Fálkinn - 20.06.1947, Blaðsíða 13

F Á L K 1 N N
13
KROSSGÁTA NR, 637
Lárétt skýriny:
1. Handverksmenn, 12. elska, 13.
leika, 14. lund, 1G. þræll, 18. ræða,
20. svað, 21. fangamark, 22. loft-
tegund, 24. sþil, 20. ósamstæðir, 27.
minnka, 29. gælunafn, 30. tveir sam-
hljóðar, 32. stauranna, 34. fanga-
mark, 35. dreil'i, 37. sökum, 38. frum-
efni, 39. leiks, 40. kunningja, 41.
glíma, 42. fæddi, 43. eind, 44. at-
viksorð, 45. samliljóðar, 47. ósam-
stæðir, 49. ferðist, 50. skammstöf-
un, 51. matarílát húsdýra, 55. tveir
samhljóðar, 50. deyfir, 57. líkams-
hlutinn, 58. fangamark, 00. hlekk,
02. atviksorð, 03. sérhljóðar, 04.
hár, 00. spjótshiuta, 08. liress, 09.
skyld, 71. ungviði, 73. veiða, 74.
feiti.
Lóðrétt 'skýring:
I. Fljótur, 2. atviksorð, 3. hiskup,
4. leikur, 5. hægindi, 0. mjög, 7. liár,
8 söngfélag, 9. upphafsstafir, 10.
ferðast, 11. þraut, 12. milliliðasala,
15. fyrirtækið, 17. gæta, 19. flottara,
22. fugl, 23. fótabúnað, 24. sérfræð-
ing, 25. keyra, 28. verkfæri, 29.
frumefni, 31. látinn, 33. fljót, 34.
rennu, 30. atviksorð, 39. óhreinka,
45. nokkrir, 40. hrylla, 48. húðanna,
51. mann, 52. læknir, 53. dócent, 54.
mjúk, 59. feikn, 01. forboð, 03. fugl,
05. greinar, 00. skemmd, 07. Idé,
08. vafi, 70. ósamstæðir, 71. sam-
hljóðar, 72. fangamark, 73. áhald.
LAUSN A KROSSG. NR. 636
Lúrétl ráðning:
1. Ingólfsstræti, 12. klór, 13. salin,
14. póll, 10. ali, 18. tif, 20. ala, 21.
La, 22. fín, 24. skó, 20. S. U., 27.
Kaleb, 29. stall, 30. op, 32. Suður-
gata, 34. La, 35. frá, 37. Ra, 38. F.
T., 39. par, 40. Njál, 41. ró, 42. óa,
43. laun, 44. sár, 45. SL, 47. fá, 49.
ske, 50. VL, 51. skeiðhestur, 55.
SS, 50. flogs, 57. eltur, 58. GG, 00.
áta, (i2. las, 03. HE, 04. urt, 00.
öln, 08. hag, 09. rart, 71. brúna,
73. álfi, 74. Seltjarnarnes.
Lóðrétl ráðning:
1. Illa, 2. Nói, 3. Gr, 4. LS, 5. fat,
(i. stik, 7. Sif, 8. Tn, 9. æp, 10. tóa,
11. ills, 12. Kalkofnsvegur, 15. Laug-
arnesvegi, 17. milur, 19. skatt, 22.
fas, 23. neðarlega, 24. Stafafell, 25.
Óla, 28. BU, 29. SG, 31. prjál, 33.
rá, 34. lauks, 30. áar, 39. fas, 45.
skott, 40. óð, 48. ástar, 51. slá, 52.
ís, 53. HE, 54. tug, 59. gras, 01.
klúr, 03. hafs, 05. tré, 00. öra, 07.
NNN, 08. hlé, 70. TL, 71. BJ. 72.
AA, 73. án.
Eg veit auðvitað, að þér gerið ekki
annað en þa'S, sem þér teljið rétt, herra
lögreglusljóri, sagði Ballard. En ég fer
ckki fram á annað en það, að frávikningu
minni verði frestað um einn dag.
En þér verðið þá að segja mér ástæðuna
til þess, að rétt væri að gefa yður Jxmnan
frest, lautinant?
— Eg get ekki lofað yður neinu fyrir-
fram, lögreglustjóri. En mig langar til að
þér trúið mér þegar ég segi yður, að því
fer svo fjarri að ég ætli að skaða lögreglu-
sveitina, að ég tel þvert á móti góða von
um, að ég geti gert henni mikinn greiða,
ef ég fæ að halda starfinu áfram í einn
dag enn.
Lögreglustjórinn þagði lengi og hugsaði
sig um. Hann hafði fyrir framan sig skýrsl-
una, sem hann hafði fengið frá Lavan,
forstjóra III. umdæmis. Og í lienni var
tíundað allt ]iað, sem Lavan hafði ekki
viljað segja hlöðunum, fróðleikur, sem
liann liafði komist yfir þessa daga, síðan
Iiann tóik sjálfur við rannsókn Sneeds-
málsins.
