Ljósberinn - 09.09.1922, Page 7

LJÓSBERINN
287
og sólskríkjan heimsótti hann daglega og borðaði
með honum, en hvoi'ki snerti hún eða hinir fugl-
arnir nokkurntíma kirsiberin eða hveitið.
E n d i r.
-----o----
Sunnudaginn i o. september.
Lestu: Nehem. 8, 1.-—18.
Lærðu: Kenn mér, Drottinn, veg laga þinna
að eg megi halda þau alt til enda.
(Sálm. 119. 33.).
Múrarnir voru komnir upp og .varðmenn settir við
öll lilið. Borgarbúum var það gleðiefni, en þreyttir voru
þeir eftir verkið og tóku sér hvild vikutíma. En þá mint-
ust þeir, hvað þakkarskuld þeirra var mikil við Drott-
in, og að hlýðni við vilja lians var bezta fórnin. þá
söfnuðust þeir saman allir að hlusta á Esra, hinn lög-
lærða, lesa upp lögmál Drottins í Mósebókum. Fólkið
grét, er það íhugaði brot sin mikil og mörg, en þá sagði
Esra: „Verið eigi hryggir, þvi að gleði Drottins er hlífis-
skjöldur yðar“. — Jfessi atburður gerðist í október 445
fyrir Krists fæðingu, að tímatali voru; en þótt langt
sé umliðið, eins og þú getur reiknað, þá eiga þessi orð
við enn í dag. Enginn getur hlýtt vilja Guðs af eigin
ramleik, en sá, sem á gleðina í Guði, er orðinn barn-
ið hans fyrir Jesúm Krist, liann fær nýjan siðferðisþrótt,
og „gleði Drottins" verður honum hlífisskjöldur, hvaða
raunir, sem mæta honum. Eigum við ekki að biðja um
að eignast þá gleði og sieppa henni aldrei?
S. Á. G í s 1 a s o n.