Fálkinn - 04.10.1961, Qupperneq 11

unum hæfði sterkari drykkur,“ skýtur
gamall maður inn í. ,,En heimur versn-
andi fer, drengir mínir,“ sagði gamli
maðurinn um leið og hann greip eina
kind og reyndi að koma henni inn í
hólfið. Svo var hann horfinn inn í
jarmandi hjörðina.
,,Óli, talaðu svolítið við mennina
þarna, þetta eru höfðingjar úr Reykja-
vík,“ segir Hjalti bóndi á Kiðabergi í
Kjós við Óla en Óli vill ekkert við
okkur tala, hann þiggur bara í nefið,
en er síðan þotinn út í réttina. Hjalti
er hingað kominn til þess að sækja
eina kind ,sem hann á hér. Hann segir
okkur. að þetta sé bara hreppsrétt, en
aðalréttin sé Kollafjarðarrétt. í hana
sé réttað á morgun. Þeir smali aðeins
heimahagana og Bleikdalinn í þessa
rétt. Þegar við ætluðum að fara að
kveðja Hjalta vindur sér gamall mað-
ur að okkur og Hjalti gefur honum í
Það er ekki auðhlaupiS að því að
smala grýttar fjallshlíðar og skrið-
ur, en veður nú samt að gerast. Hér
er verið að reka féð saman í f jallshlíð.
Ólafur Magnússon (Maggadon) lítur
yfir kvika hjörðina ásamt ungri og
laglegri stúlku.
„Láttu nú blaðamennina hafa vísu,
Hjálmar,“ segir Hjalti. En Hjálmar
kveðst enga vísu eiga á takteinum nú,
en við værum velkomnir í heimsókn
til hans einhvern tíma seinna. Hann
bæði bara að heilsa fyrrverandi rit-
stjóra Fálkans, Skúla Skúlasyni. Þeir
væru góðir kunningjar. Svo er Hjálmar
farinn af stað. Við kveðjum nú Hjalta
og göngum upp með réttinni, á leiðinni
sjáum við hrút nokkurn, sem búinn er
að missa annað hornið. Við spyrjum
mann, er þarna stendur nærri, hvort
hann eigi hann, en hann neitar því.
Hins vegar kveðst hann vita þess dæmi,
að hrútar hefðu krækzt saman á horn-
unum og ekki losnað í sundur og ekki
getað neina björg sér veitt. en orðið
hungurmorða á fjöllum uppi. Maður
þessi var að sækja þrjár kindur sem
hann átti þarna, en hann sjálfur var
sunnan úr Hafnarfirði. Var okkur tjáð,
Framh. á bls. 30.
nefið. Þetta er Hjálmar á Hofi, góð-
glaður og hýr í bragði.