um leið
og skógarnir miklu í Kyrjálum hurfu sjón-
um þeirra.
Sergej leit spyrjandi augum á læriföður
sinn og leiðtoga.
Það var ekki að sjá að Jermak óttaðist
neitt liinar ískyggilegu horfur, sem veður-
guðirnir létu nú á sér sjá.
— Bylur sagði hann eins og honum stæði
alveg á sama, og setli um leið bláan kross
á uppdráttinn sinn.... Slíkt er fljótt að
koma og fljótt að fara á þessum slóðum. .
Nú getum við lækkað flugið aftur án þess
að eiga á hættu að þeir sjái okkur í kíkirun-
um eða heyri í okkur hljóðið með rafhlust-
unum. En farðu varlega, drengur minn, svo
að snjórinn þrýsti okkur ekki of langt niður.
Isingin gæti verið hættuleg, en ég veit ekk-
ert jafn ergilegt og lausa snjóinn, sem kem-
ur eins og skriða á vængina. Það er um a'ð
gera að losna við þau þyngsli eins fljótt og
mögulegt er. Opnaðu hitaleiðsluna. Hún er
þín eigin uppfinning. Nú skulum við reyna
bvort hún er jafn frábær og Tarjikov áleit
oð hún væri.
Liturinn á brúlia andliti flugmannsins
varð enn dekkri. Hann beygði sig, sneri
nokkrum snerlum á mælaborðinu. Það
lieyrðist lágt suð, sem bar þess vitni, að nýir
kraftar voru nú að verki, og smáneistar sá-
ust á grábláum vængjunum og skrokkn-
um. Það sýndi að vélin var undir það búin
að lenda í byl.
Jermak néri hendurnar af ánægju.
— Nú mun hvíti jötunninn svíða á sér putt-
ana, tautaði liann og augun ljómuðu.
I sama bili lá við að hann hrykki niður af
sætinu sínu. Það var líkast þvi að liinn ný-
nefndi hviti jötunn vildi sýna honum kraft-
ana, og að hann væri ofjarl mannanna. Blý-
gráa skýið hafði í einni svipan leyst alla
sina leyndu krafta úr læðingi og hafið sókn
sína með stórefnis hvítu liagli, svo að glumdi
í vélinni. Það bnldi í þnnnu málmhylkinu
og varð koldimmt inni í klefanum, þar seni
allir bögglarnir færðust úr lagi, svo að allt
komst á ringulreið.