Fálkinn - 09.10.1959, Síða 12

SœrinK 4em hcna Atjcrhar:
Kópavogur
STÆRSTI BÆR
Hátt uppi á klettaborg stendur
stór og glœsileg kirkja. Stílhreinir
og jagrir turnar hennar gnæfa yfir
byggðina allt í kring, og spegla sig
í rennsléttum sjónum. Það er kyrrt
og fagurt haustkvöld, klukkur kirkj-
unnar hringja til aftansöngs, og
hljómurinn berst um þrjár borgir.
Kirkjugestir koma akandi í glœst-
um bifreiðum að kirkjunni, leggja
þeim fyrir neðan klettaborgina á
stórum og hreinlegum bílastœðum,
en ganga síðan hœgt upp steinþrep-
in þar til komið er að sjálfri kirkj-
unni. Umhverfis hana er slétt flöt,
og þar staldra þeir við augnablik
og njóta útsýnisins.
Fyrir neðan klettaborgina er fall-
egt torg, en handan við það eru
margar stórar og reisulegar bygg-
ingar, og er þar aðal-verzlunar-
hverfi borgarinnar. Þar eru glæsi-
legar stórverzlanir, þar sem allt er
hœgt að fá, sem hugurinn girnist,
og skrautlegir verzlunargluggar
Á ÍSLANDI
Hulda Jakobsdóttir.
blasa við vegfarendum í allar áttir.
Handan við verzlunarbyggingarnar
eru rúmgóðar bifreiðageymslur og
stœði, gangvegir og akbrautir flett-
ast saman á furðulegasta hátt. —
Nokkru norðar getur að sjá breiðan
akveg með mörgum akreinum í
hvora átt, og rennur óslitin bílaröð-
in til beggja handa.
Hinum megin akbrautarinnar,
enn austar, er önnur hæð, og þar
er stórt og glœsilegt samkomuhús.
Á neðstu hœð kvikmyndahús og
veitingasalir, á nœstu tveim hœð-
um samkomusalir fyrir unga fólk-
ið, listsýningarsalir o. fl., en efsta
hœðin er að mestu byggð úr gleri.
Þar eru skrautlegir veitingasalir,
og þangað fara borgarbúar til að
njóta fegursta útsýnis, sem völ er á.
Þaðan sér út yfir borgirnar þrjár,
Reykjavík, Kópavog og Hafnar-
fjörð, og hvergi skyggir á fjalla-
hringinn allt í kring.
í vestri og norðri glitra milljónir
Ijósa Reykjavikur allt þar til dökk-
ur hafflöturinn tekur við í norðri,
en handan við hann titra Ijósin á
Akranesi eins og stjarna í himin-
geymnum. Óslitið haf Ijósanna
breiðist yfir landið í kring, nema
þar sem Fossvogurinn sker fleyg í.
Til suðurs er svipaða sjón að sjá,
þar sem Hafnarfjörður rís úr hraun-
inu, en í fjarska glitra Ijósin í Kefla-
vík og víðar á Suðurnesjum. Engin
sér skil milli bœja. Allt er ein og
sama Ijóshafsbreiðan. Áberandi er
þó rauða perlubandið, sem liggur
um miðhluta borganna. Perluband
með rauðlitaða jaðra, en iðandi af
lífi og skærum Ijósum í miðju. Þar
er aðal-akvegurinU millum borg-
anna, og það er hann, sem liggur
rétt við fœturna á þeim, sem þarna
stendur og horfir á. Hér erum við
stödd miðsvæðis, og líklega í mið-
depli þessa iðandi, glæsta Ijóshafs.
En til beggja handa, til austurs
og vesturs liggur Kópavogurinn
sjálfur, þetta bráðþroska undra-
barn, sem allir héldu fyrst að væri
vanskapnaður, eða útbrotakýli frá
Reykjavík, en hefur nú sannað til-
verurétt sinn á furðulegasta hátt.
Nú er Kópavogur orðinn miðdep-
ill byggðarinnar og eftirsóttasta
svœðið, bœði til athafna og veru.
Kársnesið til vesturs er þéttbyggt
einbýlishúsum. Þar er eitt eftirsótt-
asta húsahverfið í borginni. Það er
úthverfi í miðri borg. Inn millum
húsanna getur a'ð líta skólabygg-
. . . stórt og glæsilegt samkomuhús . . .
. . . kvikmyndahús og veitingasalir . . .