Fálkinn - 20.05.1960, Blaðsíða 14

14
FALKINN
„Hún er stúlkan mín“
llcislar iniiinÍK-
lisítai’iiiiiar —
Frh. af bls. 10.
broddi. Vafalaust má nefna þar fyrst
Alexander Aljechin, heimsmeistara
frá 1927 til 1936 og 1937 til 1946.
Hann vann það afrek að leika 32
skákir samtímis við fyrsta flokks
skákmenn og — blindandi þar að
auki.
Aljechin var mjög harður bar-
dagamaður og sigurviljugur. Stöðug
og mikil áreynsla varð heilsu hans
ofviða og hann dó sem farinn og
veikur maður. Eftirmaður hans varð
Michael Botwinnik og hafa stjórnar-
völdin í Sowétríkjunum stranglega
bannað honum að leika blindskák.
Eru þessi heila-ofurmenni öfunds-
verðir af hæfileikum sínum, í hverju
sem þeir svo annars eru fólgnir?
Og á hverju byggjast sérstöku hæfi-
leikar?
Við seinni spurningunni er mögu-
legt að gefa svar, sem margan kann
að undra: hver venjulegur maður
hefur til að bera það, sem þarf til
að verða slíkt heila-fyrirbrigði.
Það er löngu fræðilega sannað, að
hið undursamlega líffæri heilinn er
þannig gerður, að hann getur að
minnsta kosti numið og munað þrjá
miiljarða minniseininga. í þetta
feikna „geymsluhús“ berast stöðugt
minnis- og skynjanaatriði gegnum
taugaþræði, sem eru mörg þúsund
kílómetrar á lengd samanlagt, alls
staðar að frá umhverfinu og líkam-
anum sjálfum, svo lengi sem mað-
urinn lifir. Og alltaf eru menn opn-
ir fyrir nýrri reynslu og nýjum lær-
dómum.
Við getum því slegið því föstu, að
við séum öll „heila-milljarðamær-
ingar“, ef kalla má það því nafni.
En auðvitað er það sem kallað er
gáfur og hæfileikar mismunandi og
einn hæfileikinn er sá, að 'geta kaf-
að niður í hið feiknalega djúp minn-
inganna til að finna á ný löngu
falda fjársjóði og færa þá upp á
yfirborð vitundarinnar heila og ó-
brenglaða. En margir hafa efast um,
hvort eftirsóknarvert er og gleði-
legt að vera gæddur þessum hæfi-
leika í jafn ríkum mæli eins og
sumir þeir, er sagt hefur verið frá
að framan. Um það verða alltaf
skiptar skoðanir eins og vænta má.
Óslökkvandi „minnisástríða11 hlýtur
smám saman að verða að þeirri
byrði, sem erfiðara verður að bera
eftir því sem aldurinn færist yfir.
Og enginn skyldi vanmeta þann
hæfileika, sem manninum er einnig
gefinn: að kunna að gleyma.
★
FRAMH. AF 9. SÍÐLI
á spítala! Hér er ég með vindlinga
og ávexti. Hvernig líður þér ann-
ars? Þetta getur ekki verið jafn
hættulegt og við héldum?
Hann sagði henni hvað læknir-
inn hafði sagt. Hún hlustaði á hann,
en var í sífelldu að horfa kringum
sig. Var það hann, sem hafði fund-
ist augun í henni vera svo falleg?
Voru þau ekki köld og hörð?
Og allt í einu sá hann fyrir sér
önnur augu — stór og blá — og
angurvær....
Þegar heimsöknartíminn var á
enda fylgdi hann Joyce út að lyft-
unni og kom svo inn í stofuna aft-
ur. í sömu svifum kom systir Soa-
mes inn. Henni var erfitt um málið:
— Jæja, ályktanirnar mínar voru
þá rangar. . . . Og af hreimnum í
röddinni mátti ráða að hún vildi
bæta við: — Eg hljóp rækilega á
mig!
Nú var hettan hennar óskökk á
höfðinu og nefið var ný-mélað, en
augun voru grunsamlega stór og
gljáandi.
Hann brosti — og það var léttir
í því brosi. Hann hafði verið að
velta fyrir sér hvernig hann ætti
að ráða fram úr þessu máli, én nú
fannst honum það allt í einu ofur
einfalt. Þau þurftu ekki mörg orð
til þess að skilja hvort annað, en
samt var hann kvíðandi þegar hann
byrjaði. Mundi hún skilja hann?
