Fálkinn - 07.03.1958, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
Tuttugu ár eru liðin síðan þýska loftskipið „HINDENBURG“ fórst
í lendingu á Lakehurst-vellinum í New Jersey. Það kostaði 36
manns lífið og gerði út af við loftskipin sem samgöngutæki. Síðan
hefir aldrei verið seldur farmiði með loftskipi, yfir Atlantshaf.
voru stjórnborðsmeginn drógu þar.
Preuss og Lebmann stóðu á stjórn-
pallinum og voru ánægðir með lend-
inguna. Skammt fyrir aftan þá sat
Speck loftskeytamaður og var að
segja „Graf Zeppelin" frá, að „Hind-
enburg“ hefði lent vel. „Graf Zeppi-
lin“ var staddur yfir sunnanverðu
Atlantshafi.
Útvarpsfréttamaðurinn talar í hljóð-
nemann: — Farþegarnir gægjast
gegnum gluggana og veifa ... Nú er
loftfarið orðið kyrrt ...
Sextán tollmenn fara að klifra upp
mastrið, og á eftir þeim innflutnings-
eftirlitið og lieilbrigðisfulltrúinn.
EINS OG ELD-SVEPPUR!
Meðal þeirra sem var að flýta sér
út af loftskipinu var Einar Thulin,
New York-fréttaritari Stockholms-
tidningen. Hann kom á bil upp sand-
inn. Hann hafði pantað flugvél handa
landa sínum, sem var með „Hinden-
burg“, Birger Brink, og átti að skrifa
um 100 ára minningu sænska land-
námsins í Ameriku.
Það var einkennileg kyrrð þarna
á flugvellinum. Hreyflarnir i „Hind-
enburg“ murruðu lágt og jafnt. Skip-
ið lá rólega í loftinu, 25 metra yfir
jörðu. Útvarpsfréttamaðurinn þylur:
— Hreyflarnir lialda loftfarinu í
jafnvægi ... Allt í einu þagnar liann.
Klukkan er nákvæmlega 19.25.
Þá blossar eldhnöttur upp úr loft-
farinu ofanverðu, rétt framan við
bakuggann á bolnum. Morrison stam-
ar skelfingu lostinn: — Það brenn-
ur. „Hindénburg" brennur! Logarnir
... þetta er hræðilegt!
Frú Joseph Spah hélt fyrst að þetta
væru flugeldar. Hún hafði aldrei séð
lendingu fyrr, og kélt að þetta væri
gert til hátíðabrigðis. Skannnt frá
lienni stóð sextán ára frú, Matilda
Smeling Randolpli. Hún sá ekki loft-
farið á stundinni, en maðurinn henn-
ar hrópaði: Það brennur! Þá leit liún
við og sá logana og fór að æpa af
skelfingu. Maðurinn hennar rak
henni löðrung.
Uppi á stjórnpallinum fann Preuss
að loftfarið tók kipp. Fyrst hélt liann
að ein tjóðurlínan hefði slitnað, svo
heyrði hann veika sprengingu og óp-
in í vallarmönnunum.
— Hvað er að, spurði hann út um
gluggann. Hann gat ekki séð neitt
óvanalegt. — Loftfarið er að brenna!
hiópaði loftskeytamaðurinn.
UPPNÁM UM BORÐ.
Vallarmennirnir voru á hlaupum
fyrir neðan loftskipið. Morrison út-
varpsfréttamaður hélt, að allir um
borð hefðu farist strax.
Allir hlupu frá. Harry Bruno aug-
lýsingastjóri American Zeppelin
Transport Co. stóð hjá Rosendahl.
Þeir sneru sér undan og hlupu eins
og fætur toguðu upp í vindinn. Það
bjargaði lífi þeirra, þvi að loftskipið
lirapaði einmitt niður þar sem þeir
höfðu staðið.
En Alan Ilagaman verkamaður
lirasaði uni brautarteininn. Hvitgló-
andi flakið datt beint ofan á hann.
Hugaður félagi gat dregið hann burt,
en Hagaman dó af brunasárum eftir
nokkra klukkutima.
Margir urðu lamaðir af hræðslu.
Kvikmyndarinn frá Paramount hafði
verið að talca mynd af vallarmönnun-
um að verki. Hann miðaði myndavél-
inni niður á völlinn og sneri henni
eins og dáleiddur. — í guðs bænum,
snúið þér vélinni upp! lirópaði að-
stoðarmaðurinn. Þá rankaði hann við
sér og fór að kvikmynda brunann.
