Verkalýðsblaðið - 01.07.1976, Blaðsíða 1

2.ÁRG.
"VELí'ERBARRlKIÐ" LEIBIR
ATVINNULEYSI YEIR VERKA-
FÖLK. ATVINNUASTANMÐ
FER VERSNANDI MEÐ HVERRI
VIKU.
ARÐRÆNDIR OG KÚGAÐIR ALLRA LANDA SAMEINIST!
MÁLGAGN EININGARSAMTAKA KOWIIVIÚWISTA (MARX- LENÍWISTfl)
6og7.™. 1976
------
INNI í BLAÐINU:
ALÞÝÐUMENNING
HÚSNÆOISMÁL
MJÓLKURBÚDA-
MÁLID
ALÞÝOUVÖLD Í
ALBANÍU
HTVMNUIIYSI
AFTURHALDSRlKISSTJÖRN GEIRS HALLGRIMSSONAR OG ÖLAFS
JÖHANNES SONAR IÆTUR EKKERT TÆKIFÆRI UR GREIPUM RENNA
TIL AD SELJA LANDIÐ OKKAR OG AUÐÆFI ÞESS. HVER EIN-
0KUNARAUÐHRINGURINN A FÆTUR ÖDRUM ER BOÐINN VELKOM-
INN AD SETJA UPP STÖRIÐJU HERLENDIS. 200 MlLNA FISK-
VEIÐILÖGSAGAN ER MED SAMNINGUM VIÐ BRESKT OG V-ÞfSKT
EINOKUNARAUDVALD GERD AD PAPPIRSPLAGGI EINU SAMAN.
ISLENSKT OG ERLENT AUÐVALD FÆR AD HALDA AFRAM RAN-
YRKJU SINNI A FISKISTOFNUNUM OG ÖÐRUM AUÐÆFUM LANDS-
INS. ISLENSKA EINOKUNARAUÐVALDIÐ OG RlKISSTJÖRN ÞESS
KEMUR KEMUR AR SINNI VEI, FYRIR BORD - ÞAD HIRDIR STÖR-
GRÖÐA AF LANDSÖLU OG EIGIN RANYRKJU. RAÐIST ER AD AL-
ÞfÐUNNI MEÐ STÖRFELLDARA KAUPRÁNI EN NOKKRU SINNI OG
TILVERUGRUNDVELLI HENNAR ALVARLEGA ÖGNAD MEÐ GEGNDAR-
LAUSRI RANYRKJU.
EiKEM i Hvamrfi
Sjá bls. 2
IfrA BORÐEYRARDEIIDINNI 1934. KREPPAN MAGNADI ATVINNU-
ILEYSI OG ATVINNUREKENDUR VÖRDU SJÖÐI SlNA MEÐ KYLFU-
IVÆDDU HVITLIÐAHYSKI. VERKAFÖLK BARDIST FYRIR LlFSBJÖRG
lOG VINNU. FORUSTA KOMMÖNISTA OG SAMHUGUR STETTARINNAR
Ifærdi henni MARGAN SIGURINN. NU harðnar kreppan enn A
Iní.
Nú er ljóst að kreppu-
einkenna er farið að gæta
svo um munar meðal vinn-
andi fólks. Laun hafa
hækkað um 20 - 30i° á
síðustu 16 mán. en verð-
bólgan hefur verið marg-
falt meiri. Síðustu og
ósvífnustu verðhækkanir-
nar á matvöru, þjónustu
og orku hafa fyrir löngu
| náð vísitölunni upp fyrir
"rauða strikið" samstarfs
mannanna úr ASI og Vinnu-
veitendasambandinu. En
|úr herbúðum ASl heyrast
bara "vamaðarorð" til
atvinnurekenda - nú nálg-
ist vísitalan "rauða
Istrikið" - en ekkert
|herútboð til verkafólks
og aljiýðu og þaðan af
síður skipulagning bar-
áttu. Lífskjör fólks
I versna óðum og vinna
minnkar í mörgum iðn-
]greinum og starfsgreinum
yfirleitt. ASl-forystan
ber engu að síður ábyrgð
helsta orsök kreppunnar
er einmitt arðránið með
offramleiðslu og lágu
kaupi, afhjúpa uppsagn-
ir kúgun auðvaldsins
betur en margt annað.
En hvað er hægt að
gera?
