Fálkinn - 02.04.1954, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
leiðandi ekki lnigsaS neitt um l)aS,“
sagSi Martin.
Ég held aS liann hafi ekki liaft í
hyggju aS særa hana, liann sagSi þetta
sem hverja aSra staSreynd. Á þessari
stundu virtist algert aukaatriSi hvort
Suzy væri eSa væri ekki gift Sebastian.
Ilún horfSi á hann, og þá sá ég aS
hún eiskaSi hann í raun og veru. Ég
skynjaSi líka aS hann hafSi sært hana
ósegjanlega.
Hún rak upp lágt liljóS eins og sært
dýr og hljóp út úr herberginu. Ég
áttaSi mig skyndiiega á því aS hún
hafSi breytst mjög síSan Valdiers
hjónin fóru. Þegar öllu var á botninn
hvolft var Josepliine móSir hennar,
og ])ótt Suzy væri þaS ef til vill ekki
Ijóst, þá liafSi hún eflaust alltaf leitaS
til hennar og notiS stuSnings hennar.
AS minnsta kosti var þaS staSreynd
aS hún virtist nú reikul i ráSi, megn-
aSi ekki aS taka þvi, sem aS höndum
bar.
„Þú virSist taka þér þetta mjög
nærri, Rosie,“ sagSi Martin.
Hann gerSi allt sem hann gat til aS
hugga mig, en þaS var ekki um neina
huggun aS ræSa. Helen lá fyrir dauS-
anum, og þaS eitt skipti nokkru máli.
Sú hræSilega hugsun sótti aS mér,
aS hefSum viS ekki fariS meS henni
til St. Cast, hefSi ekkert af þessu
skeS. Toby iiefSi veriS enn á lífi og
enginn iiefSi séS sig knúSan aS grípa
til hnífsfns.
DAGURINN virtist ömurlega langur.
Sebastian lét ekki sjá sig en Denis
kom snöggvast heim og fór út aftur.
Hann var mjög reiSur á svip. ViS
hringdum öSru hverju til sjúkrahúss-
ins og fengum alltaf sama svar. Eng-
inn mátti koma til Helenar.
„Ég get ekki afboriS óvissuna leng-
ur,“ sagSi Suzy. „Ég fer þangaS. Mér
verSur ef lil vili sagt nánar frá, ef
ég kem á staSinn.“
Skömmu síSar beyrSum viS aS hún
htjóp út úr húsinu. Skömmu síSar
birlist Boudet.
„Hvar er mademoiselle Suzy?“
spurSi hann.
ViS sögSum lionum þaS.
„Hvernig fær þaS staSist?" spurSi
hann. „Ég mætti henni ekki á leiS-
inni, og eklci hefir hún fariS í bif-
reiSinni, því aS hún er heirna. Hún
hlýtur aS hafa fariS i bátnum.“
„Suzy fer aldrei á bátnum," sagSi
ég. „Hún segist ekki kunna aS stjórua
honum og hún er auk þess hrædd við
straumana. Hún hlýtur aS hafa fariS
hina leiðina, ef til vill á hjóii. ÞaS
liggur vegur héSan aS gamla spiia-
vítinu, siSan bak við þaS og út á
Rance veginn.“
„ViljiS þér gjöra svo vel og endur-
taka þetta, madame?“ sagSi Boudet.
Við litum bæSi undrandi á hann.
Hann minnti aS þessu sinni á apa sem
var aS búast til stökks.
„VissuS þér ekki um þessa leið?“
spurSi ég. „Hefir ySur aldrei veriS
sagt frá iienni?“
Boudet 'hló, augu lians glömpuSu og
hann neri saman höndunum. „Þetta
var svei mér ánægjulegt,“ sagSi liann.
„Þakka ySur kærlega fyrir, madame.
Hvar væri ég staddur ef ySur liefSi
ekki notiS viS. Sjáumst síSar frú
Sherlock Holmes!“
Hann livarf. Ég undraSist eins og
svo oft áSur, hversu snar hann gat
veriS i snúningum.
„HvaS á þetta að þýða?“ sagði
Martin. „Ég hélt satt að segja að allir
vissu um þennan vegarspotta.“
Mér datt annað í liug.
„Hann liefir ef til vill ekki vitað
um aS reiShjól var til í húsinu.“
„Hann liefSi átt aS vita þaS. ÞaS
er auSvitaS hugsanlegt aS honum hafi
sésl yfir þaS. Hvenær kemur Júlíus
heim?“
„Um miSnættið,“ svaraSi ég.
