Fálkinn - 10.10.1962, Qupperneq 20

FIMM MÍN.
FYRIR
FRUMSÝNINGU
um klefa. Hann er hinn rólegasti og
þegar hann heyrir, að við erum blaða-
menn, segir hann:
— Þeir eru víst nauðsynlegir, —
líka.
— Hvernig líður yður eiginlega fyrir
frumsýningu?
— í kvöld, alveg prýðilega, segir
Lárus og hallar sér aftur á bak mak-
indalega í dívan, sem er- inni í klefan-
um.
— Eruð þér ekkert óstyrkur?
— Ég er það alltaf og það eykst með
árunum.
— Hafið þér nokkurn verndargrip á
yður, þegar þér farið inn á sviðið?
— Það er fullt af verndargripum, ég
hef einn.
— Nokkur hjátrú í sámbandi við
frumsýningar?
— Fullt af hjátrú.
— Eru leikarar kannski eins hjátrúar-
fullir og sjómenn?
Lárus leggur undir flatt og svarar:
— Eins og sjómenn, já, — því býst ég
við.
Við kveðjum Lárus og göngum inn
í næsta klefa. Þar sitja þeir Ævar Kvar-
an og Gísli Alfreðsson.
— Nokkuð óstyrkir?
Ævar verður fyrir svörum:
— Eftir að hafa leikið í næstum 25
ár, er nú mesti hrollurinn farinn úr
manni, en hann getur aldrei farið á
frumsýningu. Fyrsta innkoman er verst.
— Og er ekki hægt að lækna þennan
óstyrk?
— Ó, jú, en það er of hættulegt.
— Er kannski verst að debutera?
— Ég get sagt ykkur eitt, segir Ævar,
þegar ég kom fyrst fram, þá var ég
mjög nervus, en það nervusitet kom
dálítið annarlega fram og urðu fæstir
varir við það. Meðleikarar mínir voru
alveg hissa hvað ég var harður af.mér.
Nervusitetið kom nefnilega fram í
geispum. Það er, skal ég segja ykkur
alveg ágætt, því að geispar opna fyrir
raddböndin.
— Hvað segir Gísli um þetta?
— Ég er vissulega nervus, en óstyrk-
urinn leggst aðallega í fæturna á mér.
— Berið þér nokkurn verndargrip?
— Nei, ekki geri ég það, segir Gísli
og brosir, en það ríkir ýmis konar hjá- i
trú meðal okkar leikaranna. Til dæmis
má ekki blístra á sviðinu og svo er
ekki sama á hvaða degi æft er.
Við þökkum þeim Ævari og Gísla
fyrir spjallið og stikum stigann upp á
næstu hæð. Þar hittum við Bessa
Bjarnason.
— Sjáið þið mig núna strákar, segir
hann. Nú er maður loks orðinn sjötug-
ur.
Hann hleypur niður stigann, létt eins
og köttur.
Á ganginum rekumst við á Indriða
Waage og tökum hann tali.
•—■ Eru leikarar alltaf jafn óstyrkir
fyrir frumsýningu?
— Það er misjafnt, það fer eftir því
hver á hlut að máli. Hjá sumum fer
nervusitetið versnandi með aldrinum,
en eldist af öðrum.
— Er óstyrkurinn kannski meiri hjá
leikstjóra en leikara?
—• Alveg sama, held ég.
— Trúið þér á verndargripi, sem
sumir leikarar hafa með sér inn á
sviðið.
— Ég er laus við alla hjátrú. Ég veit,