ASl-forystan og allir
borgaralegu stjómmála-
flokkamir, að meðtöldu
Alþýðubandalaginu, heimta
.að verkafólk "skilji vanda
þjóðarbúsins." Þessi
samvinnuöfl með stéttar-
andstæðingnum segja að
"allir verði að bera
hluta af byrðunum."
Þeirra svar er: engin
barátta, heldur stuðn-
ingur við íslenska "at-
vinnuvegi" - þeir styðja
núverandi kaupránsstefnu,
ef atvinna helst - eins
og sagt er. Og til að
fela innihald stefnunnar
ystan (á þing- og nefnda-
kaupi) aukinn ríkisrekst-
ur sem "sósíalisma". Ný
Slippstödin Akureyri:
fiVERKFALL
IÐNNEMA
I APRlLEINTAKI VERKALYDSBLADSINS VAR GETIÐ BARATTU
IÐNEMA I SLIPPSTÖÐINNI A AKUREYRI FYRIR HÆRRA KAUPI.
HAFÐI Í>A ALLNOKKUÐ AUNNIST MEÐ AKVEÐINNI KRÖFUGERÐ
OG ALMENNRI SAMSTÖÐU UM HANA.
á þessum árásum á vinnandi "vinstri" stjórn er allra
fólk en stórauðvaldið og
atvinnurekendur. Hún er
jafn eindreginn andstæð-
ingur okkar og burgeis-
i amir. Samfara minni
kaupgetu, gægist vofa at-
vinnuleysisins úr gáttum.
IKonur í fata- og fiskiðn-
aði fá uppsagnarmiða
fyrstar allra, síðan iðn-
Iverkafólk. Skólafólk er
látið hrekjast atvinnu-
laust um götur, en fyrstu
Imerki landfiótta eru aug-
ljós. A sama tíma eykst
velta margra fyrirtækja
meina bót hjá þeim. En
hvorki stéttasamvinnu-
fólkið eða atvinnurekend-
ur eru almáttugir. Smá-
verkföll, aðgerðir 1. maí,
aukið fylgi marx-lenin-
ista og hundsun á skipun-
um ASl-forystunnar, eru
merki vaxandi andstöðu.
Vinnandi fólk verður
að skipuleggja andstöðu-
lið í■stéttarfélögunum,
hefja pólitískt starf og
skipuleggja baráttu í and-
stöðu við stéttasaimvinnu
gegn uppsögnum og at-
og allir helstu auðhringirvinnuleysi. Félagar
á borð við EIMSKIP, FLUG-
LEIÐIR og SIS stórjuku
Ifjárfestingar og gróða
sinn á árinu.
[hetta hefst með kauprán-
inu og alls kyns "sparn-
|aðaraðgerðum." Ein sú
algengasta'er sú að reka
Ivinnufólkið á dyr, í
þeim tilgangi að "forða
fyrirtækinu frá gjald-
þroti." Og þegar svo
þess fólks, sem verður
fyrst fyrir barðinu á
þessari "hagræðingu" at-
vinnurekenda geta vissulega
skipulagt mótmælaaðgerðir
og vinnustöðvanir á vinnu-
stöðum. Reynslan sýnir,
að baráttan og dugmikil
forysta færir sigur. Það
er fjöldinn sjálfur, sem
býr yfir úrslitaflinu.
SKIPULEGGJUM BARATTU GEGN
atvinnuleysi og uppsögnum;
Það hafði náðst
rúmur helmingur þeirra
hækkana er krafist var
umfram það kaup er at-
vinnurekandinn bauð að
fyrra bragði. En iðn-
nemar skoðuðu kröfur
sínar sem hógværar og
ásettu sér að hafa þær
fram í heild. Er Gunnar
Ragnarsson forstjóri lýs-
ti yfir, að hann hefði
sagt sitt síðasta orð,
en nemar nokkrum sinhum
hótað að grípa til að-
gerða lögðu þeir svo
niður vinnu á hádegi
mánudag 27apríl. And-
staða þeirra var þá nærri
alger og var Slippstöð-
in h/f vængbrotin og
afkastalítil þann dag
svo ekki sé meira sagt.
Forstjórinn hélt ræðu
yfir nemunum en þeir
aftur á móti héldu hóp-
inn og sömdu dreifibréf
og eins fréttatilkynningu
er hljóðaði svo:
FRETTATILKYNNING
Iðnnemar í Slippstöðinni
leggja niður vinnu.
