Ljósberinn - 01.04.1953, Blaðsíða 6

30
LJDSBERINN
skyldi gera boð fyrir yður svona skyndilega.
Ég er nú einu sinni þannig gerður, að ég verð
að framkvæma undir eins það, sem mér
dettur í hug. Hum,---------vitið þér, að eftir
mínu viti hefur sonur yðar sérstaklega mikla
hæfileika sem teiknari.
— Haldið þér það, Hann hefur alltaf haft
gaman af að teikna, frá því að hann gat
haldið á blýanti.
— Það styrkir einmitt skoðun mína. Ég
skal segja yður frú, að ég býst við því, að
sonur yðar hafi talsvert meiri hæfileika á
þessu sviði en almennt gerist, og ég þykist nú
hafa dálítið vit á því. Dreng-
urinn er bezti strákur, hann
er heiðarlegur og duglegur.
Deildarstjórinn hefur alltaf
borið honum hið bezta orð.
Ég hafði ekkert á móti því að
skjóta honum dálítið skelk í
bringu, þegar ég kom að
honum við skrifborðið. Mað-
ur verðlaunar nú ekki slík
uppátæki, en ég vildi gjarn-
an reyna hann og sjá til, hve
lengi hann væri að ná í yður.
Nú vonast ég til, að yður lítist vel
á tillögu mína. Ég skal taka að
mér að kosta teikninám hans í
eitt ár til reynslu, og ég skal
auk þess sjá fyrir honum á með-
an að öllu leyti. Síðan getum
við athugað málið nánar, þegar
við sjáum árangurinn.
Jens Ólafur ætlaði alveg af
göflunum að ganga, þegar hann
heyrði tillögu forstjórans. Það
þarf heldur ekki að taka fram,
að hann uppfyllti allar glæstu
vonir hans.
Nú er Jens Ólafur orðinn full-
tíða maður. Hann á þrjá efnilega
syni, og þeir halda líka allii
mikið upp á gamla forstjórann,
sem kostaði föður þeirra til
mennta.
En hvað haldið þið, að gamli
forstjórinn segi nú um Jens Ólaf?
— Hann er bezta fyrirtækið, sem ég hefi
nokkurn tíma verið hluthafi í.
Fyrir ofan skrifborð gamla mannsins hangir
alltaf ein af myndum þeim, sem Jens Ólafur
teiknaði, þegar hann var drengur.
★ ★ ★
Dóri (kemur grátandi heim úr skólanum):
— Mamma! Er það ekki rangt af kennaranum
að refsa mér fyrir það, sem ég hefi ekki gert?
Mamma: — Jú, Dóri minn, það verð ég nú
að segja. En hvað var það?
Dóri: — Ég lærði ekki það, sem ég átti að
læra.