Fálkinn - 28.03.1966, Qupperneq 14

14
FÁLIONN
/"'<ETA mennirnir í raun og
veru „rætt saman í hug-
anum“, haft samband sín á
milli án þess að nota hin venju-
legu skilningarvit? Margir hafa
frá upphafi vega orðið fyrir
undarlegum atburðum og álit-
ið það mögulegt, og nú eru
vísindamenn, aðallega í Sovét-
ríkjunum og Bandaríkjunum,
nánast sannfærðir um, að hugs-
anaflutningur geti átt sér stað..
Öldruð frú í Californíu, Mrs.
Bernstein, var bæði undrandi
og óttaslegin. Hún lá í rúminu
á mörkum svefns og vöku,
þegar hana dreymdi eins konar
draum. Hún hafði greinilega
„séð“ lítinn dótturson sinn,
sem lá dúðaður í vöggu sinni
og var að kafna í sængurföt-
unum.
Hún kveikti í skyndi á
náttborðslampanum. Klukkuna
vantaði kortér í fjögur um
morguninn. Skelfing hennar
magnaðist, því að úr draumi
sínum mundi hún, að líf barns-
ins fjaraði út.
Dóttir hennar og tengdason-
ur bjuggu í öðrum hluta borg-
arinnar. Hún hikaði ofurlítið
við að hringja til þeirra á
þessum tíma nætur... en at-
burðurinn hafði verið svo ljós-
lifandi, að hún varð að taka
sér eitthvað fyrir hendur. Þess
vegna valdi hún með styrkri
hendi númer dóttur sinnar á
símanum.
Svo ótrúlega vildi til, að
tengdasonur hennar svaraði
nærri samstundis. — Hvers
vegna í ósköpunum hringir þú
á þessum tíma? spurði hann.
-— Hugið að barninu undir
eins, sagði hún. — Hann er að
kafna.
— Já, það er rétt, svaraði
tengdasonurinn. — Við erum á
fótum -— við heyrðum til hans.
„Draumur“ hennar hafði þá
verið veruleiki. Á einhvern
undarlegan hátt hafði hún
„séð“ barnabarn sitt á sömu
stundu og nærri hafði farið illa
fyrir því.
Hafði hún í raun og veru
fengið ákaft hugskeyti frá litla
dóttursyninum í gagnstæðum
borgarhluta? Við getum senni-
lega verið sammála um það að
heldur ótrúleg tilviljun hefði
það verið, að draumur ömm-
unnar og hið óhugnanlega at-
vik, sem kom fyrir barnabarn
hennar, skyldi bera upp á ná-
kvæmlega sama t-irna.
Þessi tegund atburða, þar
sem einstaklingur virðist bein-
línis geta „tekið á móti“ hugs-
unum annars, hefur komið vís-
indamönnum til að líta alvar-
legri augum á fyrirbæri eins
og hugsanaflutning. Dr. J. B.
Rhine og kona hans, sem einn-
ig er læknir, hafa síðustu
þrjátíu ár safnað og rannsak-
að meira en fimm þúsund til-
felli af þessu tagi. Þau hafa
komizt að þeirri niðurstöðu, að
reynsla frú Bernstein sé síður
en svo sjaldgæf... heldur séu
slík atvik sýknt og heilagt að
koma fyrir ósköp venjulegt
fólk undir ósköp venjulegum
kringumstæðum. Fólk, sem er
nátengt hvort öðru, eins og t. d.
hjón, mæðgur o. s. frv. verður
þess oft vart, að það veit fyrir-
fram hvað hinn aðilinn ætlar
að segja.
Dr. Stephen Abrams, sem
lært hefur við Chicago háskóla,
hefur m. a. verið í Sovétríkj-
unum, þar sem hann hefur
uppgötvað, að sovézkir vísinda-
menn eru sannfærðir um, að
hugsanaflutningur geti átt sér
stað milli tveggja einstaklinga.
Þeir hafa getað sannað, að til
séu „bylgjur", sem flutt geti
hugsanirnar frá einum manni
til annars. Þeir álíta, að það
séu elektro-segulbylgjur.
Fólk fer hjá sér, þegar um
er að ræða þess konar dular-
fulla reynslu, og veitist oft erf-
itt að tala um hana ... en vís-
indamennirnir þurfa á slíkum
upplýsingum að halda til þess
að geta brugðið nýju ljósi yfir
það, hvernig hugsanaflutningi
er háttað.
Sígilt dæmi um hugsana-
flutning er saga, sem kona
undirforingja eins í ameríska
hernum sagði dr. Louise Rhine.
Eiginmaður frúarinnar hafði
verið fluttur á skip í sérstakri
flotadeild, og þetta gerði hon-
um erfitt um vik að halda sam-
bandi við heimili sitt og fjöl-
skylduna í Florida. Þetta varð
kvíðafullt tímabil í lífi frúar-
innar ungu. Vikum saman
frétti hún ekkert af manni sín-
um. Svo var það snemma morg-
uns í maímánuði, að hún varð
fyrir kynlegri reynslu.
— Ég vaknaði allt í einu fyr-
ir allar aldir, segir hún sjálf,
og ég hafði það mjög greini-
lega á tilfinningunni, að mað-
urinn minn væri í herberginu.
Þetta var í afturelding, og það
var rökkvað í herberginu, en
mér fannst bjart eins og um
hádag væri. Ég sá manninn
minn koma inn um dyrnar,
hann gekk að rúmi mínu,
brosti, hélt síðan áfram gegn-
um herbergið óg staðnæmdist
við vögguna, þar sem litli son-
ur okkar svaf. Svo kom hann
aftur að rúmi mínu.
— En skyndilega var hann