Fálkinn - 21.05.1954, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Vitið þér...?
að köngulóin étur 26-falda þyngd
sínar á sólarhringi?
Hún byrjar með hægð á morgnana
og étur þá fjórum sinnum meira en
hún vegur, miSdegisverðurinn er ní-
föld þyngd hennar og á kvöldin sækir
hún sig og étur þá þrettánfalda þyngd
sína. — Ef meSalmaSur, 70 kílóa þung-
ur, ætti að leika þetta eftir þyrfti hann
aS háma i sig 1.820 kíló af mat á dag.
Hann yrSi dýr í rekstri sá, með nú-
gildandi verðlagi.
hvers vegna kolaframleiðsla Ev-
rópu er undir meðallagi þessi
árin?
Alvarlegasta ástæðan er sú live
margir kolanámumenn féllu í lieims-
styrjöldinni. Eftir stríðið voru til
dæmis helmingi færri kolanámumenn
á starfshæfum aldri en tveimur árum
fyrir stríðið. Önnur ástæðan er sú
hve vinnan er einhæf. Sömu mennirn-
ir eru látnir vinna sama verkið í nám-
unni ár eftir ár. í Wales var gerð til-
raun með að láta verkamennina skipt-
ast á um vinnu, og við breytinguna
urðu afköstin tvöfalt meiri á mann
en áður.
að iðnaðarframleiðsla veraldar
vex á ný?
Á miðju árinu 1951 fór aö draga úr
henni og rénunin hélt áfram fram í
fyrstu mánuði ársins 1952. En nú hefir
hún aukist aftur og varð á 1. árs-
fjórðungi þessa árs 6% meiri en á
sama tíma árið áður. — ÞaS er mjög
misjafnt hvernig hún hefir aukist í
ýmsum löndum. Mest er aukningin í
Bandaríkjunum, og það er ekki hvaS
síst bílaframleiðslan, sem þátt á í því.
ÞÖGNIN LANGA. Framh. af bls. 9.
skjóta. Ég hljóp á bak og reið eftir
fílnum með byssuna tilbúna. Svo
heyrði ég nýtt skot. Það kom úr
þeirri átt sem hin voru. Ég herti
á mér. Nú hugsaði ég aðeins um
konuna mína. Ég kom nógu
snemma til að sjá hvernig Tait
var þeytt í háa loft. Ég sá ekki
konuna mína í þann svipinn. En
allt í einu kom hún hlaupandi að
fílnum. Hún skaut i blindni og
hrópaði í sífellu. Ég hrópaði til
hennar að reyna að forða sér
undan. Svo miðaði ég byssunni
sem ég var að gefa yður áðan, en
ég var of máttfarinn til að geta
skotið. Mér var ómögulegt að hitta
fílinn. Hann greip Felicity með
rananum og þeytti henni hátt upp
í loft. Ég skaut fjórum skotum
og loks valt fíllinn um. Felicity
lenti undir honum. Ég sá ekki
nema svolitla ræmu af pilsinu
hennar. Mér var ómögulegt að
hreyfa mig. Síðustu orðin hennar
hljómuðu í sífellu í eyrunum á
mér. Þau gera það ennþá: •—
Skjóttu, álfurinn þinn! Skjóttu!
Skömmu síðar heyrði ég Eng-
lendinginn gráta bak við mig.
Þegar við komum að fílnum sá
ég byssu Felicity. Hún stóð út-
undan lærinu á fílnum.
Ég sat lengi þegjandi eftir að
Adam Somerfeild hafði lokið sög-
unni. Ég heyrði að hann dró
djúpt andann.
— Við bárum hana hingað
heim, — komið þér, ég skal sýna
yður hvar hún liggur grafin.
Við gengum yfir grasflötina.
Það var falleg lág umgerð kring-
um gröfina. Þarna voru tvö leiði.
Á hennar var marmarakross og
nafnið hennar letrað á og ekkert
annað. En undir nafni Anthony
Taits stóð: „Vinur í neyðinni".
Adam Somerfeild sagði hægt,
eins og hann vildi vanda orðin:
— Mér datt í hug að henni mundi
þykja vænt um að hafa hann
nærri sér. *
PÍNA, PUSI OG SIGGI SVARTI
1. mynd: Stór kráka situr uppi i trénu og horfir á Lora: „Hver ert þú
eiginlega?" spyr hún. — 2. mynd: „Ég er páfagaukur og heiti Lora. En hvað
heitir þú?“ — „Eg heiti Krákupétur,“ svarar krákan. — 3. mynd: „Komdu
nú niður, Lora,“ hrópar Maren gamla, „annars tekur krákan þig!“ En Lora
heyrir ekki. — 4. mynd: Krákan ætlar ekki að gera Lora neitt mein. En þegar
Krákupétur þenur út vængina, verður Lora samt liræddur. Vængirnir eru svo
stórir. — 5. mynd: Lora flýgur af stað: „Hvers vegna ferðu burtu?“ spyr
Krákupétur. „Þú ert þó ekki hræddur við mig?“ — 6. mynd: Þeir fljúga burt!“
hrópar Pusi. „Við verðum að sjá hvert þeir fara.“ Og þau hlaupa öll af
stað. — 7. mynd: En Lora er ekki vanur að hætta sér langt frá húsinu. Hann
rekst á hátt grindverk. — 8. mynd: Annar vængurinn festist. Lora berst um
og Krákupétur reynir að hjálpa honum.
.... og svo þakka ég yður, ungfrú
Gróa, fyrir hve vel þér hafið fyllt út
pláss yðar sem gjaldkeri í tuttugu og
fimm ár!
— Það varst líka þú, sem keyptir
alla brautarteinana handa honum
Gumma litla.
Fjórir í bandi.