Fálkinn - 02.04.1954, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
komum til London. En — meðal annarra orða:
voru það flugmenn, sagðirðu? Og reglulegt
ball — í þriggja alda gamla salnum á Gulwer
House?“
„Það er best að þú flýtir þér uppi og takir
saman dótið þitt. Ég verð að flýta mér heim
aftur, og þú getur orðið með mér í bílnum. Ef
Rankin majór bíður eftir þér úti, skaltu bjóða
honum að koma inn. Ég skal tala við hann
meðan þú ert að ferðbúa þig.“
,,Ó, viltu það, Anna. Þú ert væn!“ Moira
lagði kinn að kinn og hvíslaði um leið: „Hann
er yndislegur. Ég er dauðskotin í honum.“
„Það er gott, en flýttu þér nú. Við verðum
að reyna að koma stundvíslega í hádegisverð-
inn á Gulwer House klukkan eitt.“ Anna
reyndi að auka sér kjark undir samtalið, sem
í vændum var.“
Rankin majór reyndist vera fágaður maður
með byrjandi ístru, en gerði sig full heima-
kominn í framgöngu. Hún sá að lýsing Daw-
sons hafði verið mjög varfærnisleg.
„Ég verð að segja að hún systir yðar er
töfrandi ung stúlka, lafði Melton,“ byrjaði
Rankin. „Maður sér ekki oft svoleiðis stúlkur
nú á dögum.“
„Finnst yður það?“ sagði Anna og brosti.
„Hún er ósköp barnsleg og óreynd, en það er
kannske það, sem heillar .... Og það er ein-
staklega hugulsamt af yður að bjóða henni
út og skemmta henni. Hún metur það mikils,
því að í haust byrja alvarlegu störfin hjá
henni.“
„Hvernig þá það?“ Rankin tók sígarettu úr
silfuröskjunni á borðinu, án þess að spyrja um
leyfi.
„Hefir hún ekki sagt yður það?“ Anna
brosti. „Jæja, það er skiljanlegt þó að hana
langi til að skemmta sér dálítið núna. En í
haust á hún að byrja nám á verslunarskóla,
og okkur hefir komið saman um að fyrir nám-
ið eigi hún að borga af sínum eigin peningum.
Við lítum stórt á okkur, mitt fólk, og Moiru
mundi aldrei koma til hugar og liggja uppi
á mági sínum. Nei, hún ætlar að vinna fyrir
sér sjálf, fá stöðu á skrifstofu þegar hún hefir
lokið verslunarskólanum og komast af upp
á eigin spýtur.“
Það var svo að sjá á Rankin majór að hann
tryði ekki sínum eigin eyrum. „Já — en ég
hélt .... mágkona sir Johns Melton . .. . “
„Alls ekki. Ekki undir neinum kringum-
stæðum. Það dettur hvorki Moiru né mann-
inum mínum í hug. John borgaði henni 300
sterlingspund, sem eru forgreiðsla af arfin-
um eftir föður okkar, en það ætlar hún sér að
endurgreiða honum. Og hvers virði eru pen-
ingarnir, ef maður er heilbrigður og getur
unnið?“
Rankin majór hóstaði og gat ekki fundið
3.1,
um

n
„Hvar er Edvard? Leikur hann ekki meÖ?“
néitt viðeigandi svar. Anna hélt áfram, með
bros á vörunum: „Og hversu barnsleg sem
Moira er þá mun hún eflaust finna einhvern,
sem er við hennar hæfi. Hún kemst alltaf
áfram. Hugsum okkur að fá jafn skemmtileg-
an og göfugum förunaut og þér eruð! Þegar við
komum til London i haust, maðurinn minn
og ég, verðum við að bjóða Moiru heim, og
yður þá með henni, Rankin majór.“
Anna skammaðist sín þegar hún sagði þetta.
Henni þótti vænt um að Dawson skyldi vera
farinn út úr stofunni, svo að enginn skyldi
heyra hve hún var slæm systir. En þessar
óvæntu, lélegu framtiðarhorfur Moiru, urðu
ekki áhrifalausar. Majór Rankin leit á klukk-
una. „Er klukkan orðin tólf .... æ, lafði
Melton, því miður þarf ég að hitta kunningja,
sem ætluðu að verða samferða til Maidenhead.
