Stúdentablaðið - 01.12.1996, Síða 16

16
DESEMBER 1996
STUDENTABLAÐIÐ
Huldar Breiðfjörð er í Hskólanum og einmitt þess vegna fékk
Stúdentablaðið að gægjast í dagbókina hans.
Vika í lífi
Hskólanema
Svona mánudagur
Gamli maðurinn sem situr fyrir aftan mig í
strætó hefur borðað Hkarl í morgunmat. Og af lykt-
inni að dæma á hann eftir að kyngja síðasta bitan-
um. Hver borðar Hkarl í morgunmat? Bjöm Bjama-
son er í bláum latexsamfestingi með sólgleraugu og
sér ekki á tölvuskjáinn. Ef garrúi maðurinn sem sit-
ur fyrir aftan mig í strætó borðaði ekki Hkarl í
morgunmat þá; a) borðaði hann Hkarl í kvöldmat
alla síðustu viku og tannburstar sig aldrei b) einhver
meig upp í hann. Eg sný mér við. Gamli maðurinn
er Jaws og uppi í honum glittir í hálftugginn Bjöm
Bjamason.
Ég vakna við að ég er orðinn of seinn í skólann.
Sjálfan Hskólann. Þessa verst reknu stofnun ríkis-
ins. Þessa mestu STOFNUN landsins. Þetta graf-
hýsi þar sem nokkur þúsund manns koma saman á
daginn og kyija: „Ég glósa, þess vegna er ég.“
Svona.
Hskólanám er eins og að láta reka kústskaft upp
í rassgatið á sér. Þegar skaftið er allt komið inn, og
allt þetta well articulated bullshit sömuleiðis, og
hausinn snertir kinnamar, þá er maður útskrifaður.
Kannski þess vegna sem Hskólanemar em alltaf
svona spenfir. Og ég svosem engin undantekning.
Svosem.
Nema.
Kannski.
Að maður verður stundum aðeins leiður á
þessu bend over-dæmi. Á svona analdemísku
námi. Og þá er náttúrlega bara að skrópa. Skrópa
á að láta sópa þessum sannindum inn í sig. Og
skella sér í bæinn.
Þar sem ég sat á bekk á Ingólfstorgi og reykti
kom geðsjúklingur gangandi og settist við hlið-
ina á mér. Fljótlega heyrði ég hann trúa sjálfum
sér fyrir því að hann þyrfti að hætta að reykja,
sem var frekar furðulegt þv/ ég var einmitt að
hugsa það sama þegar hann færði þetta í tal við
sjálfan sig.
Mér fannst eins og ég væri þessi hann sjálfur
sem hann var að tala við. Ég væri hann sem
væri samt ég. Við mnnum einhvem veginn
saman og ég stóð mig að því að færa mig um
set frá honum á bekknum. „Þú ert að verða
geðveikur," hugsaði ég. Sem hann var. „Og
hann gerir sér grcin fyrir að hann þurfi að
hætta að reykja," eins og ég. Hann sníkti af
mér sígarettu og ég gaf honum pakkann og
ákvað um leið að hætta að reykja. Svo reykti
hann við hliðina á mér meðan ég sagði við
sjálfan mig að ég yrði að hætta að reykja. En
fljótlega gafst ég upp og sníkti af honum síg-
arettu úr pakkanum sem nú var orðinn okkar.
Síðan reyktum við þama eins og geðsjúkling-
ar hlið við hlið og hugsuðum um að við yrð-
um að hætta að reykja.
LÍFIÐ EFTIR B.A.-SYNDRÓMIÐ; Sú
tilhneiging Hskólanema að lifa í þeirri trú að
allt breytist, lífið byiji fyrir alvöm og verði
miklu meira spennandi þegar B.A.-prófmu
hafi verið landað. Þannig sættir neminn sig
við Hskólanámstímann, sem honum fmnst
óspennandi, með því að telja sjálfum sér trú
um að þetta sé bara nokkurs konar millibils-
ástand áður en allt byrji fyrir alvöm.
