Fálkinn - 20.09.1965, Blaðsíða 26

PENOL-
skólapenninn
er sterkur —
góður — ódýr.
Verð aðeins kr.
150.00.
Fæst í flestum
bókabúðum.
Heildsölubirgðir:
INNKAUPASAMBAND BÓKSALA H.F.
VEED V- BAR
KEÐJUR er rétta lausnin
Það er staðreynd að keðjur eru öruggasta vörnin
gegn slysutn í snjó og hálku.
WE E D keðjurnar
stöðva bílinn öruggar.
Eru viðbragðsbetri
og balda bílnum
stöðugri á vegi.
Þér getið treyst
Weed V-Bar keðjunum.
Sendum i pr.stköfu
um allt land.
Kiii.vn\^ ii.f.
Klapparstíg 25—27 — Laugaveg 168.
Sími 12314 — 21965 — 22675.
að ég yrði einn með systurinni.
En ég var ekkert hrifinn.
— Hvar hafið þið systir mín
kynnzt? spurði kvenpersónan
eins og hún væri að byrja yfir-
heyrslu.
— Það er langt síðan, svar-
aði ég og vonaði að hún léti
sér það nægja.
— Hvar þá, þér munið það
vonandi enn?
Ég varð að draga málið á
langinn.
— Viljið þér reykja? spurði
ég og rétti henni sígarettu.
— Ég reyki ekki, svaraði
hún. Ég vil ekki hafa reykjar-
lykt í húsinu.
— Þetta er skemmtileg íbúð,
sagði ég, mjög þægileg.
— Þér skuluð spara yður
þessa undankróka. Ég sé að þér
viljið ekki svara hvar þér
kynntust Anne. Það er eitthvað
grunsamlegt við þetta.
Ekki var hún heimsk, en litið
gagn var að því. í þessu kom
Anne inn. svo að yfirheyrslunni
var lokið.
— Storm vill ekki segja mér
hvar þið kynntust.
Anne roðnaði eins og telpu-
krakki.
— Það var fyrir tveimur eða
þremur árum suður í landi.
Var það ekki Knut?
— Jú, einmitt.
Mér þótti þetta ekkert spenn-
andi, og langaði mest til að
koma mér út, ef ekki hefði
verið Anne. Þess vegna spjall-
aði ég við systurnar í svo sem
hálftíma. Ég varð þess var að
Björg rak systur sína áfram
og þjakaði á ýmsa lund.
En er mér leiddist þófið
sagði ég við Anne:
— Eiginlega var það erindið
að segja fáein orð við þig eins-
lega. Gæti það ekki gengið?
Björg spratt upp og fór.
— Ég vissi alltaf að ég var
fyrir, sagði hún.
— Má spyrja yður einnar
spurningar, Anne, sagði ég
þegar Björg var farin. Viljið
þér losna við systur yðar til
þess að fá að vera í friði?
— Æi, mér leiðist stundum
svo mikið, stamaði hún. Björg
var ekki svona, en hún breytt-
ist svo mikið þegar hún missti
manninn. Ég hélt kannski. . .
— Róleg, en getum við ekki
orðið góðir vinir í staðinn.
Munduð þér vilja koma út með
mér í kvöld?
Hún hristi höfuðið.
— Óhugsandi. Ef Björg vissi
það . . .
— En þér eruð nógu gömul
til að lifa yðar eigin lífi.
— Já, en ég get ekki yfir
gefið systur mína. Skiljið þér
ekki...
Ég skildi hana vel. Anne gát
ekki slitið sig frá systur sinni,
en hana gat ég vel hugsað mér
fyrir konu. Systur hennar vildi
ég hins vegar ekki sjá. Og þó
að ég hefði fengið Anne hefði
hin alltaf verið inni á gafli hjá
okkur og til þess gat ég ekki
hugsað.
Hjónabandsskrifstofan vildi
víst gera eitthvað meira fyrir 1
mig til endurgjalds fyrir greiðsl-
una sem ég hafði innt af hendi.
Þess vegna var ég kynntur fyr- ^
ir Inger Lund, 36 ára, fríðri
og myndarlegri konu, sem þó
var ekki nein afburða fegurð-
ardís. Hún stundaði vinnu sem
ekki er algeng meðal kvenna,
hún var rafmagnsverkfræðing-
ur.
Við fórum á notalegt veit-
ingahús, og meðan hún rann-
sakaði matseðilinn, rannsakaði
ég hana.
Hún hafði vel lagað andlit,
blágrá skýr augu og dökkt hár
sem hárgreiðsludaman hafði ný-
lega komið lystilega fyrir. Hún
var í svartri drakt.
Ég pantaði í glös til að auð-
velda samtalið. Og í stað þess
að fara í kringum aðalatriðið
eins og köttur í kringum heitan
graut, þá kom ég strax að efn-
inu.
— Hvernig getur staðið á
því að jafn falleg kona og þér
eruð er ekki gift fyrir löngu?
— O-o, ég þakka. Hún brosti
dálítið feimnislega. Hún var
víst ekki vön að tala um sjálfa
sig. — Ég er líklega fráhrind-
andi, a. m. k. virka ég þannig
á fólk.
— En í yðar starfsgrein hitt-
ið þér svo marga menn.
— Já, en í minni vinnu er
ég yfirmaðurinn. Munduð þér
vilja gifta yður yfirmanninum?
— Sannast að segja mundi
ég ekki vilja það, en ég hef
aðra atvinnu, svo að við þau
vandkvæði sleppum við fyrir-
hafnarlaust.
Maturinn kom. Inger fylgdist
með þegar þjónninn skar steik-.
ina. Og hún renndi augunum
yfir hin borðin þar sem víða
sátu tvö og tvö. Svo leitaði hún
eftir mínu augnaráði. Hún virt-
ist kunna vel við sig.
— Það er einstaklega við-
kunnanlegt hér. Ég fer svo
sjaldan út. Ég hef víst farið
á mis við margt.
Yfir kaffinu var röðin komin
að mér. Ég sagði henni frg
starfi mínu, frá dóttur minni.
Hún virtist áhugasöm og spurði
margs, en spurði af mikilli hátt-
vísi.
26
FALKINN