Fálkinn - 31.01.1947, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGATA NR. 618
Lárétt skýring:
1. Lausung, 4. óhreinkar, 10.
langa, 13. baun, 15. mikið, 16. bráð-
um, 17. vinna, 19. áburðardýrið,
21. kjúkling, 22. yrki, 24. auða, 26.
veiðarfæri, 28. þvertré, 30. krökkt
31. dreif, 33. frumefni, 34. draup,
36. kindina, 38. listamaður, 39. klif,
40. harðan róður, 41. frumcfni, 42.
ræni, 44. kvenmannsnal'n, 45.
verkfæri, 46. þramm, 48. lét af hendi,
50. titill, 51. innheimtumennirnir,
54. tota, 55. hvíldi, 56. efni, 58.
lireinsara, 60. steikir, 62. tvílað, 63.
ata, 66. blautu 67. skip, 68. gætli,
69. skóldverk.
Lóðrétt skýring:
1. Tini, 2. sömdu, 3. nema stað-
ar, 5. flýtir, 6. ósamstæðir, 7. frið-
samir, 8. þyngdareining, 9. óhreinka,
10. félag, 11. fljótanna, 12. elskar,
14. óhljóði, 16. stúlka, 18. jólasveinn,
20. harðar, 22. vend, 23. sjór, 25.
úldnar, 27. fuglar, 29. frjósir, 32.
mannsnafn, 34. farva, 35. bókarlieiti,
36. forfeður, 37. umhugað, 43. sælu-
staður, 47. stjórnmálamenn, 48. loft-
tegund, 49. flík, 50. rakari, 52. sætt
sig við. 53. greinir, 54. liali, 57.
kæri, 58. livílist, 59. ferðast, 60.
þvottur, 61. kona, 64. glímukappi,
65. frumefni.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 617
Lárétt ráðning:
1. Skrapa, 6. taskan, 12. Ramona,
13. fjósin, 15. úr, 16. fitl, 18. hlóð,
19. S.Ó., 20. spá, 22. staurar, 24.
ótt, 25. suða, 27. ismar, 28. glit, 29.
Urans, 31. ask, 32. leiði, 33. nota,
35. leit, 36. róðukross, 38. tara, 39.
filt, 42. klóka, 44. iit, 46. narta, 48.
aura, 49. fínar, 51. róar, 52. Una,
53,- fataður, 55. NNN, 56. SD, 57.
arga, 58. aðal, 60. G.A., 61. titrar,
63. unaðar, 65. rammir. 66. hrakar.
Lóðrétt ráðnirtg:
1. Sarpur, 2. KM, 3. rof, 4. anis, 5.
patti, 7. aflar, 8. sjór, 9. kóð, 10.
AS, 11. nistið, 12. Rússum, 14. nótt-
in, 17. lasa, 18. hrak, 21. áðan, 23.
umsóknina, 24. ólit, 26. anoraka, 28.
geislar, 30. stóra, 32. lesin, 34. aða,
35. lof, 37. skaust, 38. tóra, 40. trón,
41 farnar 43 lundir 44 líta 45 liaða 47
tangar, 49. fagri, 50. ruður, 53. Fram,
54. rana, 57. arm, 59. lak, 62. TA,
64. ða.
— Hversvegna berið þér liana svona fyr-
ir brjósti? Þella er ekki nema venjuleg
mella.
— Nei, liún er ekki venjuleg mella. Hún
er. .. . Jteja, það getur veriö það sama.
Kolnik var orðinn svo bljúgur í augun-
um, að Ballard furðaði á því er bann sá
það. Það var eittbvað i svip lians, sem
brærði jafnvel barðsvírað lögreglumanns-
lijarta.
— Clare er ekki dauð, Joe, sagði hann.
— Ifún særðist í skotbríðinni og var flutt
á sjúkrahús, en þeir segja að hún muni
eklci vera í hættu. Eg vissi ekki að þetta
var Clare, en úr því að hún liefir verið
með Brady og Slim getur elcki verið um
aðra að ræða. En liver haldið þér að Iiafi
drepið Brady og Slim?
— Haukurinn!
— Það var Haukurinn, segi ég! Hvers-
vegna haldið þér að ég hafi sent bifreiðina
af stað? Ilann hafði drepið einn af mínum
mönnum, Busty Pandova. En hvernig
Clare, Brady og Slim hafa flækst inn í þelta
veit ég eldci. Eg veit bara að einn af mín-
unt mönnum skýrði mér frá að Haukurinn
°g fylgifiskur lians væru sloppnir út, og
þá sendi ég stóra hílinn minn á eftir þeirn.
Og nú segið þér mér, að mennirnir í hon-
um liafi ekki náð í Haukinn lieldur hafi
þeir skolið Clare!
