Fálkinn - 14.12.1960, Side 29

5.
VERÐLAUNA-
KROSSGÁTA
FÁLKANS
FÁLKINN birtir verð-
launakrossgátu í hverju
blaði. Hér birtist hin
fimmta. Verðlaunin eru
100 krónur. Frestur til að
skila lausnum er þrjár
vikur. Lausn á fyrstu gát-
unni er á bls. 31.
komið sama daginn sem Hugh bað Irenu. Einmitt sama
daginn!
Það var það hræðilegasta í öllu málinu. Það var það, sem
Ireenu tók sárast. En var eiginlega nokkur ástæða til að
vera svona hræddur? Hugh var ekki fyrsti maðurinn, sem
unnustan hafði hryggbrotið til að giftast öðrum. Hann var
ekkert barn, sem grípur til þess sem næst verður, til að
hugga sig í hörmunum.
Coral sagði hugsandi, eins og henni skildist þetta fyrst
nú: — Það var í rauninni gott, að Hugh skyldi kynnast þér.
« Maður gæti sagt, að það væri ráðstöfun örlaganna .... í
sambandi við nýju stöðuna hans. Hann sagði mér áður en
hann fór, að hann mundi tæplega fá sölustjórastöðuna, nema
í tilefni af því að hann giftist. Þess konar staða krefst tals-
' verðrar risnu, sem ógiftum manni er erfitt að láta í té. —
En þetta gekk allt prýðilega, sagði hún létt. — Ég er viss
um að þú verður hamingjusöm. En nú verð ég að fara. Ég
hef tafið þig of lengi frá Hugh með öllu þessu masi.
Hún leit í spegilinn áður en hún sneri sér frá og fór að
tala um annað, á leiðinni til dyranna.
— Ég verð að sýa þér borgina á morgun og kynna þig
einhverju fólki. Þú hefur sjálfsagt nóg að gera í fyrramálið
að taka upp dótið þitt, svo að ég ætla að koma eftir há-
degisverð og fara með þig í Carioca-Clúbbinn.
— Æ, þú mátt ekki baka þér fyrirhöfn mín vegna, flýtti
Irena sér að segja, en Coral hló.
— Góða mín, ég hef bara gaman af að koma þér á fram-
færi. Þegar þær komu inn í stofuna, sagði hún við Hugh:
— Ég fer með Irenu í Carioca-klúbbinn síðdegis á morgun,
Hugh.
Aftur sá Irena þakklætið skína úr augum hans.
— Þakka þér kærlega fyrir, Coral. Það var fallega gert.
Hana langaði ekkert til að fara í Carioca-klúbbinn með
Coral. Hana langaði þessa stundina ekki til að fara neitt
með Coral .... en það stafaði líklega af því, að hún var
ekki búin að jafna sig eftir það, sem Coral hafði sagt henni,
hugsaði hún með sér.
Irena fann, að það hafði ekki verið í ógáti, sem Coral
minntist á Diönu. Hún vildi láta Irenu vita um þessa fyrri
unnustu Hugh, og hafði notað fyrsta tækifæri til að segja
henni frá.
Hversvegna? hugsaði Irena, en vísaði hugdetttunni á bug.
Ástæðan til þess að hún sagði frá þessu, skiptir ekki máli.
Ekkert í sambandi við Coral skipti nokkru mál þessa stund-
ina. Það var Diana, sem skipti máli, — Diana, sem hafði
skrifað nettu rithöndina á bréfið til Hughs.
Hana langaði til að spyrja hann um þetta. Þegar Coral
var farin, langaði hana til að taka um hálsinn á Hugh og
segja: — Elskan mín, Carol hefur verið að tala um Diönu,
og hún gaf í skyn að þú hefðir gifzt mér aðeins vegna þess
að sölustjórinn í Rio þyrfti að eiga konu til þess að halda
uppi risnu. En hún segir það ekki satt, er það? Hún þráði
að finna arma hans taka utan um sig og heyra hann hlæja
að svona fráleitri hugmynd.
Mundi hann hlæja að þessu? Mundi honum finnast það
vera svo fráleitt? Bréf Diönu mundi hafa verið það fyrsta,
sem hann las eftir að hann kom af fundi forstjórans og hafði
fengið að vita að hann væri skipaður sölustjóri. Eftir að for-
stjórinn hafði sagt honum það.
Hún reyndi að vísa þessu á bug. Ég vil ekki trúa því. Hann
elskaði mig. Hann elskar mig, sagði hún úrvinda við sjálfa sig.
(Framh.)
FÁLKINN 29