Moira getur með öðrum orðum ekki komið,
en ég vil ógjarna láta hina bíða eftir mér ....
Viljið þér gera svo vel að heilsa Moiru og
segja að hún muni heyra frá mér.“
„Já, það skal ég gera. Og ég vona að þér
gleymið henni ekki þegar hún kemur aftur
til London, og situr alein í matsölunni! Sá sem
býr við þröng kjör kann best að meta góða
vini, sem bjóða manni út með sér!“ Anna
brosti eins fallega og hún gat þegar hún
kvaddi hinn vonsvikna ævintýramanna.
stendur auðvitað í símaskránni .... Þú ættir
að sjá ballkjólinn minn, Anna! Hann er
draumur. Þú verður mállaus þegar þú sérð
hann.“
Anna efaðist ekki um það, en nú þótti
henni hyggilegast að breyta um umtalsefni.
Aðalatriðið var að Moira hafði engan grun
um, að hún var sloppin úr snöru — aðalatriðið
var að Anna gæti orðið trúnaðarmaður henn-
ar áfram. Ef Moira fengi grun um ástæðuna
til hinnar óvæntu heimsóknar systur sinnar
og þessa skyndiballs á Gulwer House, þá væri
um leið úti um trúnað þann, sem var á milli
systranna. Og það .........
En Moira hjalaði um allt milli himins og
jarðar, eins og hún var vön, og þegar bifreiðin
nam staðar við hliðið mikla, var önnu orðið
hughægra. Nei, Moira gat ekki verið alvar-
lega ástfangin af Rankin majór! Það var þetta
venjulega: hún hafði skemmt sér og þess
vegna hafði hún haldið, að þarna væri ástin
mikla komin.
John tók brosandi á móti henni, og það
fyrsta sem hann sagði við Moiru var: „Það
var gaman að þú skyldir vilja koma á dans-
skemmtunina okkar!“
Dawson hlaut að hafa símað heim og bú-
ið John undir þetta — og það var fallega gert
af John að vilja hjálpa henni! Hann var ein-
staklega góður, þegar hann vildi það við
hafa .... Hún horfði hlýjum augum á herða-
breiða manninn með ákveðna svipinn, sem
aldrei þessu vant var eitt bros .... John
hefði getað verið jafn erfiður og til dæmis
lafði Melton eða Vivian. Nei, hvaða bull.
Hvers vegna hefði hann þá gifst henni?
Já, hvers vegna?
Aftur kom þessi spurning og krafðist svars,
eins og svo oft áður, þessa viðburðaríku daga.
En í þetta sinn truflaðist Anna í hugleiðing-
um sínum. Hún heyrði rödd Charles frammi
í forsalnum: „Eigum við ekki að fá neinn
mat í dag?“
Hún kynnti þau Moiru og Charles og
Charles glennti upp augun er hann sá gervi-
silkikjólinn, en varð bliðari í bragði er hann
fór að virða fyrir sér unglegt og frísklegt and-
litið. Nei, ekki var hún smekklega klædd
hún systir hennar, fremur en hún hafði verið
sjálf þegar hún kom fyrst til Gulwer House.
En Charles mundi vafalaust geta bætt úr
því. Og falleg var Moira!
Moira varð dauf í dálkinn er hún sá að
vinur hennar hafði ekki gefið sér tíma til að
bíða eftir henni til að kveðja hana. En hún
hugsaði svo mikið um dansleikinn sem í
vændum væri, að hún tregaði þetta ekki
lengi. „Sagði hann að ég mundi heyra frá
sér? Þú hefir víst gefið honum símanúmerið
á Gulwer House .... Jæja, ekki það, en það
LAFÐI Melton var ekki heima, hún hafði
Framhald í næsta blaði.
FÁLKINN - VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM - Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík. Opin kl. 10-12
og 1-6. Blaðið kemur út á föstudögum. Áskriftir
greiðist fyrirfram. - Ritstjóri: Skúli Skúlason. Fram-
kv.stjóri: Svavar Hjaltested. - HERBERTSprent.
Flugan setti Adamson
út af laginu.