Fálkinn - 31.01.1947, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
YNftftU
LEf&NMJRNIR
Vaxa kókospálmar á kókoseyjum?
Það er hœgt að kenna öpunum að
klifra upp i pálmana og hrista þ,á
svo að hnotin detti niður.
Jú, víst gera beir það — og
Kókoseyjarnar eru ekki aðeins hug-
myndir úr drengjabókum. Þær eru
til, og þetta eru litlar og lágar kóral-
eyjar, sem liggja langt frá alfaraleið
i Indlandshafinu. Örsmá kóralladýr
hafa byggt sér bústaði sína á sjávar-
botni þar, og hafsbotninn hefir hækk
að, svo að kóralsmíðin komst upp
fyrir sjávarborð, og í dag vex þétt-
ur hringur af kókospálmum á eyj-
unum, kring um lónið, sem jafn-
an er í miðri eyjunni. Þessvegna
eru þesar eyjar líka kallaðar hring-
eyjar.
Á Kókoseyjunum er „konungur“
yfir þeim þúsund manns, sem þarna
eiga heima. Þar eru aðeins fáir
hvítir menn. Þarna er þriflegt þorp
og manni líður vel þarna, en ykkur
þýðir ekkert að taka með ykkur
peninga þangað. Útlendir peningar
eru ekki gjaldgengir á Kókoseyjun-
um, en eyjaskeggjar hafa sína eigin
peninga úr gerfiskjaldbölcu og eru
þeir með mismunandi lagi.
Ef einhver heldur að þarna sé
þægilegt staðvindaloftslag og mikill
jurtagróður, þá skjátlast þeim hinum
sama. Jarðvegurinn á kóraleyjun-
um er svo þunnur, að það er ekki
annað en hinir nægjusömu kókos-
pálmar, sem dafna þar. Hinsvegar
er það alveg furðulegt hve vel þeir
dafna, þvi að þeir geta orðið allt að
50 metra á liæð. Eyjaslceggjar lifa
á þessum pálmum, en þeir eru eitt-
hvað um miljón talsins, og full-
þroskað tré getur gefið af sér allt
að 250 kókoshnetur á ári.
Þeir fáu Evrópumenn, sem eiga
heima á Kókoseyjunum, eru enskir
loftskeytamenn, en þeim líður vel
þar. Þeir iðka allskonar íþróttir
og veiða fisk í lónunum — og eru
langt burtu frá allri siðmenningu.
En þó þykir þeim vænt um þegar
þeir fá heimsókn hvitra manna.
Til hvers er kókospálminn gagnlegur?
Iíókospálminn er ein af gagnleg-
ustu nytjajurtum veraldarinnar, en
hafir þú gróðursett pálma og bíður
svo i 5-6 ár, þá er þér borgið til
æviloka. Pálminn hugsar um sig
sjálfur, og það er hægt að nota
hann svo að segja allan.
Úr stofninum fær maður bygging-
arefni. Blöðin eru notuð í blævængi,
mottur eða þök. Toppurinn á pálm-
anum er etinn. En vitanlega er
ávöxturinn, hnotin, verðmætust.
Þú veist víst að hnotin er þakin
einskonar hártægjum að utan. Þegar
þessar tægjur eru þurrkaðar er
hægt að vinna úr þeim kaðal, mottur
og bursta. Undir tægjunum tekur
við hörð skel. Hún er notuð í stað
bolla og glasa, en engin hætta er
á að hún brotni. Innan í hnotinni
kemur svo hreint efni. Það er
mjög næringarrikt og inniheldur
meðal annar 65% af kókosfeiti. Og
innan i þessu hvíta efni er svo kókos
mjólkin, sem er besti svaladrykkur.
Ef þú nærð þér einhverntima í
kókoshnot þá skaltu ekki reyna að
gróðursetja hana. Það er miklu
hyggilegra að eta hana.
Börnunum þgkir hnotin góð — þau
eta kjarnann og drekka mjólkina. —
*****
Gaggandi önd.
Litli bróðir verður hrifinn af þess-
ari önd, sem meira að segja getur
Héraveiðarnar bgrja ... .
... hvernig líst frúnni nú á?
*****
Sjálfum sér líkir. — Það bar við á
stríðsárunum að vöruskip, sem m.
a. hafði nokkra þýska stríðsfanga
um borð, strandaði við litla eyju
í Kyrrahafi. Þeir sem af komust
voru: tveir Þjóðverjar, tveir Ástral-
íumenn, tveir Skotar og tveir Eng-
lendingar. Eyjaskeggjar voru á lágu
menningarstigi. En eftir hálfan mán-
uð var allt á tjá og tundri. Þjóð-
verjarnir voru farnir að æfa lier-
fylki innfæddra manna. Skotarnir
höfðu sett upp bar og banka, Ástral-
íumenirnir gert braut fyrir hunda-
veðlilaup. En Englendingarnir ráf-
uðu um og hiðu þess að þeir væru
kynntir fyrir heimafólkinu.
sagt ,,rapp-rapp“' eða eitthvað í
þá átt.
Taktu krossstrikaðan pappír og
teiknaðu myndina á hann stækkaða,
og gerðu hana síðan á krossvið
(með kalkerpappír) og málaðu hana
með fallegum litum. Ef þú málar
hana með vatnslitum verður þú að
bera fernislaklc á hana á eftir.
Nefið er úr tveimur spýtum, sem
tálgaðar eru úr þykkara tré en
öndin sjálf. Neðri hluti nefsins er
festur með tveimur smánöglum eða
— Hvað gengur að þér, lœturðu
kanarífuglinn fljúga lausan í her-
berginu?
— Já, ég hefi einu sinni setið inni
í tvö ár.
*****
— Nei, aldrei fer ég i megrun
framar, — ég regndi það cinu sinni
og þá léttist ég um eitt armbands-
úr og tvo demantshringa.
límdur á. Efri hlutinn á að geta
hreyfst þegar maður hristir öndina,
og er festur með einum nagla.