Þannig þriðjudagur
Fyrir framan upplýsta aðalbygginguna er
Bjöm Bjarnason að breika í bláum latexsamfest-
ingi. Risastór skuggi Bjöms skrykkjast yfir aðal-
bygginguna. Á grasflötinni fyrir framan standa
þúsundir Hskólanema í gæsaskít upp að hnjám og
fylgjast agndofa með. Bjöm réttir út handleggina og
lætur slöngu liðast yfir framhlið aðalbyggingar.
Bjöm breikar meira.
Hann leikur vélmenni og lætur það ganga yfir
framhlið aðalbyggingar. Bjöm leikur vélmenni
vel. Og Bjöm breikar meira og gengur tunglgang
afturábak yfir aðalbygginguna. Og aftur til baka.
Bjöm Bjamason breikar meira og leggur hend-
umar á ósýnilegt gler og snýr sér á bakinu og
svo hratt að hann flýgur upp í loft eins og þyrla.
Hann sveimar í hringi yfir Háskólanemunum og
vinkar. Það stendur NETMAN framan á bláa
latexsamfestingnum. Hann sveimar í fleiri
hringi og dregur módem upp úr poka og dreif-
ir yfir Hskólanemana. Módem. Bjöm Bjama-
son dreifir mörg hundmð módemum yfir
Hskólanemana. Og þau svífa til jarðar. Mörg
hundmð módem svífa til jarðar eins og snjó-
kom. Bjöm brosir og hann vinkar og flýgur
burtu og hverfur. Hskólanemamir vinka til
baka.
Kannski er það út af draumnum, en ég
byija daginn á að tékka á tölvupóstinum
mínum.
Tvö ímeil: „NÁMSLÁN em HERÓÍN
HSKÓLANEMANS! Kveðja - Þórir“
„SKOÐANIR ERU BINDANDI! Kveðja
- Þórir"
Imeil-svar:
„SKOÐANIR ERU EINS OG HERÓÍN.
VANABINDANDI. K - H“
I strætó á leiðinni í skólann sit ég fyrir fram-
an gamlan mann sem hefur borðað Hkarl í
kaffitímanum. Ég er berdreyminn. Það er
samt bara fínt í strætó og ég er að komast í
netta vímu af lyktinni sem gamli maðurinn
andar svona skemmtilega í hnakkann á mér
þaðan sem hún skríður sjálf upp í nefið. Við
hliðina á mér situr alskeggjaður verkamaður
og þegar hann rekur augun í skólatöskuna
mína spyr hann:
„Ertu í HÍ?“
,Já.“
„Hí á þig.“
„Ha?“
,JIÍ, á þig.“
Ég brosi og hann byijar að tala um pólitík og
þetta svokallaða góðæri og nýja strætókerfið og
þjóðfélagsmálin og. Ég leyfi honum að þenja
sig, hlusta með öðru eyranu, og kinka kolli vin-
gjamlega öðm hveiju. Með öðmm orðum, ég
stend mig að því að sýna akademískt tillit.
Akademískt tillit: Mjög algengt meðal Hskóla-
fólks. Nemenda, kennara og frœðimanna. Dœmi:
Hskólamanneskjan er stödd í fjölskylduboði og
hlustar á ómenntaðan œttingja viðra skoðanir sín-
ar á pólitík eða þjóðfélaginu. Hskólamanneskjunni
finnst það hull sem œttinginn segir en ákveður að
rökrœða ekki við hann heldur bara leyfa honum að
klára, fœra sig „niður á" sama plan og taka góð-
látlega undir. Það þýði hvort eð er ekki að rökrœða
við hann þvíþetta er ekki „ígrunduð“ skoðun. Svo
er þetta eflaust bara eitthvað sem hann hefur heyrt
í útvarpinu eða vinnunni.
Oft brýst akadenu'skt tillit út í svokölluðu öfugu
snobbi og einhvers konar ofumœsheitum við starfs-
fólk eins og stöðunuelaverði, bensínafgreiðslumenn
og húsverði. Hskólamanneskjan gerir sérfar um að
spjalla aðeins við þannigfólk svona svipað og póli-
tíkus sem sýnir að hann er „maðurfólksins".