Frá því eldurinn braust út og þang-
að til loftfarið snerti völlinn liðu
réttar 34 sekúndur. Nú var loftfarið
alelda. Vallarmennirnir voru svo
skelkaðir að þeir höfðu ekki liugsun
á öðru en forða sér. En blaðamenn-
irnir bak við mastrið og fólk, sem
liafði komið til að taka á móti vin-
um og ættingjum og stóð við flugskýl-
ið, gat ekki látið sér detta i hug að
nokkur kæmist lífs af.
Frú Joseph Spah æpti og veinaði.
Marilyn hennar stóð með opinn
munninn. Gilbert, 5 ára, féll á hné
og bað: — Góði Guð, láttu ekki hann
p.ibba deyja.
Flestir farþegarnir voru í stóra
salnum á stjórnborða. Því miður blés
vindurinn þeim megin, svo Jivasst að
brak úr skipinu flaug nokkra kíló-
metra. Þegar loftskipið rakst á teina-
hringinn kringum lendingarstaðinn
köstuðust rithöfundurinn Leonard
Adelt og kona hans frá glugganum
og að stiganum niður á B-þilfarið.
Aluminíumspíanóið, borð og stólar
brotnaði í smátt og fylltu stigagatið,
svo þau komust ekki niður.
— Út um gluggann! hrópaði hann.
Og þau komust út og björguðust.
Joseph Spah gat ekki opnað nokk-
urn glugga á bakborða. Hann mölv-
aði glerið með Ijósmyndavélinni
sinni. Loftfarið seig niður að aftan.
Og Spali kastaði sér út — það var
tólf metra fall. Hann mundi ekki
hvernig hann kom niður, en rankaði
við sér skriðandi i sandinum. Eng-
inn þeirra sem voru i stjórnklefanum
lioppuðu út meðan „Hindenburg" var
á lofti. Kapteininum Preuss og Leli-
mann datt ekki i hug að yfirgefa skip-
ið fyrr en það snerti sandinn.
Þá hoppuðu sjö út. Gondóllinn
hoppaði upp aftur. Enn voru 5 menn
í honum: þ. á. m. Preuss og Lehmann
og Spcch loftskeytamaður. Hann
varð fyrir glóandi málmstykki cr
hann kastaði sér út.
Framhald á bls. 14.
MAÐIJItlNN, SEM sá tré éta mann.
v.
1. Þegar þýski grasafræðingurinn Carl
Licher heimsótti Mkodos ættbálkinn á Mad-
agaskar, skýrði höfðinginn Ranavalo honum
frá því, að fyrir dyrum stæði hin árlega
fórnarathöfn, er ungri stúlku skyhli varpað
í Iieilagt tré, sem liýsti illan anda.
2. Forvitni Lichers var vakin, og hann fékk
leyfi til að vera viðstaddur athöfnina. Um
tunglskinsbjarta nótt fór vísindamaðurinn
með höfðingjanum og ættbálki lians út i
frumskóginn, þar sem liið heilaga tré óx.
3. Stofn trésins minnti á ananas, og út úr
honum uxu átta stór blöð með þyrnum.
Krónan var geysimikið hvitt blóm, og upp
úr þvi stóðu tólf stönglar, sem voru á sí-
felldri hreyfingu, þótt logn væri.
4. Unga stúlkan, sem fórna átti, sat nakin
og skjálfandi til hliðar við tréð. Hún hafði
lendaskýlu og mikil djásn höfðu verið hengd
um háls liennar og handleggi. Þegar höfð-
inginn gaf merki, báru fjórir hermenn hana
að trénu.
5. Skyndilega þögnuðu angistaróp hennar,
og luin klifraði sjálfviljug upp eftir þyrni-
blöðunum, eins og hún gengi i svefni. Hún
laut niður að hvítri krónunni og drakk eitur-
safa jurtarinnar, sem deyfði meðvitund
liennar, en þyrniblöðin liéldu henni fastri
eins og i skrúfstykki.
6. Stönglar krónunnar læstu sig nú einnig
um likama stúlkunnar og smátt og smátt
hvarf hún milli hvitra krónublaðanna og sást
ekki meira. Þá laust höfðinginn upp fagn-
aðarhrópi, sem aðrir tólui undir. Eldur var
borinn að trjástofninum, sem brann til ösku
ásamt fórnardýrinu.