Fálkinn - 29.03.1965, Blaðsíða 32

TL-il
i&rr esu dönn
GEFJUN
KLV SEM DÚNN EN C.OUS BVOTT OO ÍCOSTAJ) MINM*
og kunni bezt við sig heima i
stofunni hjá konunni sinni.
— Þú lítur eitthvað svo
veiklulega út, sagði hann kvöld
nokkurt er þau ætluðu í veizlu
til Mþllers. — Það er kannski
bezt að við séum bara heima.
Ég hef lúmskan grun um að . ..
Hún vafði örmum um háls
hans. Bros hennar var þrungið
ástúð.
— Ég er ekki alveg viss,
sagði hún, — en ég held að við
verðum bráðum þrjú.
Þegar Pálína kom í heiminn,
varð gjörbreyting á öllu lífi
þeirra. Það kom strax í ljós, að
Mikael reyndist á allan hátt
fyrirmyndar faðir, en það tók
Maríönnu öllu meiri tíma að
falla inn í hlutverk móðurinn-
ar. Svo kom Sara litla inn í
líf þeirra eins og heil náma af
fjöri og lífsgleði. Hún passaði
nákvæmlega í vögguna, sem
Pálína hafði legið í, og Pálína
fékk sitt eigið herbergi í hinu
nýtízkulega húsi, sem hafði
kostað Mikael allt sitt sparifé
og gjörbreytt bankainnistæðu
Maríönnu. Og Maríanna, sem
aldrei hafði snert á nál og
tvinna, keypti sér nú saumavél
og saumaði gluggatjöld og
barnafatnað.
— Þú ert að verða hin full-
komna húsmóðir, sagði Mikael
dag nokkurn, — en þú mátt
ekki útslíta þér alveg mín
vegna, vina mín. Taktu þessu
með meiri ró.
Taka því með ró, einmitt
það. Hún var þegar farin að
sýsla við Róbert. Og þó að
Mikael virtist ánægður, þá
vaknaði hjá henni stöðugt vax-
andi óyndi og þrá fyrri tíma,
er hann tók hana í faðm sér og
hvíslaði að henni, að hún væri
það dásamlegasta á öllu jarð-
ríki.
AÉ því að hún hafði lofað
Mikael að hringja til
Mþllers, þá gerði hún það dag-
inn eftir, meðan hún óskaði af
( heilum hug, að þau væru upp-
tekin. Laugardaginn, nei, það
er klúbb-ball á laugardaginn,
sagði Mþller. Maríanna lagði
símatólið á með innilegum
feginleik og byrjaði á sinni
eigin áætlun.
Snemma á laugardagsmorg-
uninn fór hún til hárgreiðslu-
konunnar. f miðjum samræð-
um um, hvers konar greiðslu
hún skyldi hafa fékk hún skila-
boð um, að Róbert hefði dottið
niður af stól og fengið stóra
kúlu á ennið. Hún þaut heim
með handklæði vafið um hár-
ið, lagði plástur á sárið og
þurrkaði tárin úr augum
drengsins. Hárgreiðslan varð
ekki fullkomlega eins og hún
hafði hugsað sér, en hún var
ánægð með hana samt.
Mikael fékk grillað ostabrauð
í hádegisverð og var hálfleið-
ur yfir slysni sonar síns. Þau
ættu kannski heldur að vera
heima?
— Þú lofaðir, sagði Marí-
anna.
— Allt í lagi, en hvers vegna
vilt þú ekki segja, hver verð-
ur með okkur? sagði hann.
— Hvar er afmælisgjöfin
hennar Helenu? sagði Pálína og
plokkaði flís af ostinum.
— Afmæli? Er það í dag?
hrópaði Maríanna óttaslegin.
— Viltu passa þau minni,
meðan ég skrepp með Pálínu,
Mili;ael?
— Hvað verður þú lengi
burtu? Ég þarf að hitta við-
skiptavin í eftirmiðdaginn,
sagði hann ergilegur í bragði.
— Jæja, þá það. Þá Skal ég
sjá um þau. Maríanna lagði
kjól Pálínu og fór að leita að
minjagrip frá einhverri af leik-
ferðunum sínum.
— Heldur þú að Helenu
þyki gaman að þessu? sagði
hún og tók fram lítinn hníf
frá Finnmörk.
— Ég veit ekki, kannski svo-
lítið, sagði Pálína kurteislega.
Þá fór Sara að gráta, því að
hana hafði alltaf langað í
þennan hníf. Hvers vegna
þurftu þau endilega að gefa
hann?
Maríanna pakkaði hnífnum
inn og huggaði Söru með því
að hún fengi að fara í bíó í
staðinn.
— í dag? Sara hætti að gráta
og þurrkaði tárin úr augunum.
— Nei, ekki í dag, — ein-
hvern tíma seinna.
Þá fóru tárin að streyma á
nýjan leik, rétt eins og skrúf-
að hefði verið frá krana. Og
hún var svo ákaflega sorg-
mædd á svip, og Maríanna
sagði:
— Bíddu róleg, elskan,
kannski fáum við barnapíu
strax og Pálína er farin. Þá
getum við farið í dag.
— Þú gerir mig hamingju-
sama, sagði Sara hátíðlega.
— Þar fór draumurinn um
handsnyrtingu og andlitsgrímu
32
FÁLKINN
og fegurðarblund, hugsaði
Maríanna reiðilega.
ÁPRÍKÓSULITI shantung-
kjóllinn, sem verið hafði
innan um mölkúlur í fataskáp
reyndist vera of síður, svo hún
varð að nota þann litla, svarta.
Hún hafði fengið sér orkídeu
í hann og var að lakka negl-
urnar, þegar Mikael hringdi og
sagði að hann hefði farið inn
í bæinn með viðskiptavini.
Gætu þau ekki hitzt á Bristol?
Hún sat í fordyrinu og lét
sér leiðast, þangað til Mikael
stóð allt í einu við hliðina á
henni.
— Ertu búin að bíða lengi?
Framh. á næstu síðu.