Kolnik sat þarna fölur og þegjandalegur,
eins og hann væri þrotinn að kröftum. —-
Ballard var ekki rótt heldur. Ef eitthvað
væri á milli Ivolnik og Clare gat maður-
inn orðið hællulegur. Það var ekki gott
að vita hvaða tjón hann gæti unnið þég-
ar þessi gállinn var á lionum. Best að taka
hann úr umferð um sinn.
—- Joe, það verður déskotans gaura-
gangur útaf þessu, sem gerðist i nótt. Það
er hest að við gleymum öllu, sem snerlir
Hálfmánann.
— Þér meinið að ég eigi að loka? Og
hvað á ég þá að gera?
— Þetla er heppilegast fyrir yður lika.
— Nei, lautinant. Eg slepjji ekki Hálf-
mánanum. Hann er það eina sem ég á.
Það er eklci hægt að hafa hendur í hári
mínu. Engir aðrir en þér og ég vita, hvað
eiginlega hefir gerst í nótt.
Ballard tók stóran lykil upp úr vasa
sínum og lagði á borðið.
— Hérna er lykillinn að Hálfmánanum,
sagði hann. — Eg tólc liann úr hurðinni,
sem þér gleymduð að læsa — liurðinni,
sem ekki gat haldið Hauknum í skefjum
þangað lil ég kæmi.
— Yið urðum að flýta okkur svo mikið.
Eg mundi ekki eftir útidyrunum, sagði
Kolnik.
— Nei, það er allt í lagi, Joe. En hérna
er lykillinn, eins og þér sjáið, og Hálfmán-
inn verður ekki opnaður aftur fyrr en ég
opna hann.
Ballard staldc lyklinum í vasa sinn aftur.
Kolnik sat þarna eins og steini lostinn. En
þegar lykillinn hvarf og Kolnik skildi
hvaða þýðingu þetta hafði fyrir liann,
missti hann alla stjórn á sér.
— Þér megið ekki gera mér þetta, Ball-
ard! Það lá við að liann hrópaði orðin. —
— Hálfmáninn er mín eign. Þér hafið lok-
að tvívegis áður og ég hefi orðið að bera
skaðann. Þér megið ekki lolca í þriðja sinn,
Ballard! Eg hefi endurnýjað húsakynnin,
og ég hjálpa yður í hinu viðurstyggilega
starfi yðar. Eg hefi látið Brady koma með
fólk til þess að rejda af því l'jármuni og'
ræna það. Þér getið ekki liagað yður svona
við mig. Ballard, því að þér eruð eigi síður
sekur en ég. Og yðar málstaður er þó verri.
Eg relc veitingarliúsið en þér og Brady
liafði notað það til að ræna fólk.
Ballard sat þegjandi og hlustaði á þessa
roku. Hann var nú ekki í vafa um hvað
hann yrði að gera. Hann hafði lokið við
áætlun sína áður en Kolnik liafði sleppt
orðinu. Og nú leit hann ofur alúðlega á
Kolnik og alveg reiðilaust. Hann var kötl-
urinn, sem lék sér að músinni
— Þér misskiljið mig, Kolnik, sagði
hann. — Eg liefi lcannske komist klaufalega
að orði. Eg hefi alls ekki hugsað mér að
ganga milli bols og höfuðs á yður. En ég
átli aðeins við það, að hest væri að hafa
veitingahúsið lokað þangað til þessi gaura-
gangur væri liðinn lijá. Skiljið þér það?
Kolnik létti er hann sá að lautinantinn
tók þella svona.
— Eg lcann að Iiafa sagt eitthvað, sem
ég meinti ekki. En þessi nótt hefir gert mig
hálfruglaðan. Þér verðið að afsaka mig,
lautinant.
— Auðvitað geri ég það. Þér hafið ef-
laust gott af að vera heima nokkra daga,
þangað til ég hefi athugað hvernig þessu
reiðir af. Þér getið svo símað heim til mín -
eigum við að segja cftir þrjá daga. Er
það í lagi?
— Það er í lagi, lautinant.
Ballard liafði geymt það kjarnmesta þar
til síðast. Hann tók fram lykilinn og fleygði
honum á borðið, um leið og hann stóð upp.
— Þarna er hann, Joe. Eg var bara að
erta yður.
— Þakka yður fyrir, lautinant.
— Jæja, verið þér sælir, Joe! Eg held
að ég silji hérna áfram og fái mér glas á
barnum. Svo simið þér til min á föstudag-
inn. Þá vona ég að geta sagt yður góð tíð-
indi.
— Góða nótt, lautinant!
Dyravörðurinn hleypti Kolnik úl i þok-
una En lautinantinn sat inni í barnum og
leit á Idukkuna. IJún var nokkrar mínútur
yfir fjögur. Hann fór inn í símaklefann og
lolcaði eftir sér. Samtalið fór fram á eins-
konar dulmáli.
— Bullet?
— Já.
— Er einhver strákanna við?
— Já, nokkrir.
— Eru þeir tilbúnir?
— O.K.