Fálkinn - 20.09.1965, Blaðsíða 24

— Hvað finnst þér, Móna, væri ekki
gaman að fá aftur mömmu á heimilið?
— Jú, ef hún er góð, þá...
Ég átti marga góða vini, en það var
yfirleitt gift fólk, og það yrði naumast
um það að ræða að ég kynntist nokkru
konuefni þar. Fyrir því ákvað ég að
leggja út í það ævintýri að leita til
hjónabandsmiðlara. Það var ekki auð-
velt. Ég hafði ekki minnsta grun um
hvernig slíkt fór fram. En það reyndist
ofur einfalt. Venjulegt hús í hliðargötu,
nafnspjald á hurðinni, ekkert sem benti
til að hér væri hægt að kaupa aðgöngu-
miða að paradís.
Kona í grárri drakt kom til dyra.
— Gerið svo vel, herra Storm.
Skrifstofan var hversdagsleg, djúpir
stólar, skrifborð, teppi. — Hafið þér
konu með einhverjum sérstökum ein-
kennum í huga? spurði hún er hún
var sezt við skrifborðið.
Ég varð dálítið utan við mig.
— Ég hafði nú ekkert hugsað um
sérstaka tegund. Ég hafði bara hugsað
mér góða og myndarlega stúlku, sem
hefði lag á að hæna dóttur mína að
sér.
— Hvað vilduð þér hafa hana gamla?
— Milli þrítugs og fertugs.
Hún kinkaði ánægð kolli.
— Gott, flestir menn á yðar aldri
kjósa sér konur innan við þrítugt.
— Ekki ég.
Hún fór að leita í skránum hjá sér.
— Vilduð þér segja mér eitthvað um
fjármálin?
Hún spurði eins og af tilviljun.
— Ég er enginn milljónamæringur,
en hef samt sæmilegar tekjur.
Það leit út fyrir að hún væri ánægð.
Svo ræddumst við nokkra stund við,
áður en ég fór og hún lofaði að láta
mig fljótlega vita.
EGAR eftir fjóra daga sátum við
Kari saman á veitingahúsi. Við
vorum kynnt á hjónabandsskrifstofunni.
Hún var þrítug, fríð, alvörugefin, eitt-
hvað einkennilega þungbúin. Hún hafði
verið loftskeytamaður á skipi og séð
mikið af heiminum, en síðustu árin
hafði hún þó haldið sig við þurrlendið.
— Sjómennskan er þreytandi til
lengdar. Og svo kom dálítið fyrir__
— Eitthvað sérstakt?
í stað þess að svara bað hún um
sígarettu, tók nokkra reyki og skipti
svo alveg um umræðuefni.
— Þér hafið ekkert sagt mér um
yður sjálfan, sagði hún. Það var vist
ætlunin að við kynntumst.
Satt var það, en hún hafði svo sem
ekkd sagt mikið sjálf heldur. Já, því
skyldi ég ekki leysa frá skjóðunni. Svo
sagði ég henni um verkstæðið, um fólks-
vandræðin, um hagi mína almennt.
Hann er ekkert sérstakt
kvennagull, og hann dreym-
ir ekki um kvikmyndafrægð.
Það sem hann óskar sér er
góð kona, sem vill ganga
sjö ára dóttur hans í
móðurstað. Vegna fyrir-
greiðslu hjónabandsmiðlun-
arskrifstofu og gegnum aug-
lýsingar hittir hann margar
konur... en getur hann
hugsað sér að giftast nokk-
urri þeirra?