Fálkinn - 06.07.1964, Side 25

Þetta skýli veitir
orðið lítið skjól.
Allir gluggar brotn-
ir og ekki
viðlit að halda
þeim við.
Hér hefur verið
gripið til þess
ráðs að negla
járn fyrir hliðar-
gluggana.
i Glögglega sést,
hvernig aurinn
hefur sletzt upp
á hliðarnar.
' Skýlin sem nú
eru byggð
eru opin að göt-
unni og allir geta
séð fyrir sér,
hvernig fólk
verður verkað, ef
það stendur inni
í þeim, er bíll
ekur framhjá.
er óvenjulegt, að helgi líði svo, að
ekki séu unnar meiri eða minni
skemmdir á þeim. Heyrnartækin rifin
burtu, skífan snúin af, að maður
minnist ekki á símaskrárnar, þær eru
stundum rifnar í tætlur, stundum er
þeim stolið. Og það þarf raunar ekki
helgi til. Það er frekar, að síminn á
Torginu fái að vera í friði, sennilega
af því, að þar er venjulega fólk á
ferli, en þó verður hann líka fyrir
barðinu á þessu fólki. Og þá má
minnast á einn enn. Við settum upp
einn sjálfssala við Linnetsstíg í
Hafnarfirði Reynslan af honum varð
slík, að við urðum hreinlega að leggja
hann niður.
Þið ættuð að renna niður að höfn,
það er ótrúlegt, að þar sé ekki eitt-
hvað í ólagi eftir helgina.
Við þökkuðum ívari fyrir greinargóð
svör og nokkrum mínútum síðar var
barið að dyrum hjá okkur. Þar var kom-
inn ívar Helgason í eigin persónu.
— Viljið þið ekki koma i biltúr strák-
ar? Ég var að líta á þetta og engu slíku
vant eru símarnir við höfnina í lagi.
En þeir hafa heimsótt Lækjartorgið í
nótt. .
Við ókum með honum niður á Lækjar-
torg. Þar inni í klefanum gaf á að líta.
Skífan og öll framhlið símatækisins
höfðu verið hreinsuð i burtu og leiðslu-
stubbarnir stóðu út í loftið. En síma-
skráin var enn á sinum stað. Hún er
bara búin að fá að vera í friði upp undir
viku þessi! sagði ívar og virtist hæst-
ánæpður með bann áraneur
Frá Lækjartorgi ókum við ves4o- á
Granda. Síminn þar var á sínum stað.
Veggir klefans voru allir útkrotaðir og
rispaðir og framhlið sjálfssalans var út-
krotuð, lakkið rispað af og leiðbeininga-
seðillinn rifinn af. — Þetta þykir nú gott,
sagði ívar. — En eins og ég sagði, þá hef-
ur þessi sími fengið að vera meira í friði
en margir aðrir. Þó kom það fyrir einu
sinni, að sjálfsalanum hérna var stolið í
heilu lagi og við sáum hvorki tangur né
tetur af honum meir. Ekki hafa nú þjófarn-
ir haft mikið upp úr krafsinu, þvi ný-
búið var að tæma kassann og sjálfsalann
getur enginn notað neitt.
Svo ókum við út á Ingólfsgarð. Þar var
símaklefinn miklu betur útlítandi, en síma-
skráin var horfin!
— Það er kannski bezt að við lítum á
einn fyrirmyndar sima að lokum, sagði
ívar, og við renndum að Sænska frysti-
húsinu. Þar hefur sjálfsala verið komið
fyrir í vistlegum klefa, til afnota fyrir
starfsfólkið, og þar var umgengni öll tíl
fyrirmyndar,
Það ætti að vera óþarfi að lýsa þvi með
orðum, hve alvarlegar afleiðingar slik
skemmdarstarfsemi getur haft i för með
sér. Tökum til dæmis hafnarsímana. Þar
í grenndinni eru slys tíð Við skulum segja,
að maður detti í sjóinn. Sjónarvottur er
að atburðinum. en einn sins liðs getur hann
ekkert aðhafzt. Það getur munað manns-
lífi. að strax sé hægt að ná sambandi við
lögregluna. Hann þýtur að símanum. Sím-
inn er bilaður — evðilagður af óbekktum
skemmdarvargi. Maðurinn verður að
hlaupa upp á lögreglustöð — og hiálnin
kemur of seint.
Fyrir svo utan það að slíkur skennu-
skamir kemur eðlilega i veg fvrir það að
fleiri siólfsalar séu settir udd á almanna-
færi til hagsbóta fyrir hr.voqrhúa.
Framhald á bls 29
FALm iniV
25