Fálkinn - 20.05.1960, Blaðsíða 13

FALKINN
13
K-K^<
Vízk
HÉR ER MYND af fallegri vor-
og sumar-dragt. Hún fer sérstak-
lega vel velvöxnum, ungum stúlk-
um, íþróttastúlkum kvikum í
hreyfingum. Síður jakki virðist nú
aftur orðinn eftirsóttur, en krag-
inn heldur áfram að vera breið-
ur. (Frá Gehringer & Glupp).
avi
'tr Xr * * >f * * Xr
ÞESSI KLÆÐNAÐUR er frá
Sviss, kjóll með víðu hálsmáli, sem
hulið er að mestu með smekkleg-
um jakka. Sniðið er þannig, að
konurnar virðast grennri en ella.
Kjóllinn er úr hvítu, þunnu ullar-
efni.
-k-jc-k-k-k-k-^-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k
eftir nokkrar sekúndur. —Ég var að tala um rit-
arann minn. Hún átti eiginlega að fara með mér.
Hún hefur verið hjá mér í nokkur ár, en 1 morg-
un kemur hún og segir mér, að hún geti ekki far-
ið, af því að hún ætli að fara að giftast. Ég stakk
upp á þvá við hana að hún kæmi samt og hjálpaði
mér meðan ég er að koma mér fyrir, en unnust-
inn hennar tók það ekki í mál. Mér finnst það
fullmikil síngirni.
Kata brosti: — .^Stli flestir ástfangnir menn
séu ekki síngjarnir?
Hann brosti á móti: — Ja, yður finnst kannske
það vera ég, sem sé síngjarnastur og unni henni
ekki að njóta gæfunnar. Það geri ég af heilum
huga, en það er bara þetta, að hún hefur komið
mér í vanda. Ég verð að ná í nýjan ritara og
setja hann inn í vinnubrögðin.
Allt í einu fór kippur um Kötu. Það var eng-
in áætlun, sem skaut upp í huga hennar heldur
þokukennd hugmynd.
— Verður ritari yðar að hafa vásindalega
menntun og þekkja starfið yðar? spurði hún með
eítirvæntingu.
— Nei, það er ekki nauðsynlegt. Það er nóg,
ef hún er sæmilega greind.
— Hvaða stöð er það, sem þér ætlið að setjast
að í? spurði hún. — Eða er kannske ekki leyfi-
legt að spygja um það?
— Það er sjálfsagt hættulaust að segja yður
það. Staðurinn heitir Balgoola og er í norðan-
verðri Suður-Ástralíu.
— Þá veit ég hvar hann er, muldraði hún.
Hún hugstaði og hugsaði. Balgoola — það var
staðurinn, sem Frank hafði verið í — og þar
var Adrian. Ef hún gæti komizt þangað sjálf,
mundi hún kannske geta grafið eitthvað upp í
sambandi við hvarf Franks — eitthvað, sem hefði
farið framhjá yfirvöldunum. Hún fann sjálf, að
hún var uppvæg og andstutt er hún sagði:
— Ég kann hraðritun og skrifa á vél, hr. Willi-
ams — eða kannske á ég að segja doktor Willi-
ams?
— Jú, að vísu hef ég tekið doktorspróf fyrir
löngu. Og þér sögðust kunna hraðritun og vél-
ritun?
— Já, ég var ritari áður en ég byrjaði í bóka-
safninu.
— Og nú viljið þér breyta til — þér eruð
kannske orðin leið á bókasafninu?
— Nei, ekki leið, en .. . jú, ég vil gjarnan til-
breytingu.
— Þetta er freistandi uppástunga, ungfrú O’-
Connor. Hún mundi spara mér alla snúninga við
vinnumiðlunarstofuna, en í þessu sambandi er
margt sem athuga þarf, svo að bezt er að hugsa
málið.
Hann er varkár, hugsaði hún með sér. Kannske
ég hafi verið of veiðibráð?
— En þér gætuð þá hugsað yður að ráða mig?
spurði hún.
Hann brosti: — Vitanlega. Ég kem til London
á föstudaginn, til að tala við þá, sem sækja um
stöðuna. Ég hef ofurlitla íbúð með skrifstofu við
Russel Square. Ef þér tiltakið einhvern tíma þá
skal ég vera við þegar þér komið.
