Fálkinn - 08.02.1952, Page 11

FÁLKINN
11
Röndótt drengjapeysa á 10 ára
Efni: 150 gr. blátt og 100 gr.
grátt 4-þætt utlargarn.
Prjónar: 2 prj. nr. ‘IV-i og 2 nr. 3
og 5 sokkaprjónar nr. 10. 20 1. á
prj. nr. 3 verður 6 cm. breitt.
Prjónamynstrið: 2 prj. blátt, slétt,
* 2 prj. grátt, garður, 2 prj. blátt,
slétt, 2 prj. grátt, garður, 4 prj. blátt,
slétt. Endurtak frá *.
Aðferðin:
Bakið: Fitja upp 100 1. á prjóna
nr. 2% og prjóna 8 cm. (1 sl. 1 br.).
Fær á prjóna nr. 3 og prjóna mynstr
ið. Á 5. prjóni er aukið út i annarri
og næstsíðustu lykkju, Þannig á ö.
hverjum prjón þar til 116 1. eru á.
Þegar bakið er 31 cm. eru 6 1.
felldar af í byrjun tveggja fyrstu
prjónanna, á næstu tveimur prjón-
unum eru 2 1. felldar af og að lok-
um 1 1. á prjón þar til eftir eru
98 I. Prjóna þar til handvegurinn
er 18 cm. Fell af 10 1. í byrjun
næstu 6 prjónanna og drag þær
28 1. sem eftir verða á band.
WO-*-/3-*r/Ol
K—22—h

K—22—5i
T
/8
4
j
23
i
h
Litla sagan
FRITZ RUZICKA:
LeiÉlut mdl
"tJVERT er erindi yðar? spurði
■*■ málaflutningsmaðurinn full-
orðna manninn, sem hann hafði
boðið sæti við skrifborðshornið sitt.
„Eg heiti Andersen, herra málaflutn-
ingsmaður. Eg á heima i húsinu
hérna uppi á horninu. Dótlir mín
hefir orðið fyrir ónotalegu ævin-
týri, og það er þess vegna sem ég
kom að tala við yður.“
„Látið þér mig heyra, herra
minn.“
„Fyrir hálfum mánuði fór dóttir
mín út í nýjum kjól, sem hún hafði
farið í í fyrsta skipti. Kjóllinn var
afmælisgjöf frá mér. En liún var ekki
fyrr komin út á götuna en hundur
kom ])jótandi að henni, urrandi og
geltándi og beit hana í fótinn. Dótt-
ir mín reyndi vitanlega að verja sig
Framstykkið: Það cr prjónað eins
og bakið nema aukið er út þar til
130 1. eru á. Þegar það er 31 cm. eru
6 1. felldar af i byrjun tveggja fyrstu
prjónanna, í byrjun fjögurra næstu
prjónanna 3 1. og svo 1 1. þar til
eftir eru 98 1. Þegar handvegurinn
er 14 cm. er skipt í miðju. Prjóna
38 1., drag 22 1. á band. Prjóna
svo eins beggja megin. Fell 3 1. af
við hálsmálið á 1. prjóni og svo
1 1. á prjón (við hálsinn) þar til
eftir cru 30 i. Þegar handvegurinn
er 18 cm. er öxlin felld af í 3 lagi.
Ermin: Fitja upp 60 1. á prjóna
ur. 2% og prjóna brugðið 8 cm.
Fær á prjóna nr. 3 og auk út i
annarri og næstsíðustu lykkju. Svo
er aukið út i 4. hverjum prjón þar
til á eru 76 1. Þegar ermin er 38
cm. eru 6 1. felldar af á fyrstu tveim-
ur prjónunum og svo 1 1. á hverjum
prjóni, þar til 18 1. eru eftir. Fell af.
Uppsetningin: Legg öll stykkin
saman milli bautra dagblaða þar til
þau eru deig. Breið þau þá út til
þerris. Sauma saman axlirnar, snú
réttunni út og tak upp hálsmálin á
4 sokkaprjóna og prjóna slétt um
leið. Bregð (1 sl. 1 br.) með 5.
prjóninum. Þogar kominn er tæpur
cm. er prjónað gat að aftan til þess
að draga teygju í gegnum, þannig:
Prjóna 2 1. saman, bregð bandinu
tvisvar um prjóninn og prjóna 21
tvisvar um prjóninn og prjóna 2
1. saman, bregð bandinu tvisvar um
prjóninn og prjóna 2 I. saman.
