Fálkinn - 22.11.1946, Síða 13

FÁLKINN
13
KROSSGATA NR. 612
Lárétt skýring:
1. ElskaÖur, 4. liáö, 7. jötun, 10.
þungbært, 12. þráði, 15. grasblettur,
16. íþróttafélag, 18. íiluti, 19. fanga-
mark, 20. ferðast, 22. mæla, 23. burst
24. sekk, 25. fé, 27. huggar, 29. loft-
tegund, 30. ættarnafn, 32 ílát, 33.
mauk, 35. tónverk, 37. skaut, 38.
öðlast, 39. ungað, 40. utan, 41. ó-
hreinka, 43. kornast, 46, mennta-
stofnun, 48. tölu, 50. skrifar, 52.
hljómi, 53. unnum eið, 55. mæli-
tæki, 56. flani, 57. aukið, 58. draup,
60. ógróið land, 62. slcáld, 63. álfa,
64. töluorð, þf., 66. tveir eins, 67.
vindur, 70. söngfélagið, 72. farveg-
ur, 73. gamla, 74. sundfugl.
Lóðrétt skýring:
1. .Beygjur, 2. reið, 3. boði, 4.
vinna, 5. fjall, 6. lijarir, 7. aukið,
8. frumefni, 9. sjá eftir 10. nærast,
11. kenning, 13. neyðarkall, 14.
slæm, 17. drungi, 18. marr, 21. fugla,
24. suða, 26. skip, 28. ljótur, 29. á
litinn, 30. kona, 31. fletta, 33. ó-
dámar, 34. sjór, 36. saurga, 37.
tvö, 41. heiður, 42. maður, 44. for-
setning, 45. eind, 47. höfðingi, 48.
gælunafn, 49. veiki, 51. einungis,
53. hreinsa, 54. skemmast, 56. spé,
57. fisk, 59. dilkur, 61. mjúk, 63.
glímu, 65. hljóð, 68. horfði, 69. tveir
eins, 71. tveir sérliljóðar.
LAUSN A KR0SSG. NR. 611
Lárétt ráðning:
1. Sjá, 4. klöpp,-7. Ása, 10. koss-
ar, 12. ostrur, 15. Ú.L., 16. traf,
18. stóa, 19. S.Ó., 20. ala, 22. afa,
23. kal, 24. átt, 25. Una, 27. annar,
29. óðu, 30. hrinu, 32. tál, 33. skurn,
35. samt, 37. Spur, 38. ak, 39. bil-
aðir, 40. ár, 41. Baal, 43. fela, 46.
staur, 48. sig, 50. karga, 52. err, 53.
báran, 55. gil, 56. hin, 57. mát, 58.
tog, 60. næm, 62. an, 63. líta, 64.
atóm, 66. nú, 67. latínu, 70. alidýr,
72. rif, 73. rómur, 74. sár.
Lóðrétt ráðning:
1. Sollur, 2. J. S., 3. ást, 4. krafa,
5. ös, 6. potar, 7. áta, 8. S.R., 9.
austur, 10. kúa, 11. Ara, 13. sól, 14.
rót, 17. fant, 18. skal, 21. anis, 24.
áður, 26. ana, 28. nánasir, 29. óku,
30. hlass, 31. umbar, 33. sprek, 34.
narla, 36. til, 37. Sif, 41. barn, 42.
aur, 44. lag, 45. arin, 47. teinar,
48. sáta, 49. gata, 51. glænýr, 53.
bátur, 54. notar, 56. hal, 57. min,
59. gól, 61. múr, 63. líf, 65. mis,
68. ti, 69. um, 71. ctá.
undrun, en náði sér aftur og fór með Ar-
mourer inn i anddyrið og að lyftunni.
— Önnur hæð, sagði hann við lyftustrák-
inn. Þessi herra þarf að tala við herra
Mason.
VIII. Kap.: Gisl Kluds.
— Er hægt að treysta þessum manni, sir
James.
Signor Giovanni, hinn háttsetti, ítalski
stjórnmálaerindreki, sem stóð út við glugg-
ann, tók vindilinn út úr sér og þorfði hvasst
á Armourer. Sir James Westall sat við
skrifhorðið og studdi olnhoganum á það.
Á stól við miðstöðvarofninn sat monsieur
Rossi, háttsettur embætlismaður frönsku
rannsóknarlögreglunnar.
Westall færði sig til í stólnum, rerindi
augunum yfir skjalið, sem lá fyrir framan
hann á borðinu og leit svo á ítalann.
— Eg held það, sagði hann. — Fyrir einu
ári var hann duglegasti aðstoðarma<ður
minn. En eftir það missti ég sjónir af hon-
um. Að því er ég best veit hefir hann ver-
ið hér í Monte Carlo. Þér eigið ekkert úti-
standandi við hann, monsieur Rossi.
— Ekkert, sagði Rossi og brosti út í ann-
að munnvikið. Hann hefir spilað talsvert
i spilabankanum, en það eru svo margir
landar yðar sem gera það. Eg fyrir mitt
leyti hefi mikið álit á monsieur Armourer.