Hskólamanneskjan gerir svo góðlátlegt grín að
viðkomandi nœst þegar hún hittir aðra Hskóla-
manneskju. Þœr skilja hvora aðra, brosa í kampinn
og þurfa ekki einu sinni að hafa orð á því að við-
komandi hafi auðvitað bara verið „ illa upplýst-
ur“.
Þegar ég geng inn á skólalóðina breytist and-
rúmsloftið. Það verður þykkara. Þeir sem em
ekki í skólabúningnum - trefill, flauel/rúskinn
og oft gleraugu - em mjög svipað klæddir. Ég
stíg í gæsaskít.
ÉG-ER-ÖÐRUVÍSI-EN-ÞIÐ-OG-ÞESS-
VEGNA-Á-ÉG-EFTIR-AÐ-SPJARA-MIG-
SYNDRÓMIÐ:Algeng hugsun meðal
Hskólanema. Kemur upp þegar neminn er
leiður í tímum og lítur yfir samnemendur
sína. Þetta er misskilningur hjá Hskólanem-
anum, því á meðan hann er að hugsa þetta
em að minnsta kosti fimm samnemendur
hans að hugsa það sama. Það em allir frekar
eins.
Frekar miðvikudagur
Ég sit í tíma. Og kennarinn stendur og talar
og skrifar á töfluna. Þessi þama í grænu
peysunni hefur ekki farið í sturtu í morg-
un, hárið allt úfið. Kennarinn segir að. Nei
þama em gæsir á grasinu. Að héma að já.
Kennarinn skrifar á töfluna. Þessi þama
sniðugur, glósar á ferðatölvu. Kennarinn
þurrkar af töflunni og segir að. Fer ekki
að koma kaffi? Kennarinn segir að það
sem komi fram í greininni sé. Ætli það
hafi allir lesið þessa grein fyrir tímann
nema ég? Og hann segir að það megi því spyr-
ja sig hvort þetta sé rétt sem komi fram í grein-
inni. Ætli kennarinn lesi alltaf námsefnið fyrir
tímann? Ömgglega fínt að glósa svona á ferða-
tölvu. Þarf samt að vera með rétta fmgrasetn-
ingu. Upp á hraðann.
Kennarinn segir að greinin. Skilur fólk þetta
sem hann er að tala um? Já ég sit í tíma og díla
við akademískt alzheimer.
Akademískt alzheimer (3 afbrigði); a) Þú
situr í tíma og reynir að einbeita þér að því að
fylgjast með. En helvítis heilinn lœtur bara ekki
að stjóm og þú hugsar stöðugt um eitthvað ann-
að. b) Þú situr ítfma og reynir að einbeita þér að
því að fylgjast með en helvítis lieilinn skilur bara
ekki það sem kennarinn er að tala um. c) Þú situr
og lest námsbók en helvítis heilinn reikar stöðugt
og þú áttar þig á að þú hefur ekki hugmynd um
hvað stóð á síðustu tíu blaðsíðunum sem þú varst
að lesa.
Kennarinn spyr hvort við eigum ekki bara að
sleppa kaffinu til að við komumst yfir efnið sem á
að fara yfir í dag. Það þorir enginn að segja nei af
ótta við að verða stimplaður ræfill. Kennarinn segir
„Þá sleppum við kaffinu" og byrjar svo að tala
hraðar. Og fólk byijar að taka parkinsonglósur.
Parkinsonglósur: Það er komiðfram á miðja
önn og svo „óvenjulega “ vill til að kúrsinn eráeft-
ir námsáœtlun og vafamá! hvort það nœst að fara
yfir allt kennsluefnið. En þá verður kennarinn snið-
ugur og segir „ Við verðum að hraða ferðinni" og
byrjar svo að tala hraðar, hraðar, hraðar, hraðar.