Þér hafið einhver áform í huga? spurði
Redcliffe.
— Já, ég hefi augastað á ýmsu.
En þér viljið ekki segja mér hvað
]iað er ?
— Eg gel það því miður ekki, herra
lögreglustjóri.
— Jafnvel þó að það sé eina leiðin til
]>ess að forða yður frá frávikningu í
kvöld?
— Er nauðsynlegt að afgreiða þetta mál
í kvöld ?
— Já, yfirlögreglustjórninn verður að
fá skýrslu um málið í kvöld.
— Jæja, herra lögreglustjóri. Eg get að
'uinnsta kosti sagt yður svo mikið, að é»:
er í þann veginn að hremnja Haukinn. En
það er líka allt og sumt, sem ég get sagt
yður núna. Þér sjáið árangurinn á mánu-
dagsmorgun. Ef hann verður enginn þá
er ég reiðubúinn til að fara.
Lögreglustjórinn skildi, að Ballard var
ckki að lala út í bláinn. Hann sat enn um
stund og hugsaði sig um.Svo tók hann
50-centa silfurpening upp úr vasanum og
fleygði honum upp í loftið. Peningurilm
datt á borðið og myndin vissi upp.
Lögreglustjórinn greip peninginn og það
fór bros um andlitið á honum.
— Gott og vel, Ballard, þér unnuð.
Við sjáumst á mánudagsmorguninn, sagði
hann.
Þegar Ballard kom út úr skrifstofu lög-
reglustjórans nokkrum mínútum síðar, kom
lögregluþjónn og stöðvaði hann.
— Það er sími til yðar, lautinant. Þa?
blýtur að vera eittbvað áríðandi. Því að
þetta er í þriðja skipti, sem maðurinn
hringir.
Ballard tók smann. Það var Phil Gold-
man.
— Eg verð að fá að koma til yðar und-
ii eins, lautinant.
Ballard varð undireins ljóst livað gera
skyldi. Það mundi verða höfð gát á hon-
um til mánudagsmorguns — njósnað um
allt, sem hann tæki sér fyrir hendur.
— Þvi miður, þér getið ekki hitt mig
fyrr en á mánudagsmorgun.
En lautinant, þetta er. . . .
— Við skulum athuga það á mánudags-
morguninn!
—■ Þér eigið við......?
— Skiljið þér mig ekki? Eg verð ekki
til viðtals fyrr en á mánudagsmorgun.
Þá getið þér komið til mín.
— Hvert i lieitasta, lautinant!
— Jæja, hringið þér til mín á mánu-
dag, sagði Ballard og sleit samtalinu.
XXXIV. Gestirnir safnast.
í einum glugga veðraða turnsins á Grav
Mansion stóð Haukurinn og slarði út á grátt
síödegisrökkrið. Úr þessum stað hafði hann
útsýni til allra liliða og gal haft gát á öll-
um, sem komu nálægt húsinu.
Loftið var snjöþungt og þessvegna virt-
ist staðurinn enn ömurlegri en ella. Þarna
heyrðist ekkerl liljóð trufla sunnudágs-
kyrrðina. Það var ekki fyrr en eftir að
dimmt var orðið, sem nokkuð varð til að
vekja athygli IJauksins.
Stór bifreið kom inn blindgötuna að
norðanverðu. Gatan lá upp að múrgarð-
inum, sem var kringum Gray Mansion.
Bíllinn sneri við múrinn og bakkaði svo
inn í hliðið uhdir hvelfinguna.
Sarge gægðisl yfir öxlina á Hauknum.
Maður kom úl úr bifreiðinni. Hann gekk
inn úr porlinu og meðfram múrnum að
bakdyrunum, sem lágu upp á aðra hæð.
— Þetta lilýtur að vera einn af bófuni
Goldys, sagði Sarge. — Líklega forvörður.
— Áreiðanlega. Goldy hættir einum
manni og bíður svo viðbúinn til að laumast
á burt, ef eitthvað kemur fyrir forvörð-
inn.
Maðurinn nam staðar við stigann, og
svo heyrðu þeir að hann gekk upp. Hann
kom að dyrunum læstum, og innan
skannns heyrðu þeir fótalak lians í innri
hluta hússins, á annarri hæð.
í bilnum sat Pbil Goldman ásamt Bullet
Snozel og fjórum öðrum mönnum.
IJve lengi hefir liann verið burtu,
Bullet? spurði bófahöfðinginn.
— Tiu mínútur.
Jæja, við biðum fimm mínútur enn.
Goldman var alls ekki viss um bvernig
þetta mundi fara. Þetta gat verið gildra.
En ef það hefði verið tilgangur þessara
tveggja dularfullu manna, að ganga milli
bols og höfuðs á honuin, þá hefðu þeir