Ljósberinn - 09.09.1922, Blaðsíða 3

LJÓSBERINN
283
Skömmu seinna dó bóndi. Börnin þóttust nú vera
viss um, að faðir þeirra hefði falið peningana sína
einhversstaðar í garðinum, og rótuðu nú upp mold-
inni í mestu ákefð, en aldrei fundu þau peningana;
en við því var heldur ekki að búast, því að þar
voru engir peningar fólgnir. En alt þetta umrót
þeirra í garðinum varð þar á móti til þess, að garð-
urinn bar þeim hinn bezta ávöxt, og þá skildist
þeim, hvað faðir þeirra hafði átt við, og létu sér
það að kenningu verða. Upp frá því lögðu þau hina
mestu rækt við garðinn og með því móti höfðu þau
alt af nóg fyrir sig að leggja.
----o---
SKiPlÐ Á HAFINU,
EÐA MAÐURINN í HEIMINUM.
Heimurinn er hafið. Maðurinn er skipið. Viljinn
er mastrið. Trúin er stýrið. Siðalærdómurinn er seg-
ulnálin. Trúarbrögðin er landabréfið. Samvizkan er
skipspresturinn. Vonin er atkerið. Bænin er gleði-
og nauðmerkin. Vitið er stýrimaðurinn. Skynsemin
er skipherrann. Aðgætnin er hafnsögumaðurinn.
Skilningai-vitin eru skipverjar. Girndirnar eru segl-
in. Kringumstæðurnar eru vindarnir. Hjartað er
káetan. Maginn er skipsholið. Gleðin er góða veðr-
ið. þjáningarnar eru stormarnir. Góðverkin eru hinn
vétti skipsfarmur. Lestirnir eru skaðvænu vörurn-
ar. Hræsni og lýgi eru skerin. Sannleikurinn er skip-
leiðin. Eilífðin er höfnin.