Fálkinn - 20.09.1965, Blaðsíða 7

FYRSTA KENNSLUSTUNDIN
— Og nú skuluð þið ganga inn.
Það er Hreiðar Stefánsson kennari sem segir þessi orð
við um það bil þrjátíu sjö ára drengi og stúlkur, sem eru
að hefja skólagöngu sína.
Síðan hjálpar Hreiðar þeim að velja sér sæti, og lætur
þau standa við borðin. — Nú skuluð þið fá ykkur sæti
standa upp aftur, já og fá ykkur sæti aftur. Þá eruð þið
búin að læra þetta.
— Og nú skuluð þið standa upp og syngja. Hvað kunnið
þið? Við skulum sjá. „í skólanum, í skólanum er skemmti-
legt að vera“ Og börnin syngja þetta fyrst, svo tvö eða
þrjú lög til viðbótar. — Já. og nú skuluð þið fá ykkur
sæti aftur.
— Jseja, ég heiti Hreiðar Stefánsson, og á að kenna ykk-
Ur í vetur. Ög auðvitað yil ég fá að vita hvað þið heitið.
Þið skuluð rétta upp höndina um leið og ég nefni nöfn
-ykkar. A . .
:— Og munið þið nú hvað ég heiti? Rúmlega hálfur
bekkurinn rétti þá upp hönd, og þar á meðal bæði Anna og
Óíafur. ' ■
— Við skulum ekki byrja mikið á kennslunni í dag,
en ég ætla að segja ykkur stutta sögu, sem ég vona að
þið hafið gaman að. Síðan sagði Hreiðar þeim sögu af
■Öjálmari litla sem fékk skauta í afmælisgjöf, en var ekk-
ert sértega ánægður með þá af því að hann kunni ekkert
ekki minnst á þetta heima hjá Hjálmari, og Hjálmar lang-
aði ekkert á skauta. En einu sinni þegar Hjálmar var i
skólanum, bað kennarinn þá að rétta upp hönd, sem
ættu skauta. Af 26 í bekknum réttu tuttugu upp hönd,
en Hjálmar rétti ekki upp höndina. — En þetta er allt i
lagi, sagði þá kennarinn. — Ég get nefnilega lánað þeim
skauta, sem ekki eiga þá. Siðan áttu krakkarnir að koma
niður á tjörn seinna um daginn.
Þegar Hjálmar kom heim til sín sagði hann ekki orð...
— Af hverju sagði hann ekkert heima hjá sér? spyr Hreið-
ar. — Af því að hann var svo hræddur við að fara á skauta
segir einhver.. . heldur fór hann beint upp í herbergið
sitt. Litlu síðar kom mamma hans upp, og sá hvað Hjálmar
var niðurbrotinn. Þá sagði hún Hjálmari að hann skyldi
bara fara niður á tjörn, því hún vissi vel af hverju hann
var í svona leiðu skapi. Fyrst vildi Hjálmar ekki fara, en
að lokum fékkst hann til þess. — Og ég skal læra á skaut-
um, sagði hann.
Svo fór hann niður á tjörn, og kom alveg á réttum
tíma. Hann datt þegar hann fór að renna sér, en það
gerði ekkert til, vegna þess að margir aðrir duttu. Síðan
varð Hjálmar góður skautaniaður en alltaf er hann þakk-
látur mömmu sinni fyrir að hafa látið sig fara niður á
tjörn ..
Þetta fannst krökkunum góð saga, og Það sló þögn á
hópinn þegar Hreiðar lauk sögu sinni.
►
á skauta. Þá fór afi hans
með honum niður á tjörn.
— og hvar er tjörnin?
spyr Hreiðar. Margir rétta
upp hönd, og einhver
svarar: Niðrí bæ... til
þess að kenna honum á
skautum. En Hjálmar
datt þá og meiddi sig og
þá fóru margir stórir
strákar að stríða honum
fyrir það, hvað hann væri
mikill klaufi. Síðan var