Fálkinn - 01.06.1951, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
VITIB ÞÉR? . . .
að þrátt fyrir sívaxandi oliunotkun
þarf heimurinn ekki að kviða olíu-
skorti í bráð.
Til dæmis má nefna að í Banda-
ríkjunum einum hafa á árinu 1950
fundist oliulindir, sem eru þrisvar
sinnum stærri en þær, sem fundust
1925. Og þó undarlegt megi virðast
er bcnsín ein af þeim fáu vöruteg-
undum, sem ekki liefir hækkað í
verði siðustu 25 ár. AS verSiS hefir
hækkaS í flestum löndum stafar
sumpart af auknu flutningsgjaldi cn
mest af sköttum eða tollum.
að ekki eru nema 75 ár síðan fyrst
var synt yfir Ermajrsynd?
Margir höfSu reynt áSur en 1875
tókst enska kapteininum Matthew
Webbs aS komast á Frakklands-
strönd frá Dover. Hann var 21 tima
og 45 mínútur á leiSinni. SíSan
reyndu margir en engum tókst þaS
fyrr en 1911. -— Siðan hafa margir
synt yfir Ermarsund, en þó aðeins
5, sem synt hafa frá Englandsströnd
til Frakklands. Sá fljótasti var 15
tíma og 31 mín. á leiðinni.
Á myndinni, sem kom í Illustraded
London News 1875 sjást móttökurn-
ar er Webbs fékk þegar liann kom
upp að frönslcu ströndinni.
TISKUmYMDIR -
SIR RICHARD GREENVILLE
Framhald af bls. 10.
ÞaS voru um eitt hundrað orrustu-
færir menn á „Revenge", og þaS voru
þessir menn, sem reyndust þess megn-
ugir að búa skip sitt undir eldraunina,
og djarfir og ItugprúSir i anda for-
ingja síns héldu þeir á móti fjendum
sínum .
Allt gekk vei í fyrstu, og „Revenge“
hleypti af- öllum breiSsíSufallbyssum
sinum á þau óvinaskip sín, sem það
fór fram hjá. En skyndilega sigldi
stórt og mikið herskip, sem hét „San
Felipe“, í veg fyrir „Revenge" og
neyddi það úrleiSis, þannig að byrinn
bar úr stórseglinu og það lét ekki
lengur að stjórn.
Á meðan „Revenge“ lá þannig um
kyrrt og lét ekki að stjórn, því að
allur vindur var farinn úr seglum
þess og þau bærðust sitt á hvað, þá
lét Sir Richard hleypa af miðþilja-
fallbyssunum á „San Felipe“. Þá gerð-
Ist það, að þessi þrjóskufulla stríðs-
snekkja, sem var fimmtán hundruð
tonn að stærð, og sem nötraði af
þunga fallbyssna sinna stafnanna á
milli, fékk góðar og gildar ástæður
til þess að iðrast ofdirfsku sinnar, og
„sveigði auðmjúklega úr vegi, harð-
óánægð með veitingarnar.“ ÞaS var
sagt aS hún hefði sokkið skömmu síð-
ar.
í sama bili komu fjögur spænsk her-
skip upp aS hliðum „Revenge" og
lögðust tvö bakborðsmegin og tvö
stjórnborðsmegin. Svo hófst návígi
af hrikalegri heift. Jafnóðum og her-
mennirnir á spænsku skipunum voru
skotnir niður eða þvingaðir til þess
að kasta sér fyrir borð, komu aðrir
i tuga tali i þeirra stað af snekkjunum
umhverfis, sem fluttu ný vopn og skot-
færi. Spænsku herskipin voru troð-
full af hermönnum, auk sjóliðanna,
á sumum þeirra voru tvö hundruð, í
stunum fimrn hundrúð og í öðrum átta
hundruS.
„Og þrásinnis hrundum við áhlaup-
um þeirra eins og hundur, sem hristir
sig þegar hann kemur upp úr sjónuin
og á þurrt land.“
Sir Richard særðist i upphafi orrust-
unnar, en hann lét sig það engu skipta
heldur stóð í stjórnpalli og eggjaði
mcnn sina. Tveim spænsku skipunum
var sökkt við borðstokk „Revenge", en
í staS þeirra komu samstundis tvö
önnur, því aS Spánverjar höfðu af
nógu aS taka.
Myrkur féll á og ekki heyrðist ann-
að en skotgnýrinn, sem yfirgnæfði
allan annan hávaða, og enginn endir
virtist ætla að verða á fallbyssudrun-
unum. Um það bil klukkustundu fyr-
ir miðnætti fékk Sir Richard skot í
skrokkinn, en á meðan gert var að
sári hans, féll læknirinn, sem annaðist
hann, af byssukúlu, og samstundis
hitti kúla Sir Richard i höfuðið.
Niðurlag í næsta blaði.
að nýjustu gerviliendur eru sterk-
ari en náttúrulegar hendur?
Á myndunum sést nýjasta amer-
isk gerð af gervihöndum og að
neðan venjuleg hönd. Þær eru furðu
líkar. Hitt er þó merkilegra að
gervihöndin, sem fær afl frá hand-
leggsvöðvunum getur framleitt 22
kg. þrýsting í óákveðinn tima. En
jafnvel sterkur maður getur ekki
framleitt nema 15 kg. þrýsting mcð
hendinni og aðeins fáar sekúndur í
einu. Og fingurnir eru liins vegar svo
næmir, að þeir geta tekið á brot-
liættustu smáhlutum án þess að
skemma þá.
Sumardragtir ungu stúlknanna
koma frá Ameríku. Þessi er úr
rauð- ok svartköflóttu ullarefni.
Pilsið er Imeppt að framan, en
jakkinn, sem er lítill boleró, er
með uppstandandi kraga og
stórum brjóstvösum. Undirtregj
an er hlíralaus úr svörtu jerseg.
SÍÐASTA SLIFSATÍSKAN.
ÞaS er tískukóngurinn Jaques
Fath sem vcldur því, að á árinu
1951 ganga sex milljón Ameríku-
menn meS slifsi, sem eru eins og
penicillín á litinn. Einn stærsti
hálsbindager^armaSurBandarikjanna
bað Fath um að gera fyrirmyndir
að nýjum gerðum slifsa, og hefir
Léttur sumarkjóll. — Hvítt er
svalasti liturinn að sumarlagi
og um það hefir Madeleine
Gervg eflaust hugsað þegar
henni hugkvæmlist þessi ó-
brotni kjóll. Hann er fleginn
með sjalkraga, stuttar ermar
og aðvafið pils. Til skrauts er
blaðrós að framan.
Fath nú búið til handa honum 50
mismunandi gerSir meS alls konar
litum. Hver gerð verður gefin út í
5—6 milljón eintökum. Slifsin verða
þunn, úr ekta silki og með smágerð-
um nnmstruin og aðallitirnir eru
þrir: grátt, jarpur litur sem Fath
kallar indverska kastaniu“ og „peni-
cillinsgrænt".
Vilji maður forðast freknur á maður að nota skuggasælan
barðastóran hatt eins og þennan frá Rose Vatois. Iíann er úr
bláu lérefti með stóru, flötu barði. Um barðið er vír og hvít
brgdduð blúnda sem hangir niður. Hattinn má helst nota við
baðströndina.