Ljósberinn - 01.12.1954, Síða 24

132
LJDSBERINN
flugs. Hann var glaður og ánægður, þrátt
fyrir það, að hann hafði meitt sig í fæti
skömmu áður, og þau meiðsli háðu honum
nokkuð.
í fyrstu stýrði hann eftir reyknum úr
bátnum „Escopette“, sem átti að koma hon-
um til hjálpar, ef eitthvað út af brygði, en
báturinn hafði lagt af stað nokkru áður.
Hann flaug brátt yfir bátinn, og eftir það
hafði hann ekkert til að stýra eftir, því að
áttavita hafði hann ekki í flugvél sinni.
Hann sagði sjálfur frá því síðar, að það
hefði verið undarleg tilfinning, sem gagntók
hann, er hann áttaði sig á því, að þarna var
hann aleinn, langt yfir hafi og jörðu, og hafði
ekkert til að segja sér til um, hvert stefna
skyldi. Þá tók hann það ráð, að láta flug-
vélina ráða stefnunni, „og fylgdist svo bara
sjálfur með“, eins og hann sjálfur sagði.
Hætta á ferðum
En allt í einu byrjaði að rigna og skyggnið
varð lélegt. Flugvélin hentist til og frá, og
fór nú Bleriot að búast við því, að hann þyrfti
þá og þegar að nauðlenda á sjónum.
Eftir tuttugu mínútna flug sá hann þó
loksins hylla undir ensku ströndina, en stað-
urinn, sem hann kom að, var ekki sá, sem
honum var ætlað að lenda á. Hann áttaði sig
þó fljótlega, og eftir nokkrar mínútur flaug
hann inn yfir Dover. Þar nálægt hafði hon-
um verið ætlað að lenda. Hann lenti samt
ekki á flugvellinum, sem honum var ætlaður,
heldur á litlu túni þar skammt frá.
-^- Lendingin
Lendingin gekk ekki sem bezt. Um leið og
hjólin snertu jörð, rákust þau í eitthvað hart,
hjólgrindin brotnaði og flugvélin hentist í
loftköstum eftir túninu, en nam að lokum
staðar — á réttum kili.
Bleriot sat um stund grafkyrr í vélinni,
ómeiddur. Það var kalt í veðri, en það fann
hann ekki, hann var kófsveittur. Loks klifraði
hann út úr vélinni og leit í kring um sig.
Ekki var nokkur maður sjáanlegur, enginn,
sem hafði séð þennan einstæða atburð
veraldarsögunnar. Fólk hafði sem sé safnazt
saman, þar sem Bleriot hafði upphaflega verið
ætlað að lenda. Brátt kom þó í ljós enskur
lögregluþjónn og í fylgd með honum aðrir
þeir, sem komnir voru til að taka á móti
Bleriot. Allir voru yfir sig hrifnir af afreki
hans, en þó má segja, að kona hans hafi
verið ánægðust yfir því, að honum tókst þetta
slysalaust.
Flug Lathams
Einn maður var þó ekki hrifinn. Það var
Latham. Hann hafði ætlað sér að leggja af
stað aftur einmitt þennan sama morgun í
nýrri flugvél. Hann svaf yfir sig, og varð það
nóg til þess, að Bleriot komst af stað á undan
honum. Þegar Latham ætlaði svo loks að
hefja sig til flugs, hafði hvesst svo mikið, að
flugvél hans feyktist um koll. Þá var ekkert
annað að gera en bíða.
Bleriot bauðst til að skipta með honum
verðlaunafénu, ef honum tækist líka að kom-
ast yfir sundið. Tveimur dögum seinna reyndi
svo Latham aftur. Allt gekk vel til í fyrstu,
en hann átti aðeins nokkra kílómetra eftir
að ensku ströndinni, er hreyfillinn stöðvaðist
og varð þá enn einu sinni að draga hann upp
úr sjónum.
Verðlaunin.
Bleriot sá nú ekkert því til fyrirstöðu að
taka á móti öllu verðlaunafénu, sem nam
allt að 280.000 krónum. Voru það tæpar
70.000 kr. er blaðið Daily Mail hafði heitið,
rúmar 100.000 kr., sem heitið hafði verið að
verðlaunum í Frakklandi og auk þess smærri
upphæðir. Mega þetta kallast góð laun fyrir
liðlega tuttugu mínútna flug, og skal þó ekki
gleyma ýmsum heiðursmerkjum, er hann fékk
einnig.
Eftir þetta snéri Bleriot sér í alvöru að
því að byggja flugvélar, og urðu flugvélar
hans brátt heimsþekktar. Á árunum 1909
til 1914 byggði hann hvorki meira né minna
en átta hundruð flugvélar af ýmsum gerðum.
Hann setti einnig á stofn flugskóla, sem
blómgaðist og stækkaði, og varð sá skóli brátt
heimsfrægur.
-------□-------