ViS vorum bæSi sannfærð um, að
heimkoma Júlíusar væri þaS sem mest
ylti á. Hver vissi nema hann hefSi það
seni upp á vantaSi til þess að gálan
væri ráSin.
SIÐAR um daginn kom Suzy heim
aftur. Henni liafSi ekki veriS leyft
aS koma inn til Helenar, sem þó var
enn á lífi.
„Ég náSi tali af yfirhjúkrunarkon-
unni,“ sagSi Suzy, „en hún varSist
allra frétta um liðan hennar.“
Hún yfirgaf okkur von bráSar. En
nokkru seinna sá ég hana aftur. Hún
sat ein í sumarhúsinu úti í garðinum
með talnaband í höndum og ég sá að
varir hennar bærðust. Mér hafði
aldrei verið Ijóst fyrr, að hún væri
kaþólskrar trúar, enda hafði hún jafn-
an virst hafa á öðru meiri áhuga en
trúarbrögSum. Mér kom þetta fyrir
sjónir sem enn ein sönnun þess, aS
á erfiðustu stundum lífsins hverfa
menn aftur til barnatrúar sinnar.
Þegar við vorum háttuð um kvöldiS,
heyrðum við að Sebastian kom. Að
þessu sinni fór hann ekki í launkofa
með konni sina. Við heyrðum, að hann
fór rakleitt inn í herhergi Suzy og
dyrnar lokuðust að baki honum. ViS
heyrðum óminn af lágværu samtaii
þeirra, og um síðir varð allt hljótt.
Mig dreymdi illa um nóttina, ímynd-
unarafl mitt blandaðist draumnum, svo
að úr því urðu hræðilegustu martrað-
ir. Mér fannst ég sjá Suzy myrta af
linífsstungu. Hvaða vald var þaS sem
Sebastian hafði yfir henni? Einhverj-
ar dularfullar orsakir lágu til grund-
vallar þvi, að hún gerði sér návist
hans að góðu, því að ekki var ástinni
fyrir að fara.
MARGT hefSi getað skeð um nóttina,
en ekkert markvert gerðist. Brátt birti
af morgni og Suzy var komin niður
til að hita morgunkaffi. Þegar við
hringdum til sjúkrahússins fengum við
þær upplýsingar að Helen væri enn
meðvitundarlaus, en liún var þó á
lífi!
LögfræSingurinn, monsieur Dugand,
kom fyrir liádegiS. Hann var með
ýms skjöl, sem þurfti að skrifa undir
og Suzy sat hjá honum inni í stofu
mikinn hluta morgunsins.
ViS Martin gengum út í garðinn.
Þar var friðsælt og kyrrlátt, og nú
var engin hætta á að þeir Henri eða
Jean gægðust út úr runnunum. Hins
vegar töldum við að Boudets væri von
á hverri stundu.
Allt í einu rauf mannsrödd kyrrð-
ina. „Rósalind og Martin!" Við tókum
viðbragð. Júlíus stóð andspænis okk-
ur hinu megin við girðinguna. Hann
var kominn heim aftur.
13. KAFLI.
„Hamingjunni sé lof,“ sagði Martin.
Okkur létti báðum stórlega við að
sjá hann. ViS gerSum okkur vonir
um að heimkoma hans flýtti gangi
málanna. En okkur til mikillar undr-
unar hristi hann höfuSið, þegar við
fórum að tala og lagði höndina fyrir
munninn.
„Við getum ekki talað saman
hérna,“ hvíslaði liann. Hann benti í
áttina að bátabryggjunni og fór þang-
Framhald í næsta blaði.
------------------------------
Tílarilyn THonroc
fœr á baukinn
NSK F k vik m y n d a d ó m a r i n n
Denis Myers er ekki blíður
við Marilyn Monroe, fyrir leik
liennar í kvikmyndinni „Niag-
ara“. í grein i „Picturegoer“ segir
liann að auglýsingasnatar liennar
lýsi lienni sem óframfærinni
stúlku, sem liafi gaman af matar-
gerð og af að hlusta á klassiska
tónlist i’ grammófón, en liiki ekki
við að segja: „Ég er kvenmaður
og hefi nautn af að vera það. Ég
sef úti, milli mjög þunnra laka!“
— Hún er stúlkan, segir Myers,
— sem lét ljósmynda sig allsbera
og seldi dagatalsforlagi myndina,
og þóttist svo vera mjög leið er
hún sá hana um alla Ameríku.
