Ljósberinn - 01.02.1947, Síða 7

LJÓSBERINN
27
til Drottins, hrygg í hjarta, og báðu hann
að sýna sér vilja hans í þessu efni.
Dr. Claugh gekk inn í lierbergi sitt og
tók Biblíuna sína; hún hafði ávallt verið
einkahuggun lians og ráðgjafi. Hann lauk
henni upp, en hafði engan ákveðinn ritn-
ingarstað í Iiuga.
Fyrir honum urðu þá fyrst þessi orð
Páls postula (I. Kor. 1, 26—29): „Lítið,
hræður, til köllunar yðar. Þér eruð ekki
margir vitrir að manna dómi, ekki margir
máttugir, ekki margir stórættaðir, held-
ur hefur Guð útvalið það, sem heimur-
inn telur heimsku, til þess að gera hin-
um vitru kinnroða, og Guð hefur útvalið
það, sem heimurinn telur veikleika, til
þess að gera hinum volduga kinnroða.
Og hið ógöfuga í heiminum og hið fyrir-
litna, hefur Guð útvalið og það, sem ekk-
ert er, til þess að gera það að engu, sem
er, til þess að ekki skuli neitt hold lirósa
sér fyrir Guði“.
Kristniboðinn sat nú um stund og hug-
leiddi þessi orð í kyrrlátri eftirvæntingu.
En er minnst varði, sá hann livar konan
hans stóð við hliðina á honum. Hún hafði
gengið inn í næstu stofu í sömu erindum
og maður hennar, til þess að leita leið-
beiningar Guðs í einrúmi. Kristniboð-
inn furðaði þá heldur en ekki á því, sem
nú gerðist. Konan hans benti honum með
fingri sínum á nákvæmlega sama ritning-
arstaðinn og hann hafði liitt á sjálfur.
Biblían hafði þá opnast fyrir henni á
sama stað. Nú könnuðust þau bæði við
bendingu Guðs með klökku hjarta. Þau
voru nú ekki lengur í neinum vafa um,
hvað Guð ætlaði þeim að gera. Þau fóru
nú að kenna paríunum af miklum áhuga
og boðuðu fagnaðarerindið:
„Svo elskaði Guð heiminn, að hann
gaf sinn eingetinn son —Og þessi boð-
skapur hreif lijörtu tilheyrendanna. En
við Brahmínana var öllu samfélagi slitið;
þau hjónin komu aldrei framar til þeirra
og mættu livarvetna harðri mótstöðu af
þeirra hendi. En það, sem leiddi af þess-
ari lilýðni þeirra við boð Guðs, að þau
völdu ekki eftir holdinu, var hið sama
sem gerðist, þegar Pétur opnaði dyr guðs-
ríkis fyrir heiðingjunum: Heilagur andi
kom yfir þá alla, sem orðið heyrðu. Öfl-
ug vakning varð meðal fyrirlitnu parí-
anna skömmu síðar; er hún eitt hið feg-
ursta dæmi úr sögu Guðs ríkis úm, að
því er snerti kraft og andlega dýpt. Á
sex fyrstu vakningarárunum voru skírðar
4000 manna.
Seinna kom liarðæri mikið, vatnaflóð
og drepsótt (kolera) og loks stórkostleg
hungursneyð. Dr. Claugh liafði numið
mannvirkjafræði í Ameríku; fékk hann
nú leyfi stjórnarinnar til að gera stór-
fellda framræsluskurði um landið; með
því veitti hann þúsundum fátækra manna
starf og fæði. En vakningarbylgjuna gat
ekkert stöðvað. Og þó að kristniboðarnir
skírðu fáa á þessum neyðartímmn til þess
að vanbrúka ekki hina helgu skírn, þá
voru á næsta ári eftir (1878) skírðir
8691, eftir vandlega prófun. .Frá þeim
tíma hefur þessi hreyfing stöðugt breiðst
út og ekki aðeins meðal paría, lieldur
líka meðal stéttafólksins, og ekki svo
fáir bralnnínar hafa tekið kristni og allt
af berst lífið víðar og víðar til fjarlægari
héraða.