Undanfarin hálfan annan
mánuð höfum við iðnnemar
í Slippstöðinni staðið í
málaþófi út af kjörum
okkar. Astæðan er sú að
samningarnir I.N.S.I.
frá mars sl. tákna stór-
fellða kjaraskerðingu
(tvö fyrstu árin beina
krónulækkun;). Þessum
samningi var samhljóða
hafnað á almennum fimdi
iðnema, enda hafði I.N.S.-
I. ekki aflað sér neins
samningsumboðs iðnema-
félagsins hér. Slippstöð-
in bauð þá kjör hliðstæð
þeim sem áður höfðu verið,
en við iðnnemar settum
fram kröfur, sem þýddu ca.
5$ hærra kaup en þetta til
boð gaf. Er sýnt var, að
við myndum halda kröfum
okkar til streitu brást
forstjórinn hinn versti
við og hótaði þeim mönnum
uppsögn, er ekki mættu til
vinnu að hálfs dags um-
hugsunarfresti liðnum.
Notuðu iðnnemar þann
hálfa dag til að rölta
um svæðið í hóp og styrkja
sinn málstað meðal vinnu-
félaganna..Við höfum lýst
því yfir, að aðgerðunum
ljúki ekki fyrr en sigur
vinnst.
Iðnnemar í Slippstöðinni
h/f Akureyri.
Forstjórinn notaði sem
sagt hina vinsælu aðferð
að "deila og drottna" með
því að hóta hinum "óhlýðnu"
öllu illu, en þeim er sk-
ærust úr leik og mættu
næsta morgun lofaði hann
fyrirgefningu. 1 viðræðum
nemana við sveinana þennan
dag var ljóst að samúð
þeirra með aðgerðinni var
takmörkuð.
Samhljóða var samþykkt
að mæta en hefja ekki vi-
nnu. Iðnemahópurinn var
baráttuglaður þennan dag
en yfirmennirnir æstir og
ráðalausir. Næsta morgun
hélt verkfallið áfram.
Þó höfðu hótanir forstjór-
ans haft viss áhrif.
Nokkrir beygðu sig þó ekki
fyrir meirihlutanum og .
fóru einir sér í það að
vinna en "fara sér hægt'J
Er stuðningur sveina
jókst ekki en sundrung
nemanna Varð meiri var
aðgerðin dæmd. Eftir
vinnutíma kallaði for-
stjóri saman áfund og
gaf mönnum nýjan frest
til morguns til að sjá
að sér. A miðvikudags-
- morgun mættu iðnemar til
vinnu. Jafnframt dreifðu
þeir yfirlýsingu, þar
sem segir m.a.:
"Aðgerð iðnnema er
leyst upp og töpuð.
Ljóst var seinnipartinn
í gær, að samstaðan hafði
veikst svo að grundvöll-
ur áframhaldandi aðgerða
var brostinn.
"Réttur" okkar er
annars sá, að þiggja
krónulækkanir frá samn-
ingum INSl (meðallaun
ca. 56.000 krónur á mán-
uði miðað við unninn
tíma - samið var án
fyrirvara), eða þiggja
það, sem atvinnurekand-
inn skammtar af "mann-
gæsku" sinni einni.
Utkoman og lærdómar;
Með góðri samstöðu um
kröfugerð og hótun um
aðgerðir náðist u.þ.b.
helmingur af kröf-um
okkar fram. En af hverju
mistókst sjálf aðgerðin
ag hvaða lærdóm getum
við dregið af því?
a) Innri sundrung í
liði iðnnema.
b) 1 baráttunni sýndu
sveinar málstað okkar
afar takmarkaðan skiln-
ing (með heiðarlegum
undantekningum þó), en
áróðri forstjórans óhóf-
lega mikinn.
c) Aðstaða okkar iðn-
nema, sem og annars verka-
fólks, til að brjóta ís-
inn, er erfið þegar hefð
er komin á að afgreiða
öll kjaramál í embættis-
mannabákni í Reyjkavík.
Við iðnemar þurfum að
setja kröfur okkar hærra
og efla baráttu okkar
fyrir þeim. Látum ekki
"yfirboðarana" simdra
okkur";;;
Þörf aðgerð og góð
reynsla.
Aðgerð iðnema var
þeim dýrmæt reynsla.
Hún sýndi fram á nauð-
syn samstöðunnar og það,
að engin linkind dugif;
Aðgerðin var tákn um
vaxandi óánægju .iðnnema
með sín eymdarkjör.
Kjör iðnema almennt hafa
þó versnað mun meir en
frh.bls.2