Fálkinn - 04.04.1952, Síða 11

FÁLKINN
11

— Með þessa móti fer prjóna-
garnið ekki í flækju hjú mér.
— ...... i verðinu er innifalinn
listi með svörum, sem frúin getur
notað þegar maðurinn gða,r fer að
kvarta gfir verðinu.
— Þetta er heimareikningsdœmið
mitt, mamma, — ef ég hefi sex tertn
stgkki og borða eitt — hve mörg
verða þá eftir?
— Petersen er að visu eklci tampa-
fótur, en hann getur gefið frúnni
dálitla liugmgnd um hvernig lamp-
inn ......
LITLA SAGAN
RALPH URBAN:
TirtildúfiirMr
„Renard hringdi til min i morg-
un,“ sagöi Fost við konuna sína er
þau sátu yfir miðdegisverðinum.
„Renard, hvcr er það?“ spurði
hún hissa.
„Eg hefi oft sagt þér frá honum,“
svaraði Fost. „Hann er æskuvinur
minn, einstaklega viðfeldinn og
skemmtilegur maður. Hann fór til
útlanda og þá misstum við livor
af öðrum. Það síðasta sem ég frétti
af honum var að hann hefði gift
sig. Þá sendi ég honum heillaóska-
bréf en fékk aldrei svar. En nú
hafði hann fundið nafnið mitt í
símaskránni. Við töluðum um að
hittast í kvöld. Viltu koma mcð
mér?‘
„Já, vitanlega. Ef ég trufla ykkur
ekki þegar þið farið að tala um
æskuminningarnar.“
„Nei, það gerir þú ekki. Hann
verður með konuna sina. Þau búa
á Metropol. Eg er forvitinn í að sjá
konuna hans. Hvernig skyldi luin
líta út — — —“
Hún leit afar vel út, það gekk
liann úr skugga um sama kvöldið,
er þau voru að eta dýrindis mat á
einu besta veitingaliúsi i bænum.
Fost reyndi livað eftir annað að
snúa talinu að æskuminningunum,
en Renard lieyrði aðeins með hálfu
eyra. Hann var alltaf að gæla við
við konuna sína. „Já, cherie —- nei,
cherie — má ég ekki bjóða þér of-
urlítið meira af osti, cherie?“ svona
hélt hann áfram viðstöðulaust, og
Fost fór að líða hálfilla. Frú Margit
virtist líka hafa tekið eftir þessu,
þvi að þegar hún sá sér færi livisl-
aði liún að manni sínum: „Þessum
manni gætir þú lært mikið af!
Sjáðu hvað hanh er góður og nær-
gætinn við konuna sina! Og jni
sagðir mér að þau hefðu verið gift
í átta eða niu ár. Við höfum ekki
verið gift nema í sex, og samt — —“
Renard stakk upp á að þaufæru
á einhverja fina drykkjustofu á eft-
ir og það gerðu þau svo.
„Þetta var verulega skemmtilegt
kvöld, aldrei jjessu vant,“ sagði. frú
Margit við manninn sinn á leiðinni
heim og þrýsli sér að honum.„Þetta
voru einstaklega geðug hjón —- þau
gætu verið fyrirmynd hamingjusamra
hjóna. Og þú varst svo nærgætinn
og góður við mig.“
Daginn eftir fór frú Fost á hár-
greiðslustofu og fékk sér eilifðar-
liðun. í fjóra tíma sat hún í djúp-
um hugleiðingum og loksins þegar
liðuninni var iokið fékk hún sér
liifreið og ók beina leið til Metropol.
Hún var heppin að hitta frú Renard
heima.
„Þér verðið að afsaka að ég kem
svona vaðandi til yðar,“ sagði hún.
