Fálkinn - 04.10.1961, Qupperneq 36

LITLA SAGAN
Mart W. Sloane lögfræðingur tók þá
ákvörðun að hlaupast á brott frá öllu
saman, frá lögfræðiskrifstofunni, þar
sem hann var grunaður um fjársvik að
upphæð hálfa milljón dollara, (Það
versta var, að hann hafði ekki hugmynd
um í hvað hann hafði eytt þessum
peningum), frá einkalífi sínu, nætur-
klubbnum, fjárhættuspilunum og stelpu
gálunum. Hann strikaði yfir þetta allt
saman í einu vetfangi og hljópst á brott.
Nú átti hann ekki annað eftir en Cadil-
lacinn, sem með ofsahraða færði hann
nær og nær landamærum Californiu.
Hann hafði ekið allan daginn og var
orðinn dauðþreyttur og glorsoltinn,
þegar hann stanzaði loks rétt fyrir
sunnan Silver Mountains við litla lækj-
ar,sprænu.
Hann gekk nið'ur að læknum og þvoði
kófsveitt andlit sitt. Hvað var þetta?
Ilmandi matarlykt kitlaði hann í nas-
irnar. Hann gekk á lyktina og stóð
andartaki síðar augliti til auglitis við
flakkara, sem sat og steikti sér pylsur
á litlu báli. Við hlið hans lá brauð og
nokkur steikt kalkúnslæri útbreidd á
stórum köflóttum klút.
— Halló, tautaði Sloane og horfði
hungruðum augum á pylsurnar. Flakk-
arinn leit upp.
— Halló þú, sagði flakkarinn. — Er
bannað að kveikja bál hérna? Er þetta
þitt land?
— Nei, flýtti Sloane sér að segja.
Flakkarinn gaf honum vísbendingu
um að hann mætti setjast.
t— Hér er nóg fyrir tvo, sagði hann
og benti á kalkúnlærin og brauðið og
pylsurnar.
Sloane réðist á pylsurnar eins og
gráðugur úlfur.
.— Ég öfunda ykkur flakkarana, sagði
hann — Hvað það hlýtur að vera dýrð-
legt þetta frjálsa líf- Engar áhyggjur
fyrir morgundeginum! Ég vildi borga
álitlega upphæð fyrir að skipta um
hlutverk.
36 falkinn
— Er þetta þinn Cadillac sem stendur
þarna uppi? spurði flakkarinn og kveik-
ti sér í sígarettustubb. Sloane kinkaði
kolli.
— Þá hefur þú enga ástæðu til að
skipta, fyrst þú átt svona fínan Cadillac,
hélt flakkarinn áfram dapur í bragði.
Sloane hafði fengið hugmynd. Bráð-
snjalla hugmynd. Hugmynd, sem gat
flutt hann auðveldlega og sársaukalaust
yfir landamærin til Californiu, og þegar
hann var kominn þangað. mundi hann
áreiðanlega geta fengið far til Suður-
Ameríku, Ástralíu, Evrópu eða bara
eitthvað nógu langt í burtu. Honum var
sama hvert.
— Öfundar þú mig, spurði hann?
— Það skaltu ekki gera. Önnum kafinn
lögfræðingur er sannarlega ekki öfunds-
verður af hlutskipti sínu. Æinei. Ég
hef fengið nóg af dýrindis máltíðum,
drykkjuveizlum og öllum þessum fín-
heitum.
— Er það, sagði flakkarinn og hló við.
— Já. svo sannarlega. í áraraðir hef-
ur mig dreymt um áhyggjulaust líf, um
frjálst líf undir berum himni skaparans.
Þá mundi ég kannski losna við maga-
sárið mitt og þá myndu taugarnar
kannski lagast eitthvað. Eigum við að
skipta, félagi?
— Líka á Cadillacnum þarna uppi?
—- Líka á honum. Ég býð þér nýtt
hlutverk í lífinu sem Mart W. Sioane
lögfræðingur. Það er fullur kassi af
Havanavindlum í framhólfinu á bílnum
og sex flöskur af viskíi í skottinu. Og
hérna, gjörðu svo vel! Þetta eru vasa-
peningar til að byrja með. Gríptu gæs-
ina gamli!
Flakkarinn var ekki í nokkrum vafa
um, að þessi ókunni maður væri með
lausa skrúfu, en féllst á þetta engu að
síður. Tíu mínútum síðar hafði Sloane
farið í larfa flakkarans, hnýtt matar-
leifunum saman í köflótta klútinn og
bundið hann við endann á priki. Og
flakkarinn hljóp að Cadillacbílnum
klæddur gráum fötum Sloans, með
ökuskírteinið hans og önnur plögg sem
sönnuðu hver hann var. Hann setti bíl-
inn í gang og brunaði af stað, vesaling-
urinn.
Sloane við öllum vösum í leit að ein-
hverju, sem gæti sýnt honum, hvað
hans nýja nafn væri. Gamalt öku-
skírteini sem faliið var úr gildi fyrir
löngu var hið eina, sem hann fann. En
það var líka nóg. Mushy Boone stóð
þar skýrum stöfum og myndin líktist
flakkaranum, en gat líka með góðu móti
verið gömul mynd af Sloan sjálfum.
Var nokkuð annað í vösunum, sem
hægt var að græða á? Sloane leitaði enn
betur og loks fann hann blaðaúrklippu.
Hann braut hana sundur og las:
..Hinn alræmdi afbrotamaður, Mushy
Boone. sem í kvöld strauk úr fangelsinu
í Soud Rock, er enn ófundinn. Hann
hafði aðeins afplánað þrjú ár af 40 ára
fangelsisdóm. Lögreglan leitar hans nú
með blóðhundum á svæðinu sunnan
Silver Mountains. . .”
Kvenþjóðin
Frh. af bls. 24.
þvegnir úr sulfoþvottaefnum. Einnig
þola þeir alls ekki hin ýmsu hreinsiefni
eins og benzín, terpentinu, tetra, steink-
olnafta o. s. frv. Öll þessi efni o. fl. leysa
upp gúmmíið.
★
Ágætt er að geyma rifinn appelsínu-
og sítrónubörk í krukku með svolitlum
sykri. Þá er hann við hendina, ef ætl-
unin er t. d. að bragðbæta kökudeig.
★
Ef aðeins þarf að nota hálfan lauk er
hægt að geyma afganginn, án þess að
hann skemmist, á þann hátt að bera
smjör á sárið.
★
Hafi skán setzt ofan á málninguna,
þá síið hana gegnum ónýtan nylonsokk
í aðra dós.
★
Herðatré sem er vafið með rökum
klúti, er ágætt að hreinsa miðstöðvar-
ofnana með.
★
Það koma oft dökkar rákir í baðkar-
ið, ef vatnshaninn er óþéttur. Nást þær
oft burt með sítrónu, sem búið er að
pressa safann úr, og ræstidufti.
★
Þegar skera á lauk er ágætt að stinga
gaffli í hann. Þá helzt hann stöðugur,
auk þess festist ekki lauklykt við hend-
urnar á manni.
Köktvuppskriftir
Frh. af bls. 25
III. Appelsínubátar.
Sama deigið.
Bráðin:
2 dl púðursykur
1—2 msk appelsínusafi
Sykraður appelsínubörkur.
Deiginu skipt í lítil kökumót. Bakað
við 175°. Þegar kökurnar eru kaldar