— Kannske milli klukkan þrettán og fjórtán?
— Það er ágætt.
Hann tæmdi tebollann, setti hann frá sér og
sagði: — En hvern svo sem ég ræð, verður ör-
yggisþjónustan að samþykkja hann. Og nú verð
ég því miður að fara, ef ég á að ná í lestina. Við
sjáumst þá aftur á föstudaginn.
Þegar Kata heimsótti sir Alexander Henry
daginn eftir, varð hún hissa á því, að hún fékk
áheyrn svo að segja strax.
— Það var skrítið, að þér skylduð koma ein-
mitt í dag, sagði hann og rétti henni höndina.
— Ég ætlaði að fara að skrifa yður línu. En því
miður var það ekki viðvíkjandi bróður yðar. En
nú langar mig fyrst til að heyra hvers vegna þér
komið til mín 6 dag?
Kata sagði honum hvernig hún hefði rekist á
Bernard Wiliams, — að hann þyrfti ritara og hún
hefði sótt um stöðuna.
— Þér skiljið, sagði hún að endingu, — að ég
held fastlega að ég gæti komizt að einhvex-ju við-
víl^jandi bróður mínum, ef ég kæmist til Bal-
goola. Við Frank — vorum mjög samrýnd. Og auk
þess .... hún staldraði við, . . . þekki ég Adrian
Sullivan líka. Ef ég fæ að tala við hann man
hann kannske eitthvað, sem getur vísað okkur á
spor í málinu.
— Ég held að við getum treyst því að Sullivan
hafi sagt okkur allt sem hann veit, sagði sir
Alexander, en leit fast á hana áður en hann hélt
áfram: — Það kemur varla til mála, að þér
grunið Sullivan á einn eða annan hátt?
— Nei, vitanlega ekki, flýtti hún sér að segja
— kannske full mikið. En hann lét sem hann
tæki ekki eftir því en hélt áfram: — Mér finnst
það ágæt hugmynd að þér fengjuð þessa ritara-
stöðu hjá dr. Williams. Það samrýmist mjög vel
áfoi'mum minum, yður viðvíkjandi. Sem ritari
hans hafið þér fullgilda ástæðu til að fara, og
enginn þarf að vita, að þér ferðist á okkar kostn-
að.
— Viljið þér að ég fari til Ástralíu á kostnað
öryggisþjónustunnar? Það var foi’vitni í röddinni.
— Ég hef rætt málið við yfirmann minn, sagði
hann, — og okkur kom báðum saman um að
það væri rétt að þér fæi’uð til Balgoola. Ef til
vill hefst ekkert upp úr því. En hins vegar eru
möguleikar á að þér komist að einhvei’ju, sem
hefur farið framhjá okkar mönnum, eða sem
hefur vei’ið haldið leyndu fyrir okkur að yfir-
lögðu ráði. Viljið þér taka þetta að yður?
— Já, vitanlega, sir Alexander! En ég er ekki
viss um að dr. Williams ráði mig, bætti hún við.
— Við skulum ekki hafa áhyggjur af þeirri
hlið málsins, sagði sir Alexander og brosti.
Kata fór heim til dr. Williams á Russel Square
á tilsettum tíma á föstudag.
— Hér er nú ekki heimilislegt, sagði hann, er
hann tók á móti henni. En þetta er piparsveins-
íbúð, og auk þess er ég hérna mjög sjaldan.
En þetta er góður staður, sagði hún til að
segja eitthvað.
— En hér vantar kvenhendurnar til að koma
lagi á, sagði hann hálf stirðbusalega. Henni
‘fannst hann vera einkennilega þurr á manninn,
jafnvel önugur.
— Sumir karlmenn eru smekkvísari í híbýla-
skipun en margt kvenfólk, sagði hún.
— Þér eigið við fornmenjasafnarana?
— Nei, ég á við hann bi’óður minn. Hann er
svo smekkvís á híbýlahögun. Ég hefði haft gam-
an af að sýna yður heimilið okkar í Sui’rey.
Framh.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. —
Afgreiðsla: Vesturgötu 3, Reykjavík. Opin kl.
10—12 og iy2— 6. Sími 12210.
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Félagsprentsmiðjan h.f.