Fálkinn - 07.02.1962, Blaðsíða 6

PANDA DG LANDKDNNUÐURINN MIKLI
,,Það var einhver, sem stakk mig,“ hrópaði Panda.
A þeim stað, sem Panda hafði setið, gaus upp vatns-
súla. „Hvað heldurðu, að þetta sé?“ spurði Panda.
„Kannski sverðfiskur?“ Ekki er það sverðfiskur,“ svar-
aði landkönnuðurinn þurrlega. „Ég held, að það sé
alls ekki fiskur. Það er líklega skutull. Sennilega er
Aloysius frændi valdur að þessu. Hann er alltaf að
gera mér lítið leitt. Skiptu þér ekki af þessu. Sittu
bara rólegur, meðan ég geri við gatið.“ ,,Ég þori ekki
að setjast," svaraði Panda. „Hann getur gert þetta
aftur.“ En landkönnuðurinn svaraði ekki. Hann setti
bót á gatið.
Þegar landkönnuðurinn ætlaði að fara að segja, að
hann væri búinn að gera við gatið, kom skutulsodd-
urinn aftur upp í gegn um botn bátsins. ,,Aftur“, hróp-
aði Panda. ,,Ég skal gera við það líka“, svaraði félagi
hans rólega. En áður en hann hafði tekið íram bæt-
urnar, stakkst oddurinn aftur og aftur i botninn. „Þeg-
iðu,“ sagði landkönnuðurmn, þegar Panda fór að hrópa
af hræðslu. „Taktu heldur litlu dósina þarna og farðu
að ausa, meðan ég geri við götin.“ Þeir unnu rösklega
um stund. Panda jós, en landkönnuðurinn gerði við
götin og Aloysius frændi hélt áfram að stinga göt með
sínum oddhvassa skutli.
En skutullinn hans Aloysiusar var ekki eins hvass og
hann hafði vonað. Þegar hann gat ekki lengur gert göt
með honum, fleygði hann honum en tók upp skæri. En
Panda og landkönnuðurinn litu hvor á annan sigri
hrósandi. „Hann er heldur leiðinlegur, þessi frændi
minn,“ sagði landkönnuðurinn. „En svo virðist sem
við höfum sigrað hann í þetta skipti.“ „Ó nei,“ kail-
aði Panda, þegar hann sá skærishnífana stingast upp
í botninn og klippa burtu heila ræmu. „Sjáðu,“ hróp-
aði hann. En þessi viðvörun kom of seint. Skærin höfðu
þegar klippt stóran bút í kringum fætur landkannað-
arins. Og hinn frægi landkönnuður sökk niður í salt-
an sjóinn og gusurnar gengu yfir Panda . . .
6
FALKINN