Ljósberinn - 01.08.1940, Qupperneq 32

4>ydimevkurförin
17) v SAGAÍ MYKIDUM eftir HENRYIÍSIENK'IEWICZ
Umhverfis Khartum var næg' fæða fyrir krókð-
dílana, urmull af líkum í fljótinu, af mönnum, er
farist hjjfðu í atorminum eða verið drepnir af
Mahdistunum. Pegar þau komu loks til Omdurman
sáu Stasjo og Nel hvíta me.n.n húðstrýkta til blóðs
með keyrum, deyjandi úr sulti og þorsta, kiknandi
í knjám undir þungum byrð'um. Þau sáu hvítar
konur og 'börn, sem áður hcfðu lifað þægilegu lífi,
betla um handfylli af mat, klæddar ísgarma og
líktust mest afturgöngum.
Svæðið var stórt og umgirt byggingum úr leir
og bjálkum. Á mið'ju torginu stóð pallur úr tré,
sem spámaðurinn — Mahdi-inn — stóð venjulega
á, þegar h.ann kenndi fólkinu. Á paiiinum lá út-
breytt gæruskinn, og á báðar hliðar voru fánar
emíra.nna reistir. Þarna voru fcrum.unkar í þétt-
um hópum. Umhverfis þá sáust spjót hermann-
a.nna eins, og þéttur skógur. Vegna þess að litið
var á Idrys og ferðafólkið, sem fylgdarlið ein-
hvers emírs, komst það í fremslu röð'.
Loks komu þau á torgið, sem var í miðjum bæn-
u.m. Á leiðinni höfðu þau séð marga menn með
hoggnar hendur og fætur. Þessi hegning emíranna
og kalifanna, sem va.r lögð á menn, er brotlegir
gerðust við lög og boðorð spámannsins, var hræði-
l.eg. Á miðju torginu gnæfði hátt yfir mannþyrp-
inguna. bambusstöng með mannshöfði á endanum.
Þa.ð var crðið skinið og svart, en hár og skegg var
hvítt sern snjór. Þeim var sagt, að þetta væri höf-
uðið af' Gordon. Sársa.uld og gremja greip Stasjo.
Koma. Mahdians var tilkynt með hátíðlegum
tónum trumbunnar, en þegar hann kom, hljómuðu
skrækar fla.uturnar og klappið í steinunum. ólýs-
anleg hrifning greip mennina. Nokkrir féllu á
kné, aðrir hrópuðu a.f fullum hálsi: ->>Þú sendi-
boði Guðs' ó, þú sigursæli! ó, þú miskunnsami,
miskunn!« Þegar Mahdi-inn steig upp á pallinn,
varð dauðakyrrð. Hann hóf upp hendur sínai og
hélt stórum fingrunum fyrir eyrum sér, og baöst
fyrir augnablik.