Fálkinn - 10.10.1962, Side 37

PANDA DG SAFNARINN
MIKLI
Þrátt fyrir merki hinna frægu safnara, þekkti Egg-
ert ekki aftur klúbbfélaga sinn. „Ég . . . hm . . .
trúi ekki . . . ég get ekki komið nafninu fyrir mig,“
sagði Eggert hikandi. „Goggi góðgjarni, safnari,“ sagði
Goggi rogginn. „Ég brenn í skinninu eftir að kíkja
á safnið þitt, gamli refur.“ Þetta sannfærði Eggert
um, að hér væri félagi hans á ferð. Hann leiddi því
Gogga til húss síns alveg grunlaus. Panda var samt
ekki svo viss. „Ég hef aldrei heyrt, að þú værir safn-
ari, Goggi,“ sagði hann íbygginn. „Ég hef alltaf ver-
ið ákafur safnari,“ svaraði Goggi og bætti við svo
varla heyrðist: „ég safna seðlum.“
Eggert var að springa af monti, þegar hann sýndi
Panda og Gogga safnið sitt. „En þú átt tvennt af
öllu,“ sagði Panda undrandi. „Já, ég er tvöfaldur
safnari,“ skýrði Eggert út fyrir honum. „Ég safna
ekki dýrum eða sjaldgæfum munum, aðeins tveimur
af sömu tegund . . .“ „Hm . . sagði Goggi og var
augsýnilega strax farinn að missa áhugann á söfn-
uninni. Allt í einu komu þeir að vasa, sem stóð á
hillu. „Þetta er Mungó-vasi,“ sagði Eggert. „Ég
á aðeins einn, en ég er sannfærður um, að það eru
áreiðanlega til tveir. Ég mundi kaupa hinn á hvaða
verði sem væri.“ Nú lagði Goggi við hlustirnar. „Hvaða
verð sem væri,“ muldraði hann.
„Heitasta ósk mín er að eignast tvífara þessa Mungó
vasa,“ sagði Eggert safnari. „Já, hann virðist vera
hálf einmana innan um þessi pör,“ viðurkenndi Goggi.
„Ég hef leitað að tvífara hans um allan heim án ár-
angurs,“ sagði Eggert hnugginn. „Jæja, ég verð víst
að koma mér. Það hefur verið mér mikil ánægja að
rannsaka og skoða safnið þitt, gamli refur.“ Goggi
kinkaði kolli til Panda um leið og hann kvaddi Egg-
ert með handabandi. Hann bjóst til brottferðar. „Með-
al annarra orða,“ kallaði hann um hæl, „hvað viltu
gefa fyrir þennan?“ Eggert ljómaði af gleði, þegar
hann sá hlutinn, sem Goggi dró fram undan jakkan-
um. „Vasann, sem mig hefur alltaf vantað,“ hrópaði
hann ofsakátur.
FÁLKINN 37