Eftir tímann h'tur Hskólaneminn á það sem hann
skrifaði og við blasir nokkurs konar absktraktteikn-
ing, eða parkinsonglósur.í strætó á leiðinni heim
horfi ég út um gluggann og hugsa. Og lendi svo í
Klemmunni eina ferðina enn.
Klemman: Algengt hugarstríð Hskólanema á
meðan á námi stendur.
Neminn gerir sér greinfyrir að hann lifir í
„mjög vemduðu umhveiji" og óttast að hann sé að
lokast inn í akademískri veröld. Hann spyr sig
hvort það sé ekki nauðsynlegt að „halda út {heim“
til að ná sér í „þroska “ og „ víkka sjóndeildar-
hringinn". Oft dettur honum íliug sú róttœka leið
aðfara ímálaskóla eða Erasmus-prógrammið. Eða
jafnvet að halda út á vinnumarkaðinn. Yfiríeitt
verður þó ekki neitt úr neinu annað en það að nem-
inn byrjar að hanga meira á kaffihúsum. Hann
heldur áfram námi og huggar sig við það að hann
sé að minnsta kosti „meðvitaður“ um að hann lifir
í vemduðu umhverfi.
Um kvöldið fer ég á kaffihús. Sólon. Fínt.
ÞIÐ-ERUÐ-ÖLL-FÍFL-SYNDRÓMIÐ:Af-
brigði af ÉG-ER-ÖÐRUVÍSI-syndróminu og kem
ur upp þegar neminn er búinn að vera þjakaður af
því syndrómi lengi. Á meðan Hskólaneminn lítur
yfir samnemendur sína og hugsar þetta er einhver
annar að horfa á hann og hugsa það sama.
Örugglega fimmtudagur
Áðan flugu tveir svanir yfir. Bjöm Bjamason
stendur á flötinni fyrir framan aðalbyggingu og
skýtur niður gæsir. Hann er í bláa latexsamfestingn-
um. Þegar Bjöm hittir gæsimar breytast þær í
módem og falla til jarðar. Ráðherrabílstjórinn keyrir
að dauðu módemunum óg tekur þau upp. Hann
keyrir aftur til Bjöms. Bjöm er hittinn. Bjöm hittir
oft. Gæsir breytast í módem og falla til jarðar. Bíl-
stjórinn keyrir að dauðum módemum. Bjöm sting-
ur módemum í poka. Og Bjöm skýtur niður fleiri
gæsir.
Bjöm stingur módemum í poka. Bjöm er hittinn
og skýtur niður gæsir. Og Bjöm skýtur og skýt-
ur. Hann þarf aldrei að hlaða.
Fór í tíma þegar ég vaknaði og lærði helling.
Fengum tuttugu mínútur í kaffi því kennarinn
þurfti að ljósrita.
Samtal í kaffitímanum:
Hskólanemi A: „Ég hef aldrei náð þessari
stefnu hjá pizzufyrirtækjunum að þurfa að
taka fram að maður vilji fá pizzuna skoma
þegar maður pantar heim.“
Hskólanemi B: „Hvað meinarðu?"
Hskólanmemi A: „Þetta ætti frekar að
virka öfugt. Ef maður vildi
EKKI fá pizzuna skoma ætti maður að
þurfa að taka það fram. Hver vill fá pizzuna
óskoma heim til sín?“
Hskólanemi C:„En það getur smndum verið
að staðlaði pizzusneiðafjöldinn passi ekki við
hópinn sem er að panta. Þá vill fólk skera
sjálft."
Þögn.
Hskólanemi A: „Þá sker maður bara sneiðamar
til og jafnar Ijöldann þannig."
Hskólanemi C:,Já en það drepur alveg
stemmninguna að borða einhveijar ræmur en ekki
heilar sneiðar."
Þögn.
Hskólanemi B: „Borðiði alltaf skorp-
una?“
Hitti gamlan félaga úti í bók-
sölu. Hann er í lögfræði. Fljót-
lega kom upp heimspeki-
deild vs. lagadeild-pirr-
ingurinn og við