Bregð svo áfram. Þegar komnir eru
4% cm. er brugðningin beygð út á
við svo að hún liggji tvöföld. Þá eru
lykkjurnar saumaðar niður við upp-
tök sín svo að lyykkjurnar liggi ekki
á ská í kraganum. Sauina bolinn
saman og ermarnar í.
og segist liafa reynt að reka hann frá
sér með regnhlífinni sinni. En þá
varð hundurinn óður og reif nýja
kjólinn í tuskur. Þér getið nærri
að mér þótti þctta slæm frétt, ég
er orðinn gamall og verð alltaf and-
vaka ef ég kemst i illt skap. Mér
finnst ckki að svona megi vera óá-
talið, og þess vegna ætlaði ég að
spyrja yður, lierra málaflutnings-
maður, hvað ég eigi að gera.“
Samkvæmt lögum ber eigandinn
ábyrgð á því tjóni, scm hundur hans
gerir.“
„Þér teljið þá að ég geti gert
skaðabótakröfu fyrir dóttur mina?“
„Tvimælalaust, — þér hafið full-
an rétt til þess.“
„Og eruð þér viss um að ég vinni
málið ef ég skýt því til dómstól-
anna?“
„Þér þurfið engu að kvíða. Þetta
er engum vafa bundið. Þér getið
ekki annað en unnið málið. Eg á-
byrgist það.“
„Þakka yður fyrir, málaflutnings-
maður, þakka yður fyrir hughreyst-
ingarorðin. Þaú hafa losað stóran
stein frá hjartanu á mér. Eins og
ég minntist á áðan þai'f ég svo lítið
til þess að komást úr jafnvægi, en
nú hefír mér hægt mikið. Eg segi
yður það satt, herra málaflutnings-
maður, að mér er kærast að lifa í
friði og sátt við guð og menn, cn
stundum er líkast og ólánið leggi
rnann i einelti. Eg get þá krafist
skaðabóta fyrir kjólinn hennar dótt-
ur minnar og sokkana lika?“
„Já, auðvitað, herra Anderson.“
„Herra málaflutningsmaður —
einu var ég rétt búin að gíeyma.
Þegar hundurinn réðst á dóttur
mina missti lnin töskuna sina i fát-
inu, og einhver drullusokkur hirti
hana og hljóp á burt með hana. Og
svo varð dóttir mín að liggja i rúm-
inu tíu daga vegna hundsbitsins á
fætinum.“
„Já, þá getið þér heimtað skaða-
bætur fyrir líkamsmeiðsl, i'yrir at-
vinnutap og auk þess fullar bætur
fyrir töskuna.”
„Þarna sjáið þér, herra málaflutn-
ingsmaður — þctta hafði ég nú
ekki hugmýnd um, það er ekki hlaup
ið að því fyrir ólærðan mann að
þekkja öll þessi lagaákvæði, enda
héfi ég aldrei á ævinni verið neitt
við málaferli riðinn. Þess vegna
sjáið þér, að þetta er óþægilegt frá
mínu sjónarmiði • — já, bcinlínis
hrellandi.“
„Þér skuluð taka þvi rólega, lierra
Andersen, það er alllaf þægilegra
að mæta í rétti sem kærandi en sem
sakborningur!“
Málaflutningsmaðurinn stóð upp.
„Hafið þér nú fengið að vita allt sem
þér þurfluð, eða vilduð þér spyrja
um fleira “
„Nei, lierra málaflutningsmaður,
hjartans þakkir fyrir allar upplýs-
ingarnar. En ég segi það satt að
mér er illa við þetta mál, mér finnst
ergilegt að þurfa að hugsa um það.“
„Hvers vegna það?“
„Ja, herra málaflutningsmaður,
þetta er svo meinlegt — beinlínis
hrapalegt.“
„Hrapalegt? Hvernig þá það. Hvað
meinið þér?“
„Já, hrapalegt .... mjög lirapa-
legt .... Hundurinn í málinu er
nefnilega .... hundurinn yðar.“
FÁLKINN - VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM - Afgreiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík.
Opin kl. 10-12 og 1-6. Blaðið kemur út á föstudögum. Áskriftir greiðist fyrirfram.
Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested. — Herbertsprent.