— Setjist þér, Arniourer, sagði sir James
og benli á stól. Þér segist vera nýflúinn
úr höll, sem heitir Castello Negro, í Italíu
— bústað Serge Bernardi greifa?
Armourer kinkaði kolli.
— Það er rétt. Jan van Hoven var þar,
og agndúfa lians, Haidée Dorpmann. Hann
liefir kósakkaþjón, einskonar lífvörð, sem
gengur undir nafninu Klud. ...
— Klud? Rossi laut fram í sætinu. —
Eruð þér alveg viss um að þér munið nafn-
ið rétt?
— Já, alveg viss.
Giovanni blístraði lágt, og þeir þrír litu
íbyggilega hver á annan.
Þegar Armourer hafði í sem skemmstu
máli sagt frá því, sem fyrir hann hafði
borið frá því kvöldið áður, stóðu Westall
og Rossi upp samtímis og .gengu lil Gio-
vanni, sem stóð enn við gluggann. Og svo
töluðu þeir eitthvað saman í nokkrar mín-
útur. En á meðan fékk Armourer sér einn
af vindlum sir James, skar broddinn af
og kveikti í. jSvo teygði liann makindalega
úr sér í stólnum og horfði á hina þrjá, og
hafði á tilfinningunni, að hann væri liðs-
foringi í fremstu víglínu, sem skroppið
hefði til aðalstöðvanna til skrafs og ráða-
gerða við herforingjaráðið.
Loks höfðu þremenningarnir við glugg-
ann lokið samtalinu. Sir James gekk aftur
að stólnum sínum, en Giovanni settist við
arininn. Rossi geklc um gólf með hendurn-
ar á hakinu. Eftir nokkra stund nam hann
staðar hjá Armourer.
— Slríð eftir nokkra daga, var það það,
sem þér sögðuð? spurði hann lágt. —
Heyrðuð þér van Iloven segja það?
Armourer kinkaði kolli.
— Hann ætlaði að fara að segja eitlhvað
meira, en Bernardi stö'ðvaði hann. Eg
heyrði greifann gorta af því, að allar hans
áætlanir væru tilbúnar, og hann sagðisl
hafa gaman af að sjá hverju visindaaðferð-
ir nútímans gætu komið til leiðar.
Augu Giovanni og æfintýramannsins
mættust.
— Þér hafið lent í ógeðfelldu æfintýri
þarna á Castello Negro, sagði hann á enslui
sem var nærri því of rétt. — Eg þekki stað-
inn og get vel gert mér grein fyrir svölun-
um og hyldýpinu fyrir neðan. Þér munuð
lielst ekki vilja koma þangað aftur, gat
ég hugsað mér.
Armourer rétti úr sér og færði sig úr
makindastellingunum.
— Eg fer þess á leit að ég vcrði sendur
þangað til þess að sækja plöggin, sagði
hann. — Sir James skilur livað ég á við.
Eg skal viðurkenna að sir Bernardi þekkir
mig, en ég á að minnsta kosti einn vin i
húsinu, og ég liugsa að mér takist að finna
leynistigann aftur.
Westall ræskti sig.
— Já, herra Armourer, við getum eins
vel lalað ljóst um þetta mál. Við tökum
yður í starfið aftur um stundarsakir, en ef
leiðangur yðar mistekst. . . . Hann yppti
öxlum. — Það er það tilfellið scm við þurf-
um ekki að tala um. Ef áformið tekst hjá
yður, skal ég gera allt sem í mínu valdi
stendur til þess að þér fáið varanlega stöðu
í leynilögreglunni aftur.'Við höfum veitt
því eftirtekt um sinn, að leynd öl'l hafa
verið að verki til þess að ónýta friðarþing-
ið í Genf. Við höfum ýmsa grunaða, sér-
staklcga van Hoven. Eg hafði hugsað mér
að þér gerðuð þetta fyrir okkur, en ekki
sem embættismaður. Spæjarar Bernardis
haí'a eflaust gát á..gistihúsinu hérna. Efftir
að þessir tveir herrar eru farnir, á að leika
ofurlítinn leik i ganginum. Dawson á að
kasta yður út, og ég óska að þér sýnið eins
mikla mótspyrnu og hægt er. Svo ætla ég
að kalla á þjónustufólkið, og það á aftur
að kalla á lögrcgluna. Er yður þetta ljóst?
— Fullljóst, sir.
Yður verður sleppt út um bakdyrnar
þegar lögreglan er gengin úr skugga um að
enginn sé þar á verði. Lokuð hifreið mun
bíða þar og aka yður lil landamæranna.
Það sem eftir er verðið þér að gera sjálf-
ur. IJann þrýsti á hnapp, og Dawson stóð
hár og breiður í dyrunum. — Þessir herr-
ar eru að fara, Dawsori. Viljið þér hringja
niður og komast að hvort bifreiðar þeirra
eru til taks.
Þjónninn fór. Nokkrum mínútum síðar
kvaddi Rossi sir James með handarbandi.
Giovanni nam staðar hjá Armourer á leið-
inni út.