Fálkinn - 04.04.1962, Blaðsíða 5

Úrklipptisafnið
Kinar Jónsson &r
cinn þeirra ham-
ingjusömu manna,
stm getur staðið all-
an daginn við að af-
henda peninga, eða
taka á móti pening-
um. Og þegar hann
er hætlur því á
kvöidin, unir hann
sér elcki við aðgerð-
arleysið, en dútlar
við að gera ungar
s’úikur heimsfrægar
Vikan í febrúar 1962.
ýAVAV.V.W.V.V.V.V.V
iiDalt af stólnum
i sídan á spítala
Vísir í febrúar 1962.
1,,Ungir Þingeylngar!
Stumlið íþi'út'ir, syngið og dansið. Eflið \
hreysti ykkar og líísgleði! Foröist vanheil.su, S
þjáningar — og !y£. ■
| HÚSAVlKUR-APÖTEK." i
Alþýðublaðið 1958.
Vísnabálkur
Um Ragnheiði Gísladóttur,
sem var á Leirá, kvað Jón
Þorláksson á Bægisá:
Ein er stúlkan yijdisleg
öðrum vífum fegri,
hana vildi eiga eg
ef hún væri megri.
Öðru sinni kvað hann á
skriftastól:
Óskaplíkar eru þær,
Anna má, en neitar;
Imba vill, en ekki fær,
eftir því hún leitar.
Við hjón, sem ekki vildu
sættast, kvað séra Jón:
Þið eruð bæði fjandans fox,
full með heimsku gjálfur;
hún Tóta þín er tundur-box
en tinna’ og járn þú sjálfur.
Þessa vísu kvað séra Jón
einu sinni hjá vini sínum,
Þorláki bónda í Skriðu:
Hér er bæði heitt og bjart og
hófleg kæti,
næstur mér er svanninn sæti,
sómi’ er það og eftirlæti.
★
Úrklippusafnið nýtur þegar Lausavísa.
mikilla vinsælda. Sendið úr- Þessi krummi kroppar mig,
klippur og þér fáið blaðið sent kannski af gömlum vana.
heim, ef hún birtist. Takið Hans er lundin söm við sig,
skýrt fram nafn og heimilis- sezt á aumingjana.
fang. Páll Ólafsson.
Þessi vísa er talin vera
eftir vestfirzka konu:
Gengur slunginn, gæðasmár,
girndum þrunginn púki.
Sprundin ungu flekar flár
flagarinn tungumjúki.
★
Svo var röddin drauga dimm
að du'naði í fjallaskarði.
Heyrt hef ég þá hljóða fimm
í Hóla-kirkjugarði.
★
Nú er hann genginn nótt á
vald,
nú er hann framar eigi.
Allt hans líf var undanhald
undan sól og degi.
Stefán frá Hvítadal.
★
Nógur tími, kerling kvað,
að komast í himna höllu.
Mér er nú ekki mikið um það;
— maturinn er fyrir öllu.
bejti...
Vani hans var aö verða óþolandi. Hann einfaldlega ekki sagt
orö án þess aö smella saman fingrunum. Loks gat eiginkona hans
fengiö hann til þess aö fatra til sálfrœöings.
Á meöan sálfræöingurinn spuröi hann spjörunum úr, haföi
hann gott tækifæri til aö rannsaka þennan ávana.
— Rífist þér nokkurn tíma viö konu yöar?
lh, (smellur) aldrei. Hún sú bezta kona (smellur)-, sem maöur
getur hugsaö sér. Okkur (smellur) mjög vænt hvort um annaö.
— Kemur yöur vel saman viö yfirmann yöar?
— Mjög vel (smellur). Hann er bezti yfirmaöur, sem ég
þekki (smellur).
— Segið mér, var yöur nokkru sinni í nöp viö foreldra yðar?
■— Aldrei (smellur) nokkurn tíma. Foreldrar mínir (smellur)
voru þeir beztu (smellur) og ástúðlgustu foreldrar, sem (smellur)
veit um.
Læknirinn yppti öxlum og spuröi: — Hvaö r þaö, sem amar
aö yöur, svo að þér veröið alltaf aö smella fingrunum?
— Ó (smellur), svaraöi sjúklingurinn, þaö er bara til þess aö
fœla (smellur) burt fílana.
— HvaÖ er þetta, maöur, þér hljótiö aö vita, aö hér er enginn
fíll í JfOOO—5000 km. fjarlœgö.
— Þarna getiö (smellur) þér séð, sagöi sjúklingurinn brosandi.
Mjög áhrifaríkur (smellur), ekki satt?
DOIMIUI
Vinur minn, sem var
að gifta sig um daginn,
sagði mér, að nú tækju
prestarnir 170 kr. fyrir
að gefa saman hjón.
Eða nákvæmlega sama
og ein flaska af svarta
dauða kostar.
FALKINN
5