Fálkinn - 28.06.1961, Blaðsíða 27

LITLA SAGAN:
SKOTHYLKIÐ, SEM VILLTIST
í Kóngsgötu 10 var allt í uppnámi.
Fólkið hafði heyrt skothvell og þeir sem
næstir bjuggu í íbúðinni,höfðu líka heyrt
að einhver datt. Augljóst var, að þarna
hafði gerzt harmsaga, ekki sízt er það
vitnaðist, að látin var kona, sem öll-
um kunnugum hafði verið vel við, því
hún var bæði glaðlynd og greiðvikin.
Maður hinnar látnu hafði setið 1
skrifstofunni sinni og verið að skrifa
bréf, en hún var ýmsu að sinna í íbúð-
inni. í anddyrinu hafði hún rekizt á
Walthersskammbyssu mannsins síns,
sem hún hafði farið að fikta við, án
þess að láta sér detta í hug, að hún
væri hlaðin. Og svo reið skotið af, og
þegar hann kom fram í anddyrið, sá
hann konuna sína liggja á gólfinu. Hún
var dáin. Hann hafði í ofboði kallað
á nágrannana og símað til lögreglunnar.
Þetta virtist ofur auðskilið mál. Harm-
ur eiginmannsins var svo einlægur, að
enginn efaðist, og aldrei höfðu nágrann-
arnir orðið þess varir, að sambúð hjón-
anna væri ekki góð.
Það var drungamyrkur, þegar erind-
rekar lögreglunnar komu út á götuna
aftur eftir rannsóknina. Fulltrúinn var
hugsandi og ábúðarmikill, og aðstoðar-
maður hans gerði sitt bezta til þess
að fá hann til að láta álit sitt í ljós.
— Þetta er óhugnanlegt, sagði hann.
— Hvernig eigum við að orða skýrsl-
una?
— Fannstu skothylkið? spurði full-
trúinn.
— Jú, það gerði ég. Það lá á eld-
húsborðinu. Það mun hafa kastazt þang-
að inn um opnar dyrnar, því það lá
á borðinu í beina stefnu um þær. Stefn-
an og mælingin á kastinu kemur heim
við það, sem vera skal. Eins og við
höfum séð, var skotvopnið Walthers-
skammbyssa, gerð nr. 4 og hlaupvídd
7,65.
— Þetta er morð, sagði fulltrúinn
önugur.
Hylkið af kúlunni,
sem, varð konunni að
bana, Iá á eldhús-
borðinu.
Aðstoðarmaðurinn varð hissa. Morði
Allir hans útreikningar og athuganir
virtust sanna, að þetta væri slys. Hann
varð að biðja skýringar á þessari full-
yrðingu. Nú voru þeir komnir að gatna-
mótum Agnagötu og Bergsgötu, á leið-
inni á lögreglustöðina. Og hvers vegna
hafði fulltrúinn ekki tekið morðingjann
fastan? Hann hlaut að vera í íbúðinni.
Eða var þetta einhver aðvífandi, sem
var að hefna sín og hafði forðað sér
undan á svipstundu?
— Það er að minnsta kosti ólíklegt,
að þetta hafi getað orðið fyrir slysni,
tautaði fulltrúinn. Komdu inn í skrif-
stofuna mína eftir kortér eða svo, —
þá skulum við athuga þetta.
Og aðstoðarmaðurinn kom inn til hús-
bónda síns á tilsettum tíma.
— Ég var rétt í þessu að segja þeim
að taka mann dánu konunnar fastan,
grunaðan um morð, sagði hann. — Vitn-
isburður hans er ekki í samræmi við
athuganirnar, sem við höfum gert í
íbúðinni.
Aðstoðarmaðurinn iðaði af forvitni.
Hann hafði sjálfur verið þarna á vett-
vangi og farið í öllu eftir þeim reglum,
sem honum höfðu verið kenndar. Hvern-
ig stóð þá á því, að hann hafði kom-
izt að gerólíkri niðurstöðu og yfirmað-
ur hans?
— Athugaðu það, sagði fulltrúinn vin-
gjarnlega, er hann sá vandræðin, sem
undirmaður hans var í, að skotinu var
skotið úr Walther-skammbyssu, en þær
eru ólíkar flestum öðrum skammbyss-
um að því leyti, að þær kasta úr sér
skothylkinu til vinstri. En eldhúsdyrn-
ar voru til hægri við skotstefnuna. Ef
skotið hefði verið slysaskot, mundi hylk-
ið af kúlunni hafa verið í anddyrinu.
En kúlunni, sem drap konuna, hefur
annað hvort verið skotið úr eldhúsinu
eða úr skrifstofudyrum mannsins. Líkið
hefur verið fært fram í anddyrið á eftir.
Ef til vill úr eldhúsinu.
Fulltrúinn hafði rétt fyrir sér. Mað-
urinn játaði von bráðar á sig glæpinn.
Hann hafði ekkert vit á hvernig skamm-
byssur kasta úr sér skothylkinu.

LjLjUl
CHRIE
* 3
Hin nýja mymla-
sögupersóna
FÁLKAINIS kemur
hér fram öðru
sinni. Hún heitir
Rosita og margvís-
leg og spaugileg
atvik henda hana.
Höfundur Rositu
er hinn kunni
danski teiknari
CHRIS.
FÁLKINN
27