Fálkinn - 04.04.1962, Blaðsíða 32

Aukið fegurð augnanna — hvar sem þér eruð staddar með Jjf t§ Ej Æ S tt augnsnyrtara.
KURLASH er 30 ára gamalt framleiðslufirma, aðeins í augnsnyrtivörum.
Gefið augum yðar töfrandi blæ. — Reynið KURLASH augnsnyrtivörur, sem eru fáanlegar í snyrtivöruverzl.
Umboðsm.: H.A. TULINIUS heildv.
Mannætan
Framh. af bls. 15.
Undir venjulegum kringumstæðum
mundi ég aldrei hafa gert það, en hin
furðulega fjarvera vinar míns vakti
hjá mér geigvænlegan ótta um það,
sem áður hafði verið óljós grunur, að
hann væri staddur í lífsháska,
— Hvar ertu? hrópaði ég, en berg-
málið kastaðist aftur til mín hæðnislega.
Dyrnar, sem vissu að kjallaranum
voru opnar. Ég fleygðist niður stigann,
þá . . .
— Hjálp
Þetta var rödd Barkers. Hjartað
barðist í brjósti mínu, er ég þaut niður
síðustu tröppurnar og inn í sjóðheita
gufuna.
Þarna var Barker fastur í kjallara-
horninu, og hnipraði sig upp við vegg-
32
inn, en yfir honum grúfði sig hinn
hræðilegi óvættur, sem nú var orðinn
á stærð við mann.
Dauft, suðandi hljóð barst að eyrum.
Plantan sveiflaðist fram og aftur með
útglennta fálmarana eftir skjálfandi
manninum. A leðjunni lá kramin kjöt-
og skinnhrúga. Það var Tom, persneski
kötturinn, marinn til dauða.
— í guðs nafni komdu með öxi,
hrópaði Barker, er hann sá mig. —
Fljótt.
Ég hljóp út. Á næsta lofti fann ég
stuttskepta kjötöxi og garðskóflu. Með
þessi vopn í höndum þaut ég niður og
það mátti ekki tæpara standa. Fálm-
arnir voru örskammt frá vini mínurnr
og sogpípurnar næstum því snertu við
honum, en úr þeim draup þykkur,
kvoðukenndur vökvi. Barker æpti upp
yfir sig í örvæntingu, og ég hjó með
skóflunni af öllu afli á háls ófreskj-
unnar.
Hún öskraði.
Skerandi örvæntingaróp, sem læsti
sig í gegnum mann.
Tvær sogpípur höfðu læst sig við
öxl Barkers, en féllu af henni um leið
og ófreskjan sveigðist að mér.
Ég lamdi hana í sífellu og stöðugt
kváðu við ópin frá henni. Ég henti öx-
inni til Barkers og með henni hjó hann
á fálmarana.
Það tók okkur fimm mínútur að slá
og brytja hana niður. Þegar Barker var
úr allri hættu, kom hann til mín og
þerraði svitann af andlitinu.
Hann nötraði.
— Það mátti, drottinn minn, ekki
tæpara standa, að þú kæmir, stundi
hann upp. — Ég hef verið hér niðri í
fjóra tíma. Fór snemma niður í morgun
til að sjá. hvernig eldinum liði, og varð
þá mjög forviða yfir því, hvað plantan
hafði vaxið yfir nóttina. Ég stóð í einu
horninu og var að athuga bogaljósin,
FALKINN