Ljósberinn - 15.04.1933, Blaðsíða 7

LJÖSBERINN
95
Samvizka.
Samvizka! — Hvað er nú það? —
Sumir geta ekki sofið fyrir lienni á
nóttinni, helzt ef þeir hafa gei't eða
ætla að gera eitthvað ljótt. Peir eru
margir, sem ekki vita hvað »samvizk-
an« er, en margir vita líka, að hún er
»rödd Guðs« — nokkurskonar andlegt
móttökutæki í sálinni, er tekur á móti
boðum Guðs og ávitunum.
Það er til þrennskonar afstaða, er
menn taka til þessarar »raddar Guðs«;
í raun og veru eru þær ennþá fleiri, en
það er hægt að skifta þeim öllum í
þrjá aðalflokka. Og nú skulum við at-
huga þá:
1. flokkur: Góð samvizka.
I honum eru þeir menn, sem taka
tillit til raddar Guðs, láta hana stjórna
sér, og eru ákveðnir í að gera aldrei
annað en það, sem gott er og Guði þókn-
anlegt. Þess vegna hafa þeir altáf góða
samvizku.
2. flokkur: Slæm samvizka.
I honum eru menn, sem eiga bágt;
það eru þeir, sem á einhvern hátt hafa
brotið í bága við það, sem Guð hefir
Sagt þeim að gera og hafa látið teym-
ast á villigötur, annaðhvort af slæm-
um félögum eða orðið undir í viður-
eigninni við Freistarann. Þeir hafa ver-
ib gjarnari á að hlusta á rödd Satans
en á rödd Guðs. Þessir menn geta ekki
s°fið á nóttunni, fyrir því, sem kallað
er »samvizkubií«. Það lætur þá engan
fHð fá, af því að þeir hafa óhlýðnast
^uði. En það skrítnasta er, að þessi
redd er sterkust hjá þeim, sem hvorki
vhja heyra né hugsa um Guð og sem
aidrei mundu vilja játa það, að röddin
Væri frá Guði.
3. flokkur: Engin samvizka.
1 þessum flokki eru þeir, sem hættir
eru að heyra rpdd Guðs. Þeim stendur
á sama um alt, þeir hafa deytt allar
sínar beztu tilfinningar; guðsást æsk-
unnar er horfin, en í stað hennar er
kominn hrokafullur sjálfsþótti og stór-
orðar yfirlýsingar, um að Guð sé ekki
til og að menn geti ekki trúað á annað
en »má(tt sinn og megin«. — I raun og
veru eru þessir menn ekki samvizku-
lausir, heldur sefur sámvizkan, þeir
hafa lokað hinu dámsamlega »móttöku-
tæki« fyrir boðskapi Guðs og áminning-
um. Þessum mönnum er hætt við for-
herðingu — glötun. En ef til vill vakn-
ar samvizkan einhverntíma, — og Guð
miskuni þeim þá. — Það er ógurlegast
af öllu að vera í þessum flokki.
Vinur minn! 1 hverjum flokkinum
ert þú? — Eg veit, að þú vilt vera og
átt að vera í þeim fyrsta. — Athugaðu
þetta vel! A. G.
---------------
Brestirnir miklu á ráði þeirra.
I bókasafni einu í Chicago geymist
skjal, sem 500 manns hafa ritað; segja
þeir þar frá stærstu brestunum á ráði
sínu á liðinni æfi sinni.
Það, sem fer hér 4 eftir, er ofurlít-
ið ágrip af þeim játningum: •
Að ég hefi lesið ónýtar bækur.
Að ég var ekki stöðugur við neitt.
Að ég sveik fé út úr sumum.
Að ég yfirgaf söfnuðinn minn.
Að ég lét spilafýsnina ráða.
Að ég var latur á skólaárum mínum.
Að ég hélt, að ég væri vinnuveitanda
mínurn ómissandi.
Að ég hlustaði aldrei á ráð eldri
manna.
Að ég veitti Kristi ekki viðtöku, held-
ur bakaði mér margar sorgir, með því
að þjóna hinum vonda.