Fálkinn - 09.08.1965, Blaðsíða 16

ekki seinna vænna að semja og flytja honum afmælis-
ljóð. Var það gert án mikillar undirbúningsvinnu. Fijóta
hér með glefsur úr þeim bálki:
Fyllist öll hans fyrirheit,
finni ’ann mergð af skvísum,
fái ætíð faðmlög heit
hjá fjalla og heiða dísum.
Gæfan sínum vefji væng
um veg hans langa ævi.
Fái hann bleikju og feitan hæng,
þá flest er bezt við hæfi.
Hylli sextugan hefilstjóra
heiðar og fjöll með kátum brag.
Hann eti og drekki á við fjóra
og yngist við sérhvern starfadag.
Var dágóður rómur gerður að kveðskapnum og sofn-
uðu menn um kvöldið, sáttir að kalla við guð og menn,
kannski að þeim undanteknum, sem um of hlustuðu
eftir annarlegum hljóðum heiðarinnar.
Á þriðja degi ferðarinnar var komið á Hveravelli og
dvalið þar næstu fimm nætur.
Hveravellir liggja við norðurrönd Kjalhrauns í litlu
dalverpi. Þar virðist geysileg orka bundin í iðrum
jarðar, en kemur að litlum notum. Uppleyst kísilefni
hafa myndað stóra ávala bungu. í henni er fjöldi
hvera, sem margir eru nafnlausir. Syðstur er Eyvindar-
hver. Þar á Fjalla-Eyvindur að hafa soðið matbjörg
sína, er þau Halla dvöldust á staðnum. Rétt hjá er
Eyvindarkofi, hraunsprunga, þar sem hlaðið hefur ver-
ið fyrir báða enda, síðan hefur trúlega verið saman
hlaðið þak úr hellum og hrís og mold ofan á. Aumleg
vistarvera, en þó trúlega fagnaðarrík útlögunum, sem
sóttu að þessum hlýja stað úr ördeyðu auðnarinnar,
sem var til allra átta, þegar skammdegi og hríðar
lögðust á eitt, til að tortíma því, er lífsanda dró.
Rétt hjó Eyvindarhver er Öskurhólshver. Bláhver
og Fagrihver eru mjög sérkennilegir.
Myndarlegt sæluhús er á Hveravöllum, sem Ferða-
félag íslands á. Er þar oft gestkvæmt um hásumarið,
því umferð um Kjalveg fer vaxandi með hverju ári sem
líður. Eitt kvöldið kom Karlakórinn Fóstbræður, eða
hluti af honum, ásamt betri helmingnum. Fararstjóri
var Hallgrímur Jónasson, kennari. Ekki vorum við
neitt sérlega glaðir yfir þessari heimsókn, því orðið
var áliðið og við flestir skriðnir í svefnpokana. En úr
þessu rættist von bráðar, því við hlýddum þarna á
hina ágætustu kvöldvöku, söng hjá kórfélögum og
draugasögur hjá Hallgrími.
En næsti dagur var sunnudagur. Þá skyldi líka
vinna, hvað við og gerðum fram á eftirmiðdaginn. Þá
þoldum við ekki mátið lengur, fannst ekki hægt að
eyða öllum tímanum í erfiði og svefn og skruppum á
jeppanum suður yfir Kjöl til Kerlingarfjalla. Því mið-
ur var veðrið ekki nógu gott og fjallasýn óskýr. En
við rýndum út yfir víðáttuna og ræddum fegurð og
friðsæld glampandi sumardaga á dýrlegum heiðaslóð-
um. í hugann komu einnig ógnir og skelfing hamstola
hríða, þegar náttmyrkrið þrýstir að örlúnum einmana
ferðalang. í því tilefni varð þessi vísa til:
Þó auðnin virðist helg og hrein
og heiðalöndin fögur,
suður á Kili blásin bein
birta voðasögur.
Og í hugann kom harmsaga Reynistaðarbræðra, sem
úti urðu við Beinhól, skammt norðan Kjalfells 1780,
ásamt förunautum sín.um með 180 fjár og 16 hesta.
Og það er ekki eina áminningin, um það bera fjölmörg
örnefni vitni: Mannabeinavatn, Dauðsmannsgil og
Draugaflá.
Þar sem hæst ber og vötn fara að falla til suðurs
heitir Geirsalda, kennd við Geir Zoega, vegamálastjóra,
sem var forseti Ferðafélags íslands í 22 ár. Þar hefur
félagið reist bautastein í minningu hans. Einnig er
þar hringsjá. Af Geirsöldu mun útsýni mikið og fag-
urt, en þess gátum við ekki notið.
Kalt var í veðri þegar við komum í Árskarð í Kerl-
ingafjöllum. Þar er sæluhús, sem Ferðafélagið á. Einn-
ig er þar nýreist skiðahótel, hin veglegasta bygging.
Og þarna var margt um manninn. Nýkominn var um
40 manna hópur, sem ætlaði að stunda þarna útivist
og skíðagöngur, félagar Fóstbræðra voru þar komnir,
auk annarra ferðalanga, m. a. vegagerðarmanna að
sunnan, sem skyldu laga veginn norður á Hveravelli.
Ekki dvöldum við þarna lengi, þó ókum við eins
hátt upp og komizt varð, upp undir skíðabrekkurnar.
Þó dimmt væri yfir og kalt, sannfærðumst við um feg-
urð og stórhrikaleik landslagsins, sáum t. d. í nokkrum
fjarska mergð hvera upp við jökulröndina. Þar sann-
aðist áþreifanlega að land okkar er krýnt ísi og eldi,
þessum mögnuðu máttarvöldum.
Tveim dögum síðar komu nokkrir þátttakendur
skíðamennskunnar til að baða sig í litlu lauginni á
Hveravöllum. Það var brúnn og hraustlegur hópur,
enda mun fátt heilnæmara, en dvöl þar efra við íþrótt-
ir og leiki.
Hugann seiða fell og fjöll
frammi í eyðihögum.
Vorsins leið er vörðuð öll
von og heiðum dögum.
Þegar við héldum til byggða, gerðum við það með
vissum söknuði. Þó nóg væri að gera alla dagana, var
alltaf eitthvað nýtt að sjá og reyna, sem við vildum
ekki hafa verið án.
Með hverju ári sem líður batnar vegurinn og þeim
fjölgar sem leggja leið sína yfir hálendið. í þurrka-
sumrum er Kjalvegur öllum fær. Nokkrar ár eru á
leiðinni, en þær voru nú mjög vatnslitlar, en geta verið
varasamar litlum bílum í rigningartíð.
Um leið og ég kveð ágæta ferðafélaga, verður mér
hugsað til jökulkrýndra fjallanna og víðáttunnar og
hlakka til næstu farar.
Hrútfellið gnæfir hamragrátt,
í hyljum lontur vaka.
Brosir hjá steini blómið smátt,
í brekkunni lóur kvaka.
Heyrist gaggið í gömlum ref,
grenlægjan heima bíður.
Bergmálar heiðanna huldustef
himinninn blár og víður.
FÁLKINN