„En mig langar til að biðja yður að
trúa mér fyrir leyndarmáli: Hvern-
ig farið þið að því, þér og maður-
inn yðar, að lifa saman eins og
ástfangnar turtildúfur, eftir átta til
níu ára hjónaband Mér er ómögu-
legt að skilja, hvernig-------— —“
Frú Renard starði eins og flón á
Margit dálitla stund. Svo fór hún að
skellihlæja. „Herra minn trúr!“ sagði
hún loksins, — „vitið þér ckki að
ég er seinni konan hans? Við gift-
um okkur fyrir tveimur mánuðum!“
Þegar Fost kom heim af skrifstof-
unni uin kvöldið rétti hann konu
sinni ■—■ liálfklaufalega — þrjár
undurfagrar rósir, og hann var
meira að segja svo athugull að sjá
að hún var í nýjum kjól og hafði
látið liða á sér hárið.
„Er annars nokkuð að frétta i
dag?“ spurði liann um kvöldið.
„Við skulum nú sjá,“ sagði Mar-
git og lét eins og Iiún hugsaði sig
um. „Nei, ekki svo að ég viti!“
SKÍÐADROTTNINGIN FRÁ USA
NOTAR ENGIN FEGURDARLYF.
Andrea Mead Lawrence var ein
af þeim stúlkum, sem mesta eftir-
tekt vöktu á vetrarleikjunum í Osló
í febrúar ■—■ bæði fyrir frábæra
leikni í svigi og fyrir fegurð og
fagra framkomu. Einn af blaðamönn
unum á Osló-leikjunum, frá „Poli-
tikcn“ i Kaupmannahöfn skrifaði lof
samlega lýsingu á þessari 19 ára'frú,
og blaðið spurði á eftir: „Lásuð þér
frásögnina frá Osló? Það var leitt
að þér skylduð ekki gera það. Frá-
sögnin var aðallega um kvenfólk og
meira að segja um fallegt kvenfólk,
svo sem austurrisku skíðadömuna
Dagmar Rom, og amerísku skiða-
drottninguna Andreu Mead Lawr-
ence, sem var fremst allra i svigi.
Hún er nýgift og mjög rík. En liún
hefir aldrei komið á hárgreiðslu-
stofu. Hún hefir aldrei notað nagla-
lakk og vararoða. Hún er alveg
eins og Guð skapaði hana, segir
maðurinn liennar og nýr saman lóf-
unum. Hugsið þér yður hvers virði
það er að ganga með eðlilegar neglur
og ómálaðan munn í Bandarikjun-
um! Þar byrja telpurnar að nota
naglalakk i barnaskólanum. Hugs-
um okkur ef Andrea gæti rutt braut
nýrri tísku hjá stelpunum, tísku sem
fyrirlítur litaðar neglur og eldrauð-
ar varir. Þá mundu fullorðnu döm-
urnar feta i fótspor þeirra, þvi að
nú á dögum eru það eins og allir vita
þær ungu, sem eru fyrirmynd þeirra
eldri, að því er snertir útlitsfegr-
unina. Það yrði bylting!
Nú er Andrea i París en með
haustinu ætla þau lijónin að kaupa
sér búgarð vestan hafs og verða þar
annað veifið. Þau hafa bæði mikinn
áhuga á búskap, hjónin og meðan
þau voru í Ósló skoðuðu þau fyrir-
myndar kúabú i Sandvika.
FÁLKINN - VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM - Afgreiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík.
Opin kl. 10-12 og 1-6. Blaðið kemur út á föstudögum. Áskriftir greiðist fyrirfram.
Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested. — Herbertsprent.
TISKUMYNDIR
Sítróngult og svart. Það eru
fallegir litir í þessum skíðaföt-
um. Svartar þröngar buxur og
víður jakki lagður svörtu fer
mjög vel saman.
Er hún ekki yndisleg í taftkjóln-
um sínum. Rykkti kraginn er
með saumuðum blómum. Pilsið
er eins og gert til Jjess að svífa
í því um dansgólfið.
HEIÐARLEG ATVINNA.
Margir telja að Charles Chaplin
hneigist að kommúnismanum, og
þess vegna er hann alltaf var um sig
þegar talað er um stjórnmál. Blaða-
maður, sem spurði hann hvort hann
væri áhugasamur um stjórnmál fékk
þetta svar: Nei, engan veginn. Eg
er ekki stjórnmálamaður. Eg stunda
heiðarlega atvinnu. Eg er trúður!