— Nei, að vissu leyti höfðuð þér
rétt fyrir yður, svaraði hann. — Ég
á við þegar þér sögðuð að Joyce
væri ekki til nema í huga mínum.
Hún var draumurinn minn þegar
ég var sendur hingað í sjúkrahúsið,
en nú er draumurinn búinn og ég er
glaðvaknaður.
En allt í einu tók hann eftir
breytingu á augunum í henni. Þau
ljómuðu. Rödd hennar var hikandi
er hún spurði: — Hvað eigið þér
eiginlega við. . . . ?
Hann brosti til hennar.... til
Peggy Soames, sem hafði gert hann
öruggari um sjálfan sig en hann
hafði nokkurntíma verið um æfina.
— Hvernig líst þér á að breyta
nafninu Harry í Bill? spurði hann
lágt.
Þegar hún brosti var líkast og
sólin skini á þau bæði.... heitari
og skærari sól en þau höfðu nokk-
urntíma séð.
Eg gæti vel hugsað mér það,
SL

uð, 51. Tína, 52. Fullkomlega, 55. Á
litinn, 56. Greinir, 58. Sannanir, 59.
Haf, 62. Forsetning, 64. Fangamark.
Lárétt:
1. Óveður, 5. Sykur, 10. Larfur,
11. Fugl, 13. Samhlj., 14. Tími, 16.
Gerjun, 17. Samtenging, 19. Dráp,
21. Upphrópun, 22. Verkfæri, 23.
Fugls, 26. Stafn, 27. Hagur, 28. Vígi,
30. Karlm.nafn (ef.), 31. Slark, 32.
Skessa, 33. Fangamark, 34. Tveir
eins, 36, Sáluhólpin, 38. Einskis
virði, 41. Mánuður, 43. Farangurinn,
45. Orsök, 47. Matreiða, 48. Þjóð-
flokkur, 49. Trítla, 50. Fiskur, 53.
Mýri, 54. Fangamark, 55. Karlm.-
nafn, 57. Ófús, 60. Samhlj., 61. Við-
höfn, 63. Gjöful, 65. Hávaða, 66.
Vein.
cJiaiiin á Lroiiqátu. í iíÁaita IU
Lárétt:
1. Keski, 5. Særok, 10. Silki, 12.
Jakob, 14. Gerla, 15. Sit, 17. Malla,
19. Eir, 20. Kankast, 23. Fer, 24.
Iðja, 26. Sanka, 27. Þrif, 28. Gauks,
30. PAS, 31. Breka, 32. Hula, 34.
Frey, 35. Hörund, 36. Flækja, 38.
Fima, 40. Oliu, 42. Loðna, 44, Krá,
46. Ansar, 48. Æfin, 49, Veila, 51
Strá, 52. Tin, 53. Forðast, 55. Aga,
56. Angra, 58. Ais, 59. Víðir, 61.
Njáll, 63. Ræmur, 64. Assan, 65.
Márar.
Lóðrétt:
1. Upphrópun, 2. Beljaka, 3. Sam-
tenging, 4. Drykkur, 6. Stafur, 7.
Farga, 8. Dimmviðri, 9. Einkennisst.,
10. Nóra, 12. Óhljóð, 13. Kvenheiti,
15. Rusl, 16. Karlm.nafn, 18. Hrogn-
in, 20. Karlm.nafn 21. Vesalmenni,
23. Bágindi, 24. Fangamark, 25.
Kænir, 28. Valdir, 29. Beitan, 35.
Skelkuð, 36. Opera, 37. Þreyttir, 38.
Lygi, 39. Fjúk, 40. Ásigkomulag, 42.
Land í Afríku, 44. Samhlj., 46. Ólof-
Lóðrétt:
1. Kirkjuhöfðingja, 2. Ell, 3. Skak,
4. KI, 6. Æj, 7. Ramt, 8. Oka, 9.
Kolfreyjustaður, 10. Seiða, 11. Vikn-
ar, 13. Bleik, 14. Geigs, 15. Snap,
16. Taks, 18. Arfar, 21. As, 22. SA,
25. Akurinn, 27. Þrekins, 29. Sluma,
31. Bræla, 33. Ana, 34. Fló, 37.
Glæta, 39. Friðil, 41. Gráar, 43. Of-
inn, 44. Kera, 45. Álas, 47. Argir,
49. VO, 50. As, 53. Fals, 54. Tvær,
57. Rás, 60. íma, 62. La, 63. Rá.
é