Fálkinn - 14.12.1960, Page 15

Við áttum leið fram hjá Tjörninni
fyrir nokkru. Þann dag hafði snjóað
eilítið og Tjörnin hafði enn ekki verið
skafin.. Samt sem áður var slangur af
krökkum að renna sér á skautum, brun-
andi, hlæjandi og að sjálfsögðu dett-
andi. Strax við bakkann hjá Iðnó hitt-
um við tvo litla skautagarpa, sem voru
að borða ís.
— Er ykkur ekki kalt?
— Jú-jú-ú, sögðu þær báðar og það
glömruðu í þeim tennurnar, og hnén
skulfu.
— Af hverju eruð þið þá að borða is?
— Akkuru? hváðu þær og fannst
spurningin furðuleg, en höfðu samt auð-
sjáanlega ekki hugleitt, hvort nokkuð
væri athugavert við að borða ís í frosti
á skautum á Tjörninni.
— Af því að ísinn er góður, sagði
önnur.
— Þótt manni verði agalega kalt,
bætti hin við.
★
Við gengum út á ísinn og óðara komu
fimm yngismeyjar brunandi á móti
okkur. Þær sögðust allar vera úr Voga-
skólanum og eiga heima í Vogunum og
hafa komið alla þessa leið til þess að
skemmta sér á skautum. Við spurðum
Þær, hvort ekki væri slæmt að hafa
þennan snjó á svellinu.
— Nei, það er gott, að svellið er ekki
skafið, sagði sú fyrsta.
— Maður er stöðugri, þegar snjórinn
er, sagði önnur, en varla hafði hún
sleppt út úr sér orðunum, þegar hún
datt endilöng.
— Það er alveg eins og maður sé
bara á skóm, sagði sú þriðja.
— Nei, ekki alveg, leiðrétti sú fjórða.
— En samt miklu betrá, árétti sú
fimmta.
Og með það brunuðu þær af stað í
halarófi. Sumar voru slyngar í listinni
og ýttu sér með báðum fótum, en aðrar
létu sér nægja að ýta sér með annarri
og renna sér á hinni. Þær juku ferðina,
fóru í stóran boga, og rétt áður en þær
komu aftur til okkar, datt sú, sem vask-
legost hafði skautað, beint á rassinn,
en hinar hópuðust í kringum hana og
skellihlógu.
Hrakfallabálkurinn reis upp til hálfs,
hvítur upp fyrir haus, og kallaði til
okkar:
— Þið bara rétt ráðið því, hvort þið
hafið tekið af mér mynd, þegar ég datt.
—- Þeir setja hana í blaðið, tísti I
einni.
. — Þeir stilla henni út í glugga, hvein
í annarri.
— Það sést bara í rassinn á þér,
gall 1 þriðju.
★
Þannig er líf og fjör á Tjörninni, jafn-
skjótt og frystir, — ærslafengnir krakk-
ar á daginn, rómantískir unglingar á
kvöldin, og á nóttunni virðulegir betri-
borgarar, syngjandi jóla- og álfasöngva,
svo undir tekur í öllum Miðbænum ....