Göngulagi þessarar stúlku er likt
við hvolp, sem keniur til manns
og dinglar rófunni. Sú hin sama
þóttist fara lijá sér þegar 17 bíl-
stjórar stöðvuðu liana liver eftir
anna á leið til kvikmyndastofn-
unar „20th Century-Fox“ og buðu
lienni að sitja í. Þessi 22 ára
kona, sem hefir rápað út og inn
á barnahælum bæjarfélaganna
liangað til hún giftist, 15 ára —
hún skildi svo eftir ár — hefir
vissulega haft lag á að útvega
.sér þá auglýsingu sem lnin hefir
fengið þau fáu ár, sem liðin
eru síðan liún sást í mynd-
inni „Elskaðu hamingjusamlega",
þar sem hún fékk að láta Groucho
Marx elta sig í eina mínútu.
Denis Myers hefir fátt gott að
segja um „Niagara" og síst af
öllu um leik Marilyn. Hann segir
að af þessari stóru mynd hennar
sé ómögulegt að ráða hvort hún
geti leikið eða ekki. „ÞaS er ekki
liægt fyrr en maður liefir séð
liana í poka upp í liáls og meS
aíturkembt liáriS,“ segir hann,
þvi að í myndinni séu það hinar
lostafullu líkamshreyfingar henn-
ar sem allir einbli'ni svo á, að
þeir gleymi að lita á andlitið.
Nú er eftir að vita livað íslensk-
ir kvikmyndagestir segja um
þennan dóm, eftir að „Niagara"
kemur hingað.
„LAUN HEIMSINS ERU VAN-
ÞAKKLÆTI“.
Marion Davies fyrir rétti.
HOLLYWOOD er ekki eintómt
sólskin og gleði. Nú hefir Marion
Davies, fyrrum vinkona Hearst
blaðakóngs fengið að reyna það.
Einn af fornkunningjum henn-
ar, sem heitir Charlie Morrison
rekur næturklúbb i Hollywood.
Nú stóð svo á, að Marilyn Morri-
son dóttir lians ætlaði að giftast
snökt- og tára-söngvaranum
Jolinny Ray og Morrison vildi
lialda veislu sem segði sex. Og
svo fór hann til Marion Davies
og spurði liana hvort hún gæti
ekki iánað sér húsakynni eina
kvöldstund, fyrir veisluna. Mari-
on féllst á það og veitingarnar
liafa verið fyrsta flokks. Er hægt
aS sannfærasl um það meS þvi
að lesa reikninginn, sem Morri-
son sendi Marion eftir á, fyrir
Marilyn Monroe.
mat og kampavín, sem liann hnfði
sent heim til hennar úr nátt-
klúbbnum. Reikningsupphæðin
var 11.582 dollarar.
Marion neitaði vitanlega að
borga og sagði Morrison að hún
hefði ekki haldið neina veislu
heldur léð honum húsnæði fyrir
veislu. Morrison stefndi henni og
liún endurtók þetta fyrir réttin-
um og harðneitaði að borga
Morrison nokkuS. „Ég skal fús-
lega gefa jafnháa upphæð til
líknarstofnunar, en ég neita á-
kveðið að telja Morrison líknar-
stofnun.“
MAMMA SEM SEGIR SEX.
Jolie Gabor, mamma Zsa Zsa.
EF JOLIE GABOR, móðir Zsa
Zsa hefði ekki dregið svona lengi
að komast til Ameríku, liefði hún
vafalaust orðið fræg kvikmynda-
dís. Það er í rauninni vegsemd
út af fyrir sig að vera móðir Zsa
Zsa, en sú gamla liafði annað
tromp á hendinni til að láta New
York-blöðin tala um sig. Hún er
í þann veginn að giftast.
„Hann lítur út eins og frægur
stjórnmálamaður (Eden?), hefir
skáldasál og kaupsýslumanns-
heila (amerískan?), segir hún
og ljómar af ánægju. En hver
hann er fær enginn að vita.
„Það er ástin sem skiptir máli
í lífinu," lieldur Zsa-Zsa-mamm-
an áfram, „og hjá okkur varð ást
